Στις 11.00 κρατούσα αγκαλιά τη μικρή, γλυκιά μας ύπαρξη. Αντίκριζε τον κόσμο με ένα παράπονο κι ένα κλάμα απορίας για όσα αισθανόταν ότι είχε χάσει μέσα στην κοιλιά της Μαρίας.
Τα χέρια της, μικροσκοπικά, ζωηρά, άρπαξαν τα γυαλιά στην τσέπη του πουκαμίσου μου. Κι ήταν αυτή, η πρώτη, η μοναδική στιγμή την οποία αντικρίσαμε ο ένας τα μάτια του άλλου.
Στην επόμενη συνάντησή μας, είμαστε και οι τρεις. Πώς να φρενάρεις τα δάκρυα; Σκύψαμε στοργικά πάνω της, τής ευχηθήκαμε να είναι υγιής και να τα καταφέρει στη ζωή.
Ως άνδρας κοίταζα, μέσα από ένα «γυαλί» που είχε θαμπώσει η αλήθεια είναι, τη Μαρία. 9 μήνες έδειξε μια απίστευτη καρτερικότητα, μια στωική υπομονή. Περιορισμένη στο σπίτι, σχεδόν έγκλειστη, λόγω ενός τοκετού υψηλού κινδύνου, δεν έχασε στιγμή το θάρρος, τη δύναμη και την ελπίδα. Ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε, ποτέ δεν κουράστηκε, δεν λύγισε.
Όταν είδα τη μια στην αγκαλιά της άλλης, αισθάνθηκα ότι τις ενώνει ένας άλλος δεσμός. Ανώτερος. Ψάχνω για την κατάλληλη λέξη.
Η Μαρία είναι η μάνα του παιδιού μας. Και την ευγνωμονώ και για αυτό!
13 σχόλια:
Να σας ζήσει!!!
Γερό και δίκαιο!!!
Καλώς ήρθε το τρυφερούδι σας:)
Να σας ζήσει!!!
Τα καλύτερα για τις δύο (πια) γυναίκες σου! Καλά ξενύχτια τωρα!
Τις καλύτερες ευχές μου για το αστεράκι σου!
Πάντα χαμογελαστό το αγγελούδι! :)
Να'ναι ζαχαρη η ζωη της.
Υγεία και χαμόγελα πολλά! Να σας ζήσει η κορούλα σας!
Υπέροχα να σας ζήσει.
Πως θα τη βγάλετε;
Να σας ζήσει Θοδωρή
Υπάρχουν και δύο υποψήφιοι μνηστήρες εδώ. Μην το ξεχνάς!
Να σας ζήσει, Θοδωρή, και να έχει πάντα κοντά της ανθρώπους με αγάπη.
Na'kseres ti mou thymises...Thn gennhsh thw dikhs mou korhs 3 xronia prin..Sas eyxomai ta kalytera kai na eiste pada eytixismenoi kai kamia lyph na mhn vrethei mbrosta sas:)Roula.
Δημοσίευση σχολίου