Απομονώνω τα παρακάτω από το άρθρο της ΙΩΑΝΝΑΣ ΜΠΙΜΠΟΥ-ΝΑΚΟΥ με τίτλο "Παιδιά και τηλεοπτικά δελτία" από τη σημερινή Ελυθεροτυπία:
"Η δαιμονοποίηση της τεχνολογίας για την παραγωγή βίας στα παιδιά, επίσης αποδεικνύεται ανεπαρκής και απλουστευτική. Οι πρόσφατες μελέτες για την σχέση των media και την εκδήλωση βίας στα παιδιά υποστηρίζουν με σαφήνεια ότι τα παιδιά διαπραγματεύονται ενεργητικά το περιεχόμενο της βίας και δεν υιοθετούν παθητικά τις αναπαραστάσεις της. Για παράδειγμα, τα cartoons και τα computer games επηρεάζουν λιγότερο τα παιδιά, που συχνά αναγνωρίζουν τη βία ως μη ρεαλιστική και χρησιμοποιούν την προσέγγιση της ειρωνείας.
* Αντίθετα, τα παιδιά επηρεάζονται σημαντικά από τη βία στα δελτία ειδήσεων: εδώ κατανοούν ότι πρόκειται για «πραγματικότητα», και ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι για να την αντιμετωπίσουν."
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα αποτελέσματα έρευνας, όπως παρουσιάζονται στο άρθρο της ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ-ΚΟΥΪΜΤΖΗ, με τίτλο "Ο σχολικός εκφοβισμός".
Θέλω να πιστεύω ότι όλα αυτά είναι μάλλον λίγο ως πολύ γνωστά για τους εκπαιδευτικούς. Ωστόσο, χρήσιμο θα ήταν να δούμε, από Σεπτέμβριο και όταν θα έχει ξεκαθαρίσει και η υπόθεση του ¶λεξ, με ποια μέτρα στήριξης του σχολικού περιβάλλοντος συνολικά θα αντιδράσει το υπουργείο Παιδείας.
1 σχόλιο:
"Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω".
Κλασική η Γαλάτεια Καζαντζάκη σε εποχές που οι καθρέφτες λειτουργούν ποικιλοτρόπως.
Οι έφηβοι ο,τι εισπράττουν από την κοινωνία, το ανταποδίδουν στο ακέραιο.
Το ζήτημα της βίας είναι ένα πρόβλημα θεμελιωμένο στις κοινωνικές δομές και θέλει να πελεκάς στην πέτρα για να το παλέψεις.
Η κυρία Υπουργός το πολύ-πολύ να βγάλει κανένα τσιρότο να σκεπάσει την πληγή.
Η βία έχει μια δυναμική που δεν την προλαβαίνουμε.
Και απαιτεί θεσμικές αλλαγές.
Κι ανθρώπους που κοιτάζουν μπροστά τους και συνάμα μακριά.
Με θλίβει η απουσία τους.
(Μπαμπά, αυτοί, με τόσες απουσίες, πως περνάνε την τάξη;)
Δημοσίευση σχολίου