Σήμερα φόρτωσα από το πολυκατάστημα στο αυτοκίνητο τα υπόλοιπα έπιπλα: το παιδικό κρεβάτι και την αλλαξιέρα - συρταριέρα, ένα φωτιστικό οροφής, και όλη του την προίκα. Σε απόχρωση του απαλού κίτρινου και λαχανί. Μια μικροσκοπική ζουζούνα έτοιμη να πλανηθεί στο λαχανόκηπό της.
Λες να είχα ένα προαίσθημα όταν διάλεξα αυτά τα χρώματα και για το blog; Λέμε τώρα...
Κατσαβίδια, βίδες για τα ξύλα. Βιβλίο με οδηγίες, ο καφές με τον πάγο να ιδρώνει το ποτήρι στο πάτωμα. Και τα πλυντήρια να διαδέχονται τις απλώστρες και το ανάποδο. Η μάνα μου να σιδερώνει, ο πατέρας μου να μετράει το κουρτινόξυλο. Η καινούρια ύπαρξη είναι μετάγγιση ζωής στους μεγαλύτερους.
-«Και τώρα θα κοιμάμαι με μια… γιαγιά», πειράζει ο πατέρας μου τη μάνα μου. Και οι συγκρίσεις της μικρής μας με τη δική μου φάτσα, τους κάνουν να αναπολούν γλυκά τη δική τους μοναδική εμπειρία.
Αυτό είναι το στρουμφόσπιτο: μικροσκοπικές κάλτσες, μιας πιθαμής φορμάκια, λιλιπούτειο καπέλο και γαντάκια.
Οι ανθοδέσμες στην κλινική παρατάσσονται στο κατώφλι του δωματίου. Το πορτ-μπαγάζ γεμίζει δώρα.
Η Μαρία έχει τα πρώτα της πονάκια στην τομή, αλλά είναι το τελευταίο που την απασχολεί. Σήμερα έκανε την πρώτη «βόλτα»: από το διάδρομο έως το σαλόνι της κλινικής.
Η μικρή μας παραμένει παραπονιάρα και με εμφάνιση πανκιού: το μαλλί της είναι όρθιο, μαύρο. Οι τουφίτσες της πέφτουν στα μαγουλά της σαν φαβορίτες. Ηρεμεί όταν έχει στο στόμα τη θηλή και όταν κοιμάται. Σήμερα που την ξανακράτησα στην αγκαλιά μου της είπα τα νέα για το δωμάτιό της.
Χαίρομαι για την ανταπόκριση όλων σας στο χαρμόσυνο γεγονός της γέννησης της μικρής μας. Συνάδελφοι που είχα πολύ καιρό να δω και ακούσω με πήραν τηλέφωνο. Έμαθαν το νέο από το blog. Μακρινοί συγγενείς από την Αμερική, φίλοι από τη Σουηδία και τη Δανία, συνάδελφοι και συμφοιτητές στη Βρεατανία και τη Βενεζουέλα, την Αυστραλία, τη Γερμανία και την Ισπανία στέλνουν emails με ευχές. Και έτσι κτυπάω τα πλήκτρα για μερικούς επιπλέον λόγους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου