Συνάντησα πρώτη φορά τον Στέλιο Κούλογλου 3 χρόνια πριν. Μαζί με τον Τάσο Κουράκη παρουσίαζαν στη Θεσσαλονίκη τα "21 ψέμματα για τον πόλεμο στο Ιράκ". Ακολούθησε μια πολύ φιλική κουβέντα με όλους και όλες όσοι είχαμε μαζευτεί στο χώρο της Παύλου Μελά.
Από τη βραδιά εκείνη μου έμειναν το θράσος της προπαγάνδας και η ζεστασιά της κουβέντας της παρέας. Και μια απορία: Γιατί ο Στέλιος Κούλογλου και οι συνεργάτες του δεν ανακάτεβαν συχνά τις βρομιές και τα σκάνδαλα στην Ελλάδα. Αν το τολμούσαν θα μπορούσαν να κρατήσουν ψηλά το επίπεδο της δημοσιογραφικής έρευνας; Τους κρατούσαν μακρυά από ένα τέτοιο εγχείρημα τα ντόπια συμφέροντα; Δεν σήκωνε τέτοια ξεσκεπάσματα το κρατικό κανάλι; Ένας συνδυασμός των παρπάνω;
Γιατί, πως να το κάνουμε, όχι μόνο τον τελευταίο καιρό αλλά και προηγουμένως, τα σκάνδαλα δεν απουσιάζουν από τα μέρη μας. Πιο πρόσφορο έδαφος για δημοσιογραφική έρευνα "χωρίς σύνορα" για το θέμα των υποκλοπών και για την εξαφάνιση πολιτών στην Ελλάδα δεν νομίζω να υπάρχει.
Χθες το βράδυ, σε επανάληψη, το "Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα" είχε τίτλο "Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΕΙ". Ο Στέλιος Κούλογλου και οι συνεργάτες του παρουσίασαν ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στη σύγχρονη ελληνική βιομηχανική ιστορία. Από τους 250 εργάτες του εργοστασίου «Ελενίτ», περίπου οι 200 έχουν πεθάνει, ενώ άλλοι 40 είναι βαριά άρρωστοι. Το εργοστάσιο επεξεργαζόταν αμίαντο, υλικό που η χρήση του σήμερα απαγορεύεται, αλλά οι εργαζόμενοι δεν είχαν ενημερωθεί για τις βλαβερές συνέπειες, και δούλευαν χωρίς προφυλάξεις." Αποκτά σταδιακά και περισσότερο θάρρος η εκπομπή για να διαγράψει τα "σύνορα" της ενημέρωσης και εντός της ελληνικής επικράτειας;
Η ελληνική τηλεόραση, και κατά συνέπεια ο έλληνας τηλεθεατής έχουμε ανάγκη τέτοιου βάθους και ποιότητας εκπομπές. Κύρια για να μην "οδηγούμαστε στον εντοπισμό παθολογικών συμπτωμάτων, χαρακτηριστικό γνώρισμα του οποίου είναι η λεξιπενία, το πομπώδες και κραυγαλέο ύφος αλλά και -το κυριότερο- η αδυναμία διάρθρωσης και διατύπωσης επιχειρημάτων και δημιουργίας διαλόγου."
Σχετικά: Τι γλώσσα διαμορφώνουν τα ΜΜΕ, του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου