11.30: Για το κέντρο της πόλης και η θερμοκρασία στους 32 βαθμούς. Καθώς εισπνέω το καυσαέριο των αυτοκινήτων με τα κλειστά παράθυρα, καυτός αέρας εισέρχεται από τα ανοικτά παράθυρα του λεωφορείου. Η ηλικιωμένη κυρία κουνά πέρα δώθε τη βεντάλια της. Ένας κύριος σκουπίζει με ένα υφασμάτινο λευκό μαντήλι τους κόμπους ιδρώτα στο μέτωπό του. Ο οδηγός βάζει σε λειτουργία το κλιματιστικό του λεωφορείου. Κανείς δεν δείχνει να ανακουφίζεται μέχρι τις επόμενες τρεις στάσεις.
12.15: Στην αρμόδια υπηρεσία για την κατάθεση μιας αίτησης. Καθώς εισέρχομαι στα γραφεία, ένα κύμα τεχνητής δροσιάς με κτυπά και με ανακουφίζει. Όπως μπορεί να ανακουφίζει μια ασπιρίνη τις χρόνιες ημικρανίες...
12.45: Mπροστά από super-market και οι ανεμιστήρες εξόδου των κλιματιστικών μου φτύνουν κατάμουτρα έναν ξινό ζεστό αέρα. Στη στάση το λεωφορείο αισθάνομαι την άσφαλτο να μου στέλνει λάβα στο πρόσωπο. Το μπλουζάκι μου στραγγίζει. Πίσω σε λεωφορείο το κλιματιστικό με κτυπάει κατευθείαν στο σβέρκο...
13.00: Στο γραφείο τα κλιματιστικά στο φουλ και όλοι χαμογελαστοί που ο Νόμος της Εντροπίας, ή πιο γνωστός ως 2ος Νόμος της Θερμοδυναμικής, επιτρέπει τη λειτουργία των κλιματιστικών. Και μαζί με αυτόν και χάρη σε αυτόν, η παραγωγικότητα παραμένει αμείωτη.
Όμως το πόση ενέργεια καταναλώνεται και ποιες οι άμεσες συνέπειες στο περιβάλλον δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν. Ο "δροσερός" αέρας των κλιματιστικών έχει ένα δίδυμο, διαβολικό, αδελφό: τις καύσεις άνθρακα οι οποίες παράγονται από τις συσκευές που παρέχουν ρεύμα στα κλιματιστικά. Αυτές διοχετεύονται στον αέρα που αναπνέουμε, επιβαρύνοντας το φαινόμενο του θερμοκηπίου και με τα ψυκτικά αέρια που απελευθερώνουν.
Υπάρχει εναλλακτική αντιμετώπιση; Ναι, υπάρχει και ξεκινά από την ενημέρωσή μας και την απαίτηση για έναν ποιοτικό αστικό επανασχεδιασμό. "Βελτίωση του μικροκλίματος με δεντροφυτεύσεις, διατήρηση ανοικτών ρεμάτων και φυσικών διαδρόμων για τα ρεύματα του αέρα, κατάλληλη διαμόρφωση κτιρίων και δημόσιων χώρων, προώθηση ήπιων μεθόδων δροσισμού αντί της χρήσης κλιματιστικών και της θερμικής ρύπανσης που δημιουργούν", είναι μερικές προτάσεις των Οικολόγων.
Αντιγράφω από παλαιότερο άρθρο της Καθημερινής, με τίτλο: Με τα κλιματιστικά διπλασιάσαμε τις εκπομπές CO2ς
Ποιες είναι οι αιτίες για τη γιγάντωση του αριθμού των κλιματιστικών; Ο κ. Μάνθος Σανταμούρης, αναπληρωτής καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ξεχωρίζει τρεις: η πρώτη έχει να κάνει με το είδος των κτιρίων που κατασκευάζουμε τις τελευταίες δεκαετίες. Κτίρια που συσσωρεύουν τη θερμότητα του ήλιου (χαρακτηριστικό παράδειγμα τα γυάλινα κτίρια) και ύστερα πρέπει να καταναλώσουμε ενέργεια για να την αποβάλουμε. «Τα κτίριά μας μοιάζουν με τρύπια βαρέλια, όπου όλο ρίχνουμε ενέργεια (για ψύξη ή για ζέστη) και όλο τη χάνουμε», λέει ο κ. Σανταμούρης. Yστερα, οι σύγχρονες πόλεις εμφανίζουν πολύ μεγαλύτερες θερμοκρασίες απ' ό,τι οι γύρω περιοχές. «Μελέτες στην Αθήνα έχουν δείξει ότι το κέντρο μπορεί να φτάσει μέχρι και 7 - 8 βαθμούς Κελσίου υψηλότερη θερμοκρασία το καλοκαίρι, σε σχέση με την περιφέρεια ή τα προάστια». Τέλος, «τα κλιματιστικά έγιναν οικονομικά πολύ πιο προσιτά σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού».
15.20: Επιστροφή στο σπίτι. Κάθιδρος. Ανοίγω διάπλατα τις πόρτες για να μπει αέρας και να δημιουργηθεί ρεύμα. Σκέφτομαι τη σκιά και το ευεργετικό αεράκι που προσφέρει απλόχερα το πλατάνι στη μέση του χωριού. Οι διακοπές πλησιάζουν...
Πέμπτη, Ιουνίου 29, 2006
You' re killing Palestinians, we' re killing servers
Πάνω απο 750 websites ισραηλινών δημόσιων υπηρεσιών παραβιάστηκαν αμέσω μετά την επιδρομή των Ισραηλινών στη Λωρίδα της Γάζας, σύμφωνα με έρευνα του Ynet. Το μήνυμα που άφησαν πίσω τους οι hackers: "You' re killing Palestinians, we' re killing servers".
Όταν η ανθρώπινη ζωή "εξισώνεται" με αυτή ενός server...
Όταν η ανθρώπινη ζωή "εξισώνεται" με αυτή ενός server...
Εκτέλεση εβραίου εποίκου και συλλήψεις υπουργών της Χαμάς
"Χρόνια τώρα ακολουθώ τα ίχνη αυτού του γερο-φονιά, του ύπουλου και πανάρχαιου πλανευτή, του αισχρού και σιχαμερού γέρου, του παραμορφωμένου από τα βαθιά γηρατειά, που παριστάνει όμως ξανά και ξανά τον πρίγκηπα των ονείρων."
Ιστορία αγάπης και σκότους, ¶μος Οζ
Σε αυτό το παιχνίδι κυριαρχίας δυο λαών που έχουν περισσότερα κοινά από όσες διαφορές, θύματα για μια ακόμη φορά είναι οι άμαχοι. Ή και οι άμαχοι. Η ανθρώπινη ζωή αξίζει το ίδιο ανεξάρτητα φυλής, θρησκείας και φύλου. Όταν όμως αθώες παιδικές ψυχές γίνονται θύματα πολιτικών, τότε όλοι οφείλουμε να είμαστε εξαγριωμένοι.
Photo: Reuters
Σε τεντωμένο σχοινί οι ψυχές στην Λωρίδα της Γάζας. Ξανά.
Israel seizes Hamas legislators
Τετάρτη, Ιουνίου 28, 2006
Κακοποιημένο παιδί στην εντατική
Δεν το χωρά ο νους μου. Δεν το κα-τα-λα-βαί-νω.Γεμίζουμε δάκρυα στα μάτια. Πονάμε από τη γροθιά στο στομάχι. Το παιδί του διπλανού, είναι και δικό μας παιδί.
Πώς το μπορούν; Αυτό το αθώο, μεταξένιο κορμί, πώς μπορούν να το κακοποιούν; Πώς μπορούν να προκαλούν πόνο;
Τετράχρονο παιδί νοσηλεύεται σοβαρά κακοποιημένο στην εντατική του «Αγλαΐα Κυριακού»
Πώς το μπορούν; Αυτό το αθώο, μεταξένιο κορμί, πώς μπορούν να το κακοποιούν; Πώς μπορούν να προκαλούν πόνο;
Τετράχρονο παιδί νοσηλεύεται σοβαρά κακοποιημένο στην εντατική του «Αγλαΐα Κυριακού»
Αγαπητέ Γιατρέ του ΕΣΥ...
...σήμερα θέλω να σου μιλήσω. Και να με ακούσεις. Το έχω ανάγκη.
καταλαβαίνω τις δύσκολες συνθήκες εργασίας σου. Καταλαβαίνω ότι οι ελλείψεις σε προσωπικό και σε υλικοτεχνική υποδομή καθιστούν το έργο σου ακόμη πιο δύσκολο. Τα προβλήματα στο χώρο σου είναι χρόνια, όχι χθεσινά. Καταλαβαίνω ότι το σύστημα, και αυτό το σύστημα όπως και τόσα άλλα στην Ελλάδα, δουλεύει, έστω όπως δουλεύει, επειδή εσύ εργάζεσαι περισσότερο από όσο πρέπει, επειδή θυσιάζεις πολλά. Καταλαβαίνω πόσο θλίβει και εσένα η εικόνα του νοσοκομείου στο οποίο δουλεύεις.
Γιατρέ, ο ηλικιωμένο κύριος στο καρότσι είναι ο πατέρας μου. Αυτός που με έφερε στη ζωή. Σήμερα έχει την ανάγκη του παιδιού του. Και είμαι εδώ αφήνοντας τη δική μου οικογένεια και τη δουλειά μου για να τον βοηθήσω. Γιατρέ, σε χρειαζόμαστε. Μην φεύγεις χωρίς να μας απαντήσεις. Σου ζητάμε το αυτονόητο. Α, και γιατρέ, αύριο μπορεί να είσαι στη θέση μου, θα έρθει στιγμή που και ο δικός σου πατέρας θα χρειαστεί τη βοήθεια ενός γιατρού.
Αγαπητέ παιδίατρε του ΕΣΥ, γιατί είναι τόσο τραγικά δύσκολο να δείχνεις κατανόηση απέναντι τόσο στο παιδί μας όσο και εμάς τους γονείς; Δεν κρίνω την επιστημονική σου κατάρτιση. Δεν έχω τις γνώσεις να το κάνω. Κρίνω το πως κρατάς το παιδί μας, το πως μας μιλάς. Ή μάλλον το πόσο ελάχιστα μας λες. Το πόσο αδιάφορα συμπληρώνεις τα στοιχεία μας, το πόσο βαριέσαι ή κουράζεσαι να ακούς όσα κρίνουμε ότι πρέπει να ακούσεις για να διαγνώσεις αποτελεσματικότερα.
Γιατρέ, κατακρίνω τα υπαινικτικά σου σχόλιά σου για το ότι το παιδί μας θηλάζει ενώ είναι ενός έτους. Εξοργίζομαι που δεν αφήνεις, έστω τη μητέρα του, να είναι δίπλα όταν θες να του πάρεις αίμα, όταν εκείνο κλαίει και δεν μας αφήνεις να το κρατήσουμε αγκαλιά.
Θυμώνω όταν δεν μας εξηγείς τα αποτελέσματα των εξετάσεων, όταν δεν μας εξηγείς τι περιμένεις και γιατί. Όταν δεν μας αντιμετωπίζεις ως ανθρώπους με τη δική τους προσωπικότητα, ισοπεδώνοντας μας.
Γιατρέ, επέλεξες να είσαι εδώ. Κανείς δεν σε ανάγκασε. Κανείς δεν σε αναγκάζεις να παραμένεις στη δουλειά αυτή αν δεν το θες. Οι φόροι που πληρώνουμε όλοι μας ταΐζουν τη δική σου οικογένεια. Γιατρέ, δεν είσαι πωλητής.
Γιατρέ, δώσε μου τα αποτελέσματα των εξετάσεων που έκανα στο νοσοκομείο. Δεν θα έρθω στο ιατρείο σου να τα πάρω και να δεχθώ τις όποιες εξηγήσεις σου. Δεν θα πληρώσω 150 Ευρώ την επίσκεψή μου αυτή. Γιατρέ, ζήτα αντικαταστάτη όταν λείπεις σε συνέδριο.
Γιατρέ, άνοιξε και κανένα βιβλίο για την ψυχολογία του ασθενούς και των συνοδών του. Γιατρέ, φέρσου μου ανθρώπινα και με αξιοπρέπεια. Μάθε να λες τουλάχιστον "παρακαλώ", όταν σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.
καταλαβαίνω τις δύσκολες συνθήκες εργασίας σου. Καταλαβαίνω ότι οι ελλείψεις σε προσωπικό και σε υλικοτεχνική υποδομή καθιστούν το έργο σου ακόμη πιο δύσκολο. Τα προβλήματα στο χώρο σου είναι χρόνια, όχι χθεσινά. Καταλαβαίνω ότι το σύστημα, και αυτό το σύστημα όπως και τόσα άλλα στην Ελλάδα, δουλεύει, έστω όπως δουλεύει, επειδή εσύ εργάζεσαι περισσότερο από όσο πρέπει, επειδή θυσιάζεις πολλά. Καταλαβαίνω πόσο θλίβει και εσένα η εικόνα του νοσοκομείου στο οποίο δουλεύεις.
Γιατρέ, ο ηλικιωμένο κύριος στο καρότσι είναι ο πατέρας μου. Αυτός που με έφερε στη ζωή. Σήμερα έχει την ανάγκη του παιδιού του. Και είμαι εδώ αφήνοντας τη δική μου οικογένεια και τη δουλειά μου για να τον βοηθήσω. Γιατρέ, σε χρειαζόμαστε. Μην φεύγεις χωρίς να μας απαντήσεις. Σου ζητάμε το αυτονόητο. Α, και γιατρέ, αύριο μπορεί να είσαι στη θέση μου, θα έρθει στιγμή που και ο δικός σου πατέρας θα χρειαστεί τη βοήθεια ενός γιατρού.
Αγαπητέ παιδίατρε του ΕΣΥ, γιατί είναι τόσο τραγικά δύσκολο να δείχνεις κατανόηση απέναντι τόσο στο παιδί μας όσο και εμάς τους γονείς; Δεν κρίνω την επιστημονική σου κατάρτιση. Δεν έχω τις γνώσεις να το κάνω. Κρίνω το πως κρατάς το παιδί μας, το πως μας μιλάς. Ή μάλλον το πόσο ελάχιστα μας λες. Το πόσο αδιάφορα συμπληρώνεις τα στοιχεία μας, το πόσο βαριέσαι ή κουράζεσαι να ακούς όσα κρίνουμε ότι πρέπει να ακούσεις για να διαγνώσεις αποτελεσματικότερα.
Γιατρέ, κατακρίνω τα υπαινικτικά σου σχόλιά σου για το ότι το παιδί μας θηλάζει ενώ είναι ενός έτους. Εξοργίζομαι που δεν αφήνεις, έστω τη μητέρα του, να είναι δίπλα όταν θες να του πάρεις αίμα, όταν εκείνο κλαίει και δεν μας αφήνεις να το κρατήσουμε αγκαλιά.
Θυμώνω όταν δεν μας εξηγείς τα αποτελέσματα των εξετάσεων, όταν δεν μας εξηγείς τι περιμένεις και γιατί. Όταν δεν μας αντιμετωπίζεις ως ανθρώπους με τη δική τους προσωπικότητα, ισοπεδώνοντας μας.
Γιατρέ, επέλεξες να είσαι εδώ. Κανείς δεν σε ανάγκασε. Κανείς δεν σε αναγκάζεις να παραμένεις στη δουλειά αυτή αν δεν το θες. Οι φόροι που πληρώνουμε όλοι μας ταΐζουν τη δική σου οικογένεια. Γιατρέ, δεν είσαι πωλητής.
Γιατρέ, δώσε μου τα αποτελέσματα των εξετάσεων που έκανα στο νοσοκομείο. Δεν θα έρθω στο ιατρείο σου να τα πάρω και να δεχθώ τις όποιες εξηγήσεις σου. Δεν θα πληρώσω 150 Ευρώ την επίσκεψή μου αυτή. Γιατρέ, ζήτα αντικαταστάτη όταν λείπεις σε συνέδριο.
Γιατρέ, άνοιξε και κανένα βιβλίο για την ψυχολογία του ασθενούς και των συνοδών του. Γιατρέ, φέρσου μου ανθρώπινα και με αξιοπρέπεια. Μάθε να λες τουλάχιστον "παρακαλώ", όταν σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.
Τρίτη, Ιουνίου 27, 2006
Citizen journalism agency launches blog sales service
Αλλάζουν ραγδέα τα πράγματα στο χώρο της ενημέρωσης. Κάποιοι κοιμούνται ύπνο βαθύ...
Αφήνω το παρακάτω κείμενο που δείχνει το δρόμο μπροστά α-μετάφραστο. Και τα όσα έγραψε ο φωστήρας δημοσιογράφος, ά-σχολίαστα.
Citizen journalism picture agency Scoopt has launched its new service to
help bloggers sell their material for publication. ScooptWords allows
bloggers to place a button on their website indicating that their
material is available to be licensed for use in mainstream news outlets.
Editors can click the button purchase the material. The service is free
to bloggers, but Scoopt will take a 25 per cent commission on sales it
negotiates.
ScooptWords managing editor Graham Holliday explained: 'There's a lot of
great blog content out there. Some of it is every bit as good as content
produced by professional journalists. However, there's no obvious route
to market for the blogger or way to buy content for the editor.'
ScooptWords is working with Creative Commons, a non-profit which provides
flexible licences as an alternative to traditional copyright. Under one
type of Creative Commons licence, a blogger can allow free exchange of
their attributed creative content for non-commercial purposes while
restricting commercial use.
Πηγή: Press Gazette
Αφήνω το παρακάτω κείμενο που δείχνει το δρόμο μπροστά α-μετάφραστο. Και τα όσα έγραψε ο φωστήρας δημοσιογράφος, ά-σχολίαστα.
Citizen journalism picture agency Scoopt has launched its new service to
help bloggers sell their material for publication. ScooptWords allows
bloggers to place a button on their website indicating that their
material is available to be licensed for use in mainstream news outlets.
Editors can click the button purchase the material. The service is free
to bloggers, but Scoopt will take a 25 per cent commission on sales it
negotiates.
ScooptWords managing editor Graham Holliday explained: 'There's a lot of
great blog content out there. Some of it is every bit as good as content
produced by professional journalists. However, there's no obvious route
to market for the blogger or way to buy content for the editor.'
ScooptWords is working with Creative Commons, a non-profit which provides
flexible licences as an alternative to traditional copyright. Under one
type of Creative Commons licence, a blogger can allow free exchange of
their attributed creative content for non-commercial purposes while
restricting commercial use.
Πηγή: Press Gazette
Δευτέρα, Ιουνίου 26, 2006
Χρυσό πραγματικά το γκολ του Μπέκαμ
Ανάσα 150 εκατομμυρίων Ευρώ στη Βρετανία, σύμφωνα με το Κέντρο Οικονομικής και Επιχειρηματικής Έρευνας της Βρετανίας, δίνει το γκολ του Μπέκαμ στο τελευταίο παιχνίδι με το Εκουαντόρ. Χαμόγελα λοιπόν από ιδιοκτήτες τόσο γραφείων στοιχημάτων όσο και τυπικών βρετανικών παμπ, καθώς οι λίρες θα αρχίσουν να ρέουν ποτάμι...
The Feelgood Factor: a £100m World Cup boost
The Feelgood Factor: a £100m World Cup boost
Κυριακή, Ιουνίου 25, 2006
Παιδιά, τηλεοπτικά δελτία και σχολικός εκφοβισμός
Απομονώνω τα παρακάτω από το άρθρο της ΙΩΑΝΝΑΣ ΜΠΙΜΠΟΥ-ΝΑΚΟΥ με τίτλο "Παιδιά και τηλεοπτικά δελτία" από τη σημερινή Ελυθεροτυπία:
"Η δαιμονοποίηση της τεχνολογίας για την παραγωγή βίας στα παιδιά, επίσης αποδεικνύεται ανεπαρκής και απλουστευτική. Οι πρόσφατες μελέτες για την σχέση των media και την εκδήλωση βίας στα παιδιά υποστηρίζουν με σαφήνεια ότι τα παιδιά διαπραγματεύονται ενεργητικά το περιεχόμενο της βίας και δεν υιοθετούν παθητικά τις αναπαραστάσεις της. Για παράδειγμα, τα cartoons και τα computer games επηρεάζουν λιγότερο τα παιδιά, που συχνά αναγνωρίζουν τη βία ως μη ρεαλιστική και χρησιμοποιούν την προσέγγιση της ειρωνείας.
* Αντίθετα, τα παιδιά επηρεάζονται σημαντικά από τη βία στα δελτία ειδήσεων: εδώ κατανοούν ότι πρόκειται για «πραγματικότητα», και ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι για να την αντιμετωπίσουν."
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα αποτελέσματα έρευνας, όπως παρουσιάζονται στο άρθρο της ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ-ΚΟΥΪΜΤΖΗ, με τίτλο "Ο σχολικός εκφοβισμός".
Θέλω να πιστεύω ότι όλα αυτά είναι μάλλον λίγο ως πολύ γνωστά για τους εκπαιδευτικούς. Ωστόσο, χρήσιμο θα ήταν να δούμε, από Σεπτέμβριο και όταν θα έχει ξεκαθαρίσει και η υπόθεση του ¶λεξ, με ποια μέτρα στήριξης του σχολικού περιβάλλοντος συνολικά θα αντιδράσει το υπουργείο Παιδείας.
"Η δαιμονοποίηση της τεχνολογίας για την παραγωγή βίας στα παιδιά, επίσης αποδεικνύεται ανεπαρκής και απλουστευτική. Οι πρόσφατες μελέτες για την σχέση των media και την εκδήλωση βίας στα παιδιά υποστηρίζουν με σαφήνεια ότι τα παιδιά διαπραγματεύονται ενεργητικά το περιεχόμενο της βίας και δεν υιοθετούν παθητικά τις αναπαραστάσεις της. Για παράδειγμα, τα cartoons και τα computer games επηρεάζουν λιγότερο τα παιδιά, που συχνά αναγνωρίζουν τη βία ως μη ρεαλιστική και χρησιμοποιούν την προσέγγιση της ειρωνείας.
* Αντίθετα, τα παιδιά επηρεάζονται σημαντικά από τη βία στα δελτία ειδήσεων: εδώ κατανοούν ότι πρόκειται για «πραγματικότητα», και ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι για να την αντιμετωπίσουν."
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα αποτελέσματα έρευνας, όπως παρουσιάζονται στο άρθρο της ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ-ΚΟΥΪΜΤΖΗ, με τίτλο "Ο σχολικός εκφοβισμός".
Θέλω να πιστεύω ότι όλα αυτά είναι μάλλον λίγο ως πολύ γνωστά για τους εκπαιδευτικούς. Ωστόσο, χρήσιμο θα ήταν να δούμε, από Σεπτέμβριο και όταν θα έχει ξεκαθαρίσει και η υπόθεση του ¶λεξ, με ποια μέτρα στήριξης του σχολικού περιβάλλοντος συνολικά θα αντιδράσει το υπουργείο Παιδείας.
Παρασκευή, Ιουνίου 23, 2006
Αυθαίρετα κείμενο από το goutas.gr σε σχολικό βιβλίο!
Κείμενό μου σχετικά με μια εκδρομή μας με τη Μαρία στις λίμνες των Πρεσπών, δημοσιευμένο στο προσωπικό μου website, βρέθηκε στις σελίδες του καινούργιου βιβλίου Νέας Ελληνικής Γλώσσας της Β' Γυμνασίου, στη σελίδα 18. Οι μαθητές καλούνται να συμπληρώσουν τα κενά του κειμένου. Στο τέλος της άσκησης υπάρχει παραπομπή στην ιστοσελίδα.
Όταν μου το σφύριξε φίλος, ο οποίος κατέβασε το βιβλίο για το παιδί του, έμεινα έκπληκτος. Κανείς δεν με είχει ειδοποιήσει σχετικά από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, ούτε και φυσικά είχε λάβει την άδειά μου. Την οποία και προφανώς θα έδινα.
Δεν με πειράζει η χρήση του κειμένου. Είναι η νοοτροπία του Clopy & Paste, η έλλειψη σχετικής παιδείας περί πνευματικών δικαιωμάτων που διατρέχουν ολόκληρη την κοινωνία μας ακόμη και από ανθρώπους που είναι βουτηγμένοι στα γράμματα, τις επιστήμες και τις τέχνες...
Όταν μου το σφύριξε φίλος, ο οποίος κατέβασε το βιβλίο για το παιδί του, έμεινα έκπληκτος. Κανείς δεν με είχει ειδοποιήσει σχετικά από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, ούτε και φυσικά είχε λάβει την άδειά μου. Την οποία και προφανώς θα έδινα.
Δεν με πειράζει η χρήση του κειμένου. Είναι η νοοτροπία του Clopy & Paste, η έλλειψη σχετικής παιδείας περί πνευματικών δικαιωμάτων που διατρέχουν ολόκληρη την κοινωνία μας ακόμη και από ανθρώπους που είναι βουτηγμένοι στα γράμματα, τις επιστήμες και τις τέχνες...
Tainted Love
Η ζωή... με τα πάνω και τα κάτω της. Δεν ξέρω ποια είναι περισσότερα... Σήμερα, σε σένα ζωή αφιερώνω το "Tainted Love"...
Sometimes I feel I've got to
Run away - I've got to
Get away - from the pain you
Drive into the heart of me
The love we share seems to
Go nowhere - and I've
Lost my light
For I toss and turn I can't sleep at night
Once I ran to you
Now I run from you
This tainted love you've given
I give you all a boy could give you
Take my tears and that's not nearly all
Tainted love, oh oh oh
Tainted love
Now I know I've got to
Run away - I've got to
Get away - you don't
Really want any more from me
To make things right, you need
Someone to hold you tight
And you think love is to pray
But I'm sorry I don't pray that way
Don't touch me please
I can not stand the way you tease
I love you though you hurt me so
Now I'm going to pack my things and go
Tainted love, oh oh oh (4x)
Touch me baby, tainted love (2x)
Tainted love, oh oh oh (2x)
Tainted love
Sometimes I feel I've got to
Run away - I've got to
Get away - from the pain you
Drive into the heart of me
The love we share seems to
Go nowhere - and I've
Lost my light
For I toss and turn I can't sleep at night
Once I ran to you
Now I run from you
This tainted love you've given
I give you all a boy could give you
Take my tears and that's not nearly all
Tainted love, oh oh oh
Tainted love
Now I know I've got to
Run away - I've got to
Get away - you don't
Really want any more from me
To make things right, you need
Someone to hold you tight
And you think love is to pray
But I'm sorry I don't pray that way
Don't touch me please
I can not stand the way you tease
I love you though you hurt me so
Now I'm going to pack my things and go
Tainted love, oh oh oh (4x)
Touch me baby, tainted love (2x)
Tainted love, oh oh oh (2x)
Tainted love
Πέμπτη, Ιουνίου 22, 2006
Έλληνας: και "ψηφιακά αναλφάβητος"
Είμαστε οι πλέον αναλφάβητοι ανάμεσα στις 25 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε θέματα πληροφορικής. Τα αιτήματα των καθηγητών του κλάδου Πληροφορικής για αύξηση των ωρών διδασκαλίας του σχετικού μαθήματος στο Γυμνάσιο από 1 ώρα την εβδομάδα σε τουλάχιστον 2, πέφτουν στο κενό. Για να μην πούμε τι πρέπει να γίνει σε Δημοτικά και Λύκεια. Οι πάντες κάνουν τον κινέζο. Που δηλαδή μακάρι να τον έκαναν στην πραγματικότητα. Τώρα θα είμαστε σούπερ!
Τα μυαλά στα κεφάλια όσων σχεδιάζουν(;) το αύριο της Παιδείας, σκέφτονται(;) με τις παρωπίδες του χθες. Οι έρευνες απλά αποτυπώνουν μια τραγική πραγματικότητα, την οποία έρχονται οι "δερβίσηδες" της "δημοσιογραφίας" για να την κάνουν εφιαλτική.
Περαστικά μας ρε μάγκες... Αλλά με τα ευχολόγια και τα γιατροσόφια, τις ασπιρίνες και τις βεντούζες κανείς δεν πρόκοψε. Χρειάζεται μια συνολική ριζοσπαστική αντιμετώπιση γιατί δεν πάει άλλο. Και περιμένουμε και από τη φρεσκαδούρα αυτής της χώρας να βγει και να πει όσα σκέφτεται. Τώρα! Γιατί καλές οι κλωτσές και οι μπουνιές, αλλά και πάλι θα μας τη βγούνε οι έχοντες και οι κατέχοντες.
Τα μυαλά στα κεφάλια όσων σχεδιάζουν(;) το αύριο της Παιδείας, σκέφτονται(;) με τις παρωπίδες του χθες. Οι έρευνες απλά αποτυπώνουν μια τραγική πραγματικότητα, την οποία έρχονται οι "δερβίσηδες" της "δημοσιογραφίας" για να την κάνουν εφιαλτική.
Περαστικά μας ρε μάγκες... Αλλά με τα ευχολόγια και τα γιατροσόφια, τις ασπιρίνες και τις βεντούζες κανείς δεν πρόκοψε. Χρειάζεται μια συνολική ριζοσπαστική αντιμετώπιση γιατί δεν πάει άλλο. Και περιμένουμε και από τη φρεσκαδούρα αυτής της χώρας να βγει και να πει όσα σκέφτεται. Τώρα! Γιατί καλές οι κλωτσές και οι μπουνιές, αλλά και πάλι θα μας τη βγούνε οι έχοντες και οι κατέχοντες.
Τα " Βαριεστημένα Τούβλα" σφυρίζουν!
Έπεσα πάνω στα "Βαριεστημένα Τούβλα", το blog ενός μαθητή, τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει ότι είναι ο blogger. Στα κείμενα βρίσκω το ρυθμό της ζωής των παιδιών που κάνω μάθημα και τη γλώσσα που μιλάνε και μιλάμε αποτυπωμένη με εκκωφαντική σαγήνη. Οι ατάκες σφυρίζουν πάνω από το κεφάλι και η θεματολογία είναι αλιευμένη όντως από την μαθητική και εφηβική καθημερινότητα.
Σημειώνω ένα υστερόγραφο: "Υ.Γ.: Λυπάμαι που τα ποστ έχουν αραιώσει τόσο πολύ, αλλά η "αστυνόμευση" έχει ενταθεί πολύ στο δωμάτιό μου τελευταία... :@"
και ένα φοβερό post με τίτλο:
"Γυαλιά Ηλίου", και κείμενο:
Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να φοράει ένας επιτηρητής. Γμτ.
¶παιχτο!
Σημειώνω ένα υστερόγραφο: "Υ.Γ.: Λυπάμαι που τα ποστ έχουν αραιώσει τόσο πολύ, αλλά η "αστυνόμευση" έχει ενταθεί πολύ στο δωμάτιό μου τελευταία... :@"
και ένα φοβερό post με τίτλο:
"Γυαλιά Ηλίου", και κείμενο:
Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να φοράει ένας επιτηρητής. Γμτ.
¶παιχτο!
Τρίτη, Ιουνίου 20, 2006
ONE: The campaign to Make Poverty History
www.one.org: The campaign to Make Poverty History. Ανανεωμένο από τη Yahoo! το καινούργιο One.org περιλαμβάνει μια σειρά από υπηρεσίες και καλούδια που μπορούν να προσελκύσουν ακόμη περισσότερους για την υποστήρξη της καμπάνιας τους.
"Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα" και εντός της Ελλάδας;
Συνάντησα πρώτη φορά τον Στέλιο Κούλογλου 3 χρόνια πριν. Μαζί με τον Τάσο Κουράκη παρουσίαζαν στη Θεσσαλονίκη τα "21 ψέμματα για τον πόλεμο στο Ιράκ". Ακολούθησε μια πολύ φιλική κουβέντα με όλους και όλες όσοι είχαμε μαζευτεί στο χώρο της Παύλου Μελά.
Από τη βραδιά εκείνη μου έμειναν το θράσος της προπαγάνδας και η ζεστασιά της κουβέντας της παρέας. Και μια απορία: Γιατί ο Στέλιος Κούλογλου και οι συνεργάτες του δεν ανακάτεβαν συχνά τις βρομιές και τα σκάνδαλα στην Ελλάδα. Αν το τολμούσαν θα μπορούσαν να κρατήσουν ψηλά το επίπεδο της δημοσιογραφικής έρευνας; Τους κρατούσαν μακρυά από ένα τέτοιο εγχείρημα τα ντόπια συμφέροντα; Δεν σήκωνε τέτοια ξεσκεπάσματα το κρατικό κανάλι; Ένας συνδυασμός των παρπάνω;
Γιατί, πως να το κάνουμε, όχι μόνο τον τελευταίο καιρό αλλά και προηγουμένως, τα σκάνδαλα δεν απουσιάζουν από τα μέρη μας. Πιο πρόσφορο έδαφος για δημοσιογραφική έρευνα "χωρίς σύνορα" για το θέμα των υποκλοπών και για την εξαφάνιση πολιτών στην Ελλάδα δεν νομίζω να υπάρχει.
Χθες το βράδυ, σε επανάληψη, το "Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα" είχε τίτλο "Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΕΙ". Ο Στέλιος Κούλογλου και οι συνεργάτες του παρουσίασαν ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στη σύγχρονη ελληνική βιομηχανική ιστορία. Από τους 250 εργάτες του εργοστασίου «Ελενίτ», περίπου οι 200 έχουν πεθάνει, ενώ άλλοι 40 είναι βαριά άρρωστοι. Το εργοστάσιο επεξεργαζόταν αμίαντο, υλικό που η χρήση του σήμερα απαγορεύεται, αλλά οι εργαζόμενοι δεν είχαν ενημερωθεί για τις βλαβερές συνέπειες, και δούλευαν χωρίς προφυλάξεις." Αποκτά σταδιακά και περισσότερο θάρρος η εκπομπή για να διαγράψει τα "σύνορα" της ενημέρωσης και εντός της ελληνικής επικράτειας;
Η ελληνική τηλεόραση, και κατά συνέπεια ο έλληνας τηλεθεατής έχουμε ανάγκη τέτοιου βάθους και ποιότητας εκπομπές. Κύρια για να μην "οδηγούμαστε στον εντοπισμό παθολογικών συμπτωμάτων, χαρακτηριστικό γνώρισμα του οποίου είναι η λεξιπενία, το πομπώδες και κραυγαλέο ύφος αλλά και -το κυριότερο- η αδυναμία διάρθρωσης και διατύπωσης επιχειρημάτων και δημιουργίας διαλόγου."
Σχετικά: Τι γλώσσα διαμορφώνουν τα ΜΜΕ, του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ
Από τη βραδιά εκείνη μου έμειναν το θράσος της προπαγάνδας και η ζεστασιά της κουβέντας της παρέας. Και μια απορία: Γιατί ο Στέλιος Κούλογλου και οι συνεργάτες του δεν ανακάτεβαν συχνά τις βρομιές και τα σκάνδαλα στην Ελλάδα. Αν το τολμούσαν θα μπορούσαν να κρατήσουν ψηλά το επίπεδο της δημοσιογραφικής έρευνας; Τους κρατούσαν μακρυά από ένα τέτοιο εγχείρημα τα ντόπια συμφέροντα; Δεν σήκωνε τέτοια ξεσκεπάσματα το κρατικό κανάλι; Ένας συνδυασμός των παρπάνω;
Γιατί, πως να το κάνουμε, όχι μόνο τον τελευταίο καιρό αλλά και προηγουμένως, τα σκάνδαλα δεν απουσιάζουν από τα μέρη μας. Πιο πρόσφορο έδαφος για δημοσιογραφική έρευνα "χωρίς σύνορα" για το θέμα των υποκλοπών και για την εξαφάνιση πολιτών στην Ελλάδα δεν νομίζω να υπάρχει.
Χθες το βράδυ, σε επανάληψη, το "Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα" είχε τίτλο "Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΕΙ". Ο Στέλιος Κούλογλου και οι συνεργάτες του παρουσίασαν ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στη σύγχρονη ελληνική βιομηχανική ιστορία. Από τους 250 εργάτες του εργοστασίου «Ελενίτ», περίπου οι 200 έχουν πεθάνει, ενώ άλλοι 40 είναι βαριά άρρωστοι. Το εργοστάσιο επεξεργαζόταν αμίαντο, υλικό που η χρήση του σήμερα απαγορεύεται, αλλά οι εργαζόμενοι δεν είχαν ενημερωθεί για τις βλαβερές συνέπειες, και δούλευαν χωρίς προφυλάξεις." Αποκτά σταδιακά και περισσότερο θάρρος η εκπομπή για να διαγράψει τα "σύνορα" της ενημέρωσης και εντός της ελληνικής επικράτειας;
Η ελληνική τηλεόραση, και κατά συνέπεια ο έλληνας τηλεθεατής έχουμε ανάγκη τέτοιου βάθους και ποιότητας εκπομπές. Κύρια για να μην "οδηγούμαστε στον εντοπισμό παθολογικών συμπτωμάτων, χαρακτηριστικό γνώρισμα του οποίου είναι η λεξιπενία, το πομπώδες και κραυγαλέο ύφος αλλά και -το κυριότερο- η αδυναμία διάρθρωσης και διατύπωσης επιχειρημάτων και δημιουργίας διαλόγου."
Σχετικά: Τι γλώσσα διαμορφώνουν τα ΜΜΕ, του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ
Παιδιά-στικα καμώματα από Βερέμη
Το ακούσαμε κι αυτό. Ο κ. Βερέμης να κατηγορεί ότι αν αυτός πάθει κάτι, υπεύθυνοι θα είναι Παπαρήγα κι Αλαβάνος. Ε, ναι, όταν παύουν τα επιχειρήματα, όταν σε αυτή τη χώρα οι διαφορετικές απόψεις ισοδυναμούν για πολλούς με πογκρόμ, τότε όλο και κάποιοι θα βγαίνουν να μας θυμίζουν παιδιάστικα καμώματα.
Μόνο που ο κ. Βερέμης τυχαίνει να είναι ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας...
Βερέμης κατά Αλέκας: Αν πάθω κάτι θα είναι υπεύθυνη!
Στο μεταξύ σε καυτό ντόμινο εξελίσσεται η υπόθεση των αντιδράσεων στο χώρο της Παιδείας. Νέο μέτωπο με δασκάλους - καθηγητές, γράφει η Ελευθεροτυπία. Περιμένω να δω στην πράξη να υλοποιούνται εδώ και πολλά χρόνια τις όποιες εξαγγελίες των κυβερνήσεων σχετικά με την Παιδεία. Ωστόσο όλα μένουν στα χαρτιά.
Από την άλλη νομίζω ότι χρειάζεται ένας διαφορετικός, ριζοσπαστικότερος και πιο ευφάνταστος τρόπος αντίδρασης από τους εκπαιδευτικούς. Κυρίως για να πείσουμε τον κόσμο ότι δεν ενδιαφέρουν μόνο τα μισθολογικά...
Παρασκευή, Ιουνίου 16, 2006
Γράφοντας σε εφημερίδα, συντηρώντας πετυχημένα blog
ΟΚ, οι περισσότεροι δημοσιογράφοι του κατεστημένου στην Ελλάδα δεν έχουν ιδέα περί blogging. Όμως κάποιοι πολύ έγκυροι νέοι δημοσιογράφοι αναδημοσιεύουν τα εκτυπωμένα σε εφημερίδα άρθρα τους σε κάποιο blog απαντώντας στα σχόλια. Υπάρχουν μερικοί που διδάσκουν πως να διατηρείς πετυχημένα blog γράφοντας παράλληλα και σε έντυπο. ¶λλοι που αραδιάζουν τα διαμάντια τους πρώτα στο blog τους.
Υπάρχουν κι αυτοί που μας ενημερώνουν έγκυρα και με στωικότητα για τα δρώμενα στην τοπική κοινωνία, άλλοι που μας κατατοπίζουν για τα ψηφιακά μας δικαιώματα.
¶λλες πάλι χωρίς να διεκδικούν κανένα τίτλο δημοσιογράφου σκάβουν ανιδιοτελώς στα λαγούμια του παγκόσμιου χωριού για το κέφι τους.
Εννοείται ότι η λίστα μπορεί να τραβήξει και είναι ενδεικτική. Οι όποιες προτάσεις σας είναι περισσότερο από ευπρόσδεκτες.
Ο Mike Sando καταξιωμένος αθλητικογράφος πέρασε από την εφημερίδα, χωρίς να την αφήσει, στο blogging. Του το ζήτησε ο εκδότης του. Και κτύπησαν διάνα. Σε συνέντευξή του αποκαλύπτει μικρά μυστικά από τα οποία μπορούμε όλοι να μάθουμε.
Using blogs to make newspaper reporters more relevant
Όλοι.
Υπάρχουν κι αυτοί που μας ενημερώνουν έγκυρα και με στωικότητα για τα δρώμενα στην τοπική κοινωνία, άλλοι που μας κατατοπίζουν για τα ψηφιακά μας δικαιώματα.
¶λλες πάλι χωρίς να διεκδικούν κανένα τίτλο δημοσιογράφου σκάβουν ανιδιοτελώς στα λαγούμια του παγκόσμιου χωριού για το κέφι τους.
Εννοείται ότι η λίστα μπορεί να τραβήξει και είναι ενδεικτική. Οι όποιες προτάσεις σας είναι περισσότερο από ευπρόσδεκτες.
Ο Mike Sando καταξιωμένος αθλητικογράφος πέρασε από την εφημερίδα, χωρίς να την αφήσει, στο blogging. Του το ζήτησε ο εκδότης του. Και κτύπησαν διάνα. Σε συνέντευξή του αποκαλύπτει μικρά μυστικά από τα οποία μπορούμε όλοι να μάθουμε.
Using blogs to make newspaper reporters more relevant
Όλοι.
30 χρόνια πριν η εξέγερση στη Νότια Αφρική
Σαν σήμερα, 16 Ιουνίου 1976, τριάντα χρόνια πριν, η νεολαία του Σοβέτο εξεγέρθηκε στη Νότια Αφρική.
Ένα καλοστημένο αφιέρωμα από το BBC.
Ένα καλοστημένο αφιέρωμα από το BBC.
Μουντιάλ: κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις
Η Jessica Mackay συγκέντρωσε μια σειρά από links για τον τρόπο με τον οποίο τα ΜΜΕ καλύπτουν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Στην έρευνα αποκαλύπτεται μια καλοστημένη τηλεοπτική μηχανή συμβολισμού με βαθιά πολιτική χροιά, πέρα και παρά τις φιέστες του κόσμου.
Overview of various political issues raised by the World Cup
Optimism for Serbia-Montenegro - World Cup a welcome escape from political unrest
Alastair Campbell says women reporters should not comment on football due to their lack of expertise
Iranian team tries to distance their participation in the World Cup from its political implications
Controversy over Iran's participation in the World Cup: a chance for anti-Israeli rallying around Iranian Prime Minister and an indicator of world sentiments toward Iran's nuclear program
FIFA works to quell recent surge in racist behavior surrounding World Cup
Racist pre-World Cup incidents jade Germany's image
The world's most-watched sporting event is also a prime venue for corporate advertising
Every Night is Party Time
Ενδιαφέρουσα και η άποψη του αρθρογράφου David Runciman, του Newstatesman της προηγούμενης εβδομάδας που συσχετίζει την ανεπάρκεια των αφρικανικών ομάδων με την υπάναπτυξη και εκμετάλλευση των αφρικανικών χωρών από τον ανεπτυγμένο κόσμο, και την μετανάστευση πολλών ποδοσφαιρικών ταλέντων της Αφρικής στις χώρες της Δύσης.
They can play, but they can never win
Το ότι η εθνική Ελλάδας δεν συμμετέχει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα φανερώνει μερικώς και την έλλειψη σχεδιασμού, συνέχειας σε μια χώρα που τα παραπάνω χαρακτηριστικά συχνά απουσιάζουν καθώς καλύπτονται από υπερβολές και κορώνες.
Μερικές φορές θα ήθελα να μπορώ να κλείσω αυτιά και μάτια σε όλα αυτά και να απολαύσω την μπύρα μου μπροστά στην οθόνη με το πράσινο χαλί...
Overview of various political issues raised by the World Cup
Optimism for Serbia-Montenegro - World Cup a welcome escape from political unrest
Alastair Campbell says women reporters should not comment on football due to their lack of expertise
Iranian team tries to distance their participation in the World Cup from its political implications
Controversy over Iran's participation in the World Cup: a chance for anti-Israeli rallying around Iranian Prime Minister and an indicator of world sentiments toward Iran's nuclear program
FIFA works to quell recent surge in racist behavior surrounding World Cup
Racist pre-World Cup incidents jade Germany's image
The world's most-watched sporting event is also a prime venue for corporate advertising
Every Night is Party Time
Ενδιαφέρουσα και η άποψη του αρθρογράφου David Runciman, του Newstatesman της προηγούμενης εβδομάδας που συσχετίζει την ανεπάρκεια των αφρικανικών ομάδων με την υπάναπτυξη και εκμετάλλευση των αφρικανικών χωρών από τον ανεπτυγμένο κόσμο, και την μετανάστευση πολλών ποδοσφαιρικών ταλέντων της Αφρικής στις χώρες της Δύσης.
They can play, but they can never win
Το ότι η εθνική Ελλάδας δεν συμμετέχει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα φανερώνει μερικώς και την έλλειψη σχεδιασμού, συνέχειας σε μια χώρα που τα παραπάνω χαρακτηριστικά συχνά απουσιάζουν καθώς καλύπτονται από υπερβολές και κορώνες.
Μερικές φορές θα ήθελα να μπορώ να κλείσω αυτιά και μάτια σε όλα αυτά και να απολαύσω την μπύρα μου μπροστά στην οθόνη με το πράσινο χαλί...
Πέμπτη, Ιουνίου 15, 2006
Από μαιευτήρια σε εταιρείες τα προσωπικά μας δεδομένα;
Φτερό στον άνεμο είχα χαρακτηρίσει τα προσωπικά μας δεδομένα. Σήμερα σκέφτηκα να καλέσω τη γραμμή καταναλωτών της εταιρείας, έστω Α, που μας έστειλε το τελευταίο διαφημιστικό της πακέτο για παιδικές τροφές. Ζήτησα να μάθω από που είχαν στην κατοχή τους τα προσωπικά μας δεδομένα. Μου ανέφεραν το όνομα μιας μεγάλης εταιρείας μάρκετινγκ στην Αθήνα, έστω Β, η οποία, μάντευαν, ότι είχε με τη σειρά της τα δεδομένα μας από το μαιευτήριο.
Από την εταιρεία Α παραδέχθηκαν ότι κακώς μας ενοχλούν χωρίς την προηγούμενη συγκατάθεσή μας. Όμως αυτό το αγνοούσαν, όπως ισχυρίστηκαν. Η εταιρεία Β τους είχε διαβεβαιώσει ότι είχαμε δώσει την συγκατάθεσή μας για τη χρήση των προσωπικών μας δεδομένων. Κάτι που βέβαια δεν ισχύει.
Ζήτησα να διαγραφούν τα δεδομένα μας από τα αρχεία της εταιρείας Α και να μην μας ξαναενοχλήσουν. Η κυρία στην άκρη της γραμμής με διαβεβαίωσε και μου υποσχέθηκε να ενημερώσει την εταιρεία Β.
Πράγματι, σε 2 ώρες από το πρώτο δικό μου τηλεφώνημα ακολούθησε δεύτερο, αυτή τη φορά από την εταιρεία Β. Η κυρία Π.Π. μου ζήτησε τα στοιχεία τα οποία αναγράφονται πάνω στους ταχυδρομικούς διαφημιστικούς φακέλους. Μου υποσχέθηκε να ερευνήσει από που έχουν τα στοιχεία μας και να με ενημερώσει αύριο.
Υπομονή...
Υ.Γ. Φυσικά έχω κρατήσει όλα τα στοιχεία όσων συνομίλησα καθώς και τα ονόματα των εταιρειών.
Από την εταιρεία Α παραδέχθηκαν ότι κακώς μας ενοχλούν χωρίς την προηγούμενη συγκατάθεσή μας. Όμως αυτό το αγνοούσαν, όπως ισχυρίστηκαν. Η εταιρεία Β τους είχε διαβεβαιώσει ότι είχαμε δώσει την συγκατάθεσή μας για τη χρήση των προσωπικών μας δεδομένων. Κάτι που βέβαια δεν ισχύει.
Ζήτησα να διαγραφούν τα δεδομένα μας από τα αρχεία της εταιρείας Α και να μην μας ξαναενοχλήσουν. Η κυρία στην άκρη της γραμμής με διαβεβαίωσε και μου υποσχέθηκε να ενημερώσει την εταιρεία Β.
Πράγματι, σε 2 ώρες από το πρώτο δικό μου τηλεφώνημα ακολούθησε δεύτερο, αυτή τη φορά από την εταιρεία Β. Η κυρία Π.Π. μου ζήτησε τα στοιχεία τα οποία αναγράφονται πάνω στους ταχυδρομικούς διαφημιστικούς φακέλους. Μου υποσχέθηκε να ερευνήσει από που έχουν τα στοιχεία μας και να με ενημερώσει αύριο.
Υπομονή...
Υ.Γ. Φυσικά έχω κρατήσει όλα τα στοιχεία όσων συνομίλησα καθώς και τα ονόματα των εταιρειών.
Ουέλβα: κολαστήριο το "βασίλειο" της φράουλας;
Η Ισπανία είναι η δεύτερη παραγωγός χώρα φράουλας μετά τις Η.Π.Α. Η περιοχή της Ουέλβα στην Ανδαλουσία κατέχει τα σκήπτρα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Στην περιοχή συρρέουν εργάτες από την ανατολική Ευρώπη και την Αφρική για τη συγκομιδή της.
«ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 4.000 ATOMA περιμέναμε έξω από το γραφείο», λέει η Κριστίνα, 23 ετών, από τη Ρουμανία. «Ώσπου να αρχίσουν οι εγγραφές, έμεινα εκεί έξω τρεις μέρες και δυο νύχτες. Με 27 ευρώ την ημέρα για 35 ημέρες δουλειάς μπόρεσα να πληρώσω το Πανεπιστήμιο. Σπουδάζω νομικά και ξένες γλώσσες». Αυτές οι γυναίκες, που λένε πως είναι ευχαριστημένες που βρέθηκαν εκεί, την ίδια ώρα καταγγέλλουν τις σκληρές συνθήκες εργασίας. «Μας απειλούν», λέει η φοιτήτρια. «Οι είκοσι από εμάς που αύριο θα μαζέψουμε λιγότερες φράουλες, δεν θα ξαναπιάσουμε δουλειά». «Αν αργήσουμε στη δουλειά, δεν μας αφήνουν να πάμε να κάνουμε την ανάγκη μας, ούτε να πιούμε, αν δεν γεμίσουμε πρώτα τα καλάθια μας».
Παρά τα όσα διαβάζω, εντύπωση μου προκαλεί το ότι: "Παρά τις απάνθρωπες και αφόρητες συνθήκες εργασίας, καμιά από αυτές τις γυναίκες που έχουν πάει να εργαστούν στον παράδεισο της φράουλας στην Ουέλβα, δεν λέει πως το έχει μετανιώσει."
Φράουλες... παγκοσμιοποιημένες, του MICHEL SAMSON
Εκκλήσεις γίνονται από κοινωνικές οργανώσεις της περιοχής για το μποϊκοτάζ αγοράς φράουλας από την Ουέλβα. Η παραγωγή τους βλάπτει το περιβάλλον και επηρρεάζει την υγεία και τις κοινωνικές συνθήκες των ανθρώπων που τις συλλέγουν. Επίσης οι καταναλωτές θα πρέπει να ενημερωθούν σχετικά με τα υψηλά ποσοστά τοξικών ουσιών που υπάρχουν στις φράουλες της Ουέλβα.
Ένα σχετικό άρθρο που με άφησε ά-φωνο: THE STRAWBERRIES YOU EAT, του Ramon Germinal
Επίσης: The strawberry growing in Huelva region: Keys to union intervention
«ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 4.000 ATOMA περιμέναμε έξω από το γραφείο», λέει η Κριστίνα, 23 ετών, από τη Ρουμανία. «Ώσπου να αρχίσουν οι εγγραφές, έμεινα εκεί έξω τρεις μέρες και δυο νύχτες. Με 27 ευρώ την ημέρα για 35 ημέρες δουλειάς μπόρεσα να πληρώσω το Πανεπιστήμιο. Σπουδάζω νομικά και ξένες γλώσσες». Αυτές οι γυναίκες, που λένε πως είναι ευχαριστημένες που βρέθηκαν εκεί, την ίδια ώρα καταγγέλλουν τις σκληρές συνθήκες εργασίας. «Μας απειλούν», λέει η φοιτήτρια. «Οι είκοσι από εμάς που αύριο θα μαζέψουμε λιγότερες φράουλες, δεν θα ξαναπιάσουμε δουλειά». «Αν αργήσουμε στη δουλειά, δεν μας αφήνουν να πάμε να κάνουμε την ανάγκη μας, ούτε να πιούμε, αν δεν γεμίσουμε πρώτα τα καλάθια μας».
Παρά τα όσα διαβάζω, εντύπωση μου προκαλεί το ότι: "Παρά τις απάνθρωπες και αφόρητες συνθήκες εργασίας, καμιά από αυτές τις γυναίκες που έχουν πάει να εργαστούν στον παράδεισο της φράουλας στην Ουέλβα, δεν λέει πως το έχει μετανιώσει."
Φράουλες... παγκοσμιοποιημένες, του MICHEL SAMSON
Εκκλήσεις γίνονται από κοινωνικές οργανώσεις της περιοχής για το μποϊκοτάζ αγοράς φράουλας από την Ουέλβα. Η παραγωγή τους βλάπτει το περιβάλλον και επηρρεάζει την υγεία και τις κοινωνικές συνθήκες των ανθρώπων που τις συλλέγουν. Επίσης οι καταναλωτές θα πρέπει να ενημερωθούν σχετικά με τα υψηλά ποσοστά τοξικών ουσιών που υπάρχουν στις φράουλες της Ουέλβα.
Ένα σχετικό άρθρο που με άφησε ά-φωνο: THE STRAWBERRIES YOU EAT, του Ramon Germinal
Επίσης: The strawberry growing in Huelva region: Keys to union intervention
Bloggers vs. Γιαννακίδης: αντί χολής, διά - βα - σμα
Έμαθα για το Epsilon my ass γραμμένο στο Dilated Thoughts από το naftilo. Κι από εκεί στον πιτσιρίκο με την Ανοιχτή επιστολή στον κ. Κώστα Γιαννακίδη και η απάντηση του κ. Γιαννακίδη. Ύστερα την πάντα καλά μελετημένη και δροσερή mirandolina με το Q&A με τον Κώστα Γιαννακίδη. Ένας κύκλος που δείχνει ότι η ενημέρωση παύει σταδιακά να έχει ως κέντρο της τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Για μερικές χιλιάδες αναγνωστών, ένας δημοσιογράφος, δεν έχει σημασία ποιος, και κατά προέκταση μια εφημερίδα βαρύ πυροβολικό, βρίσκονται στα μάτια μας εκτεθειμένοι.
Αν οι αρχισυντάκτες της Ελευθεροτυπίας καταλάβουν την πατάτα που σέρβιρε ο δημοσιογράφος και υπάρξει εκ μέρους της σύνταξης μια συγνώμη απέναντι σε όσους θίχθηκαν, τότε θα έχουμε μπει πλέον στα σοβαρά σε μια πιο υπεύθυνη αντιμετώπιση αφενός των όσων bloggers δέχθηκαν να απαντήσουν, αφετέρου των αναγνωστών της εφημερίδας.
Καθώς τα έντυπα ανοίγονται στα πέλαγα της αλληλεπίδρασης μέσω του Internet με ένα πιο απαιτητικό αναγνωστικό κοινό, θα πρέπει οι γράφοντες να μάθουν τους κώδικες συμπεριφοράς και ηθικής του νέου μέσου. Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο παρουσιάζονται.
Στους Los Angeles Times o δημοσιογράφος Michael Hiltzik έχασε τη στήλη και το blog του όταν αποδείχθηκε ότι σχολίαζε τόσο στο δικό του όσο και άλλα blogs με διαφορετικά ψευδώνυμα.
Ένας δημοσιογράφος δεν χύνει χολή όταν τον του χαλάνε τη σούπα. Παραδέχεται την πατάτα του, σκύβει το κεφάλι πάνω από τα πλήκτρα, παραγγέλνει δυο τρία σχετικά με το νέο μέσο βιβλία και ξεστραβώνεται: The Weblog Handbook της Rebecca Blood και ο "ευαγγελιστής" Andy Wibbles.
ΟΚ;
Αν οι αρχισυντάκτες της Ελευθεροτυπίας καταλάβουν την πατάτα που σέρβιρε ο δημοσιογράφος και υπάρξει εκ μέρους της σύνταξης μια συγνώμη απέναντι σε όσους θίχθηκαν, τότε θα έχουμε μπει πλέον στα σοβαρά σε μια πιο υπεύθυνη αντιμετώπιση αφενός των όσων bloggers δέχθηκαν να απαντήσουν, αφετέρου των αναγνωστών της εφημερίδας.
Καθώς τα έντυπα ανοίγονται στα πέλαγα της αλληλεπίδρασης μέσω του Internet με ένα πιο απαιτητικό αναγνωστικό κοινό, θα πρέπει οι γράφοντες να μάθουν τους κώδικες συμπεριφοράς και ηθικής του νέου μέσου. Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο παρουσιάζονται.
Στους Los Angeles Times o δημοσιογράφος Michael Hiltzik έχασε τη στήλη και το blog του όταν αποδείχθηκε ότι σχολίαζε τόσο στο δικό του όσο και άλλα blogs με διαφορετικά ψευδώνυμα.
Ένας δημοσιογράφος δεν χύνει χολή όταν τον του χαλάνε τη σούπα. Παραδέχεται την πατάτα του, σκύβει το κεφάλι πάνω από τα πλήκτρα, παραγγέλνει δυο τρία σχετικά με το νέο μέσο βιβλία και ξεστραβώνεται: The Weblog Handbook της Rebecca Blood και ο "ευαγγελιστής" Andy Wibbles.
ΟΚ;
Τετάρτη, Ιουνίου 14, 2006
Βέλγιο: δυο εξαφανισμένα κορίτσια
Τι είναι αυτή η κατάρα με τις εξαφανίσεις μικρών παιδιών; Γιατί χρειάζεται να στοιχειώνουν τις ζωές μας τέτοιες ιστορίες;
Αγνούνται ένα 7χρονο και ένα 10χρονο κορίτσι στο Βέλγιο, η Natahlie Mahy και η Stacy Lemmens και ξαναξυπνούν μνήμες των δολοφονιών του Μαρκ Ντιτρού. Δεν μπορώ να καταδικάσω. Αλλά ολοένα και κατανοώ λιγότερο...
Αγνούνται ένα 7χρονο και ένα 10χρονο κορίτσι στο Βέλγιο, η Natahlie Mahy και η Stacy Lemmens και ξαναξυπνούν μνήμες των δολοφονιών του Μαρκ Ντιτρού. Δεν μπορώ να καταδικάσω. Αλλά ολοένα και κατανοώ λιγότερο...
Aίγινα: Oικολογία ? Mουντιάλ, σημειώσατε 1!
«Στο πεζούλι της εκκλησίας κάθονται τα παιδιά μας και κοιτάζουν τους λαγούς που περνάνε και ακούν τις πέρδικες που κελαηδούν. Tώρα, εάν γίνει ?λεωφόρος? που θα καταλήγει στο ειδυλλιακό χωριό, πάει η ηρεμία, θόρυβος, κίνηση, όλα θΆ αλλάξουν, θα φύγουμε κι εμείς...».
«Eίναι συμφέρον όλων μας, και ιδίως των Aιγινητών, να διαφυλάξουν παραδοσιακές γειτονιές με το χρώμα τους και τις τοποθεσίες φυσικού κάλλους, γιατί γιΆ αυτές έρχονται επισκέπτες και ξένοι, και αυτό αυξάνει την αξία της γης και στις γειτονικές περιοχές»...
Aίγινα: Oικολογία ? Mουντιάλ, σημειώσατε 1!, από την Καθημερινή
«Eίναι συμφέρον όλων μας, και ιδίως των Aιγινητών, να διαφυλάξουν παραδοσιακές γειτονιές με το χρώμα τους και τις τοποθεσίες φυσικού κάλλους, γιατί γιΆ αυτές έρχονται επισκέπτες και ξένοι, και αυτό αυξάνει την αξία της γης και στις γειτονικές περιοχές»...
Aίγινα: Oικολογία ? Mουντιάλ, σημειώσατε 1!, από την Καθημερινή
Οι ανεύθυνο-υπεύθυνοι αυτής της χώρας
¶κουσα την είδηση στον FLASH εχθές, τη διαβάζω σήμερα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ σχετικά με τη "φονική πινακίδα και τη μοιραία στάση υπευθύνων."
"Οπως σημείωναν στελέχη του υπουργείου ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ, η συντήρηση της εθνικής οδού Σχηματαρίου - Χαλκίδας ανήκει στη Διεύθυνση Συντήρησης Εργων της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, ενώ πιθανότατα προκύπτουν ευθύνες και για την Τροχαία Χαλκίδας, η οποία φαίνεται ότι δεν ειδοποίησε την Περιφέρεια μετά την πρώτη πρόσκρουση οχήματος στη γέφυρα.
Από την πλευρά της η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας αρνείται κάθε ευθύνη. Οπως δήλωσε χθες ο γενικός γραμματέας της, κ. Κώστας Εξαρχος, η συντήρηση του έργου δεν έχει ανατεθεί στην Περιφέρεια. Η δε νομαρχία Εύβοιας εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία χαρακτηρίζει «απαράδεκτο και επικίνδυνο» το οδικό δίκτυο της Εύβοιας, προαναγγέλλοντας κινητοποιήσεις."
Αλήθεια, η 40χρονη νεκρή γυναίκα και ο βαριά τραυματισμένος άνδρας της, τι έχουν να πουν σε όλους αυτούς τους ανεύθυνο-υπεύθυνους; Αλήθεια, θα κινηθεί ο αρμόδιος εισαγγελέας; Γιατί σε αυτή τη χώρα πρέπει να θρηνούμε τόσα αθώα θύματα για να αρχίσουμε να ψαχνόμαστε; Και γιατί ποτέ δεν μπορούμε να βρούμε ποιος πρέπει να κάνει τι;
Παίρνω ως ένα ακόμη παράδειγμα το φρεάτιο της ΔΕΗ το οποίο παραμένει ανοιγμένο μπροστά από την είσοδο της πολυκατοικίας στην οποία μένω.
Εδώ και δύο μήνες γίνονται έργα ασφαλτόστρωσης. Προσπερνάω το "γεφύρι της ¶ρτας", προσπερνάω τα έργα εντυπωσιασμού του Ατσαλάκωτου και στέκομαι στην ασυννενοησία μεταξύ υπηρεσιών του Δήμου Θεσσαλονίκης και ΔΕΗ. Ζητώντας από το συνεργείο του Δήμου να κλείσει με ένα κυτίο το φρεάτιο μας απαντούν ότι είναι δουλειά της ΔΕΗ. Περιορίστηκαν στο να τοποθετήσουν μερικές ασπροκόκκινες κορδέλες νίπτοντας τας χείρας τους για κάθε ενδεχόμενο.
Απευθυνόμενοι στη ΔΕΗ μας απαντούν ότι κακώς το συνεργείο του Δήμου άνοιξε το φρεάτιο, ότι θα έπρεπε να τους είχαν ειδοποιήσει και ότι είναι άκρως επικίνδυνο για τους περαστικούς!
Ελπίζω το εξώδικο το οποίο σκοπεύουμε να καταθέσουμε και προς τις δυο πλευρές να προλάβει το οποιοδήποτε δυσάρεστο συμβάν. Γιατί μετά κανίες δεν θα είναι σε θέση να παρακολουθήσει εκείνη την κολοκυθιά της ανευθυνότητας τους...
"Οπως σημείωναν στελέχη του υπουργείου ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ, η συντήρηση της εθνικής οδού Σχηματαρίου - Χαλκίδας ανήκει στη Διεύθυνση Συντήρησης Εργων της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, ενώ πιθανότατα προκύπτουν ευθύνες και για την Τροχαία Χαλκίδας, η οποία φαίνεται ότι δεν ειδοποίησε την Περιφέρεια μετά την πρώτη πρόσκρουση οχήματος στη γέφυρα.
Από την πλευρά της η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας αρνείται κάθε ευθύνη. Οπως δήλωσε χθες ο γενικός γραμματέας της, κ. Κώστας Εξαρχος, η συντήρηση του έργου δεν έχει ανατεθεί στην Περιφέρεια. Η δε νομαρχία Εύβοιας εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία χαρακτηρίζει «απαράδεκτο και επικίνδυνο» το οδικό δίκτυο της Εύβοιας, προαναγγέλλοντας κινητοποιήσεις."
Αλήθεια, η 40χρονη νεκρή γυναίκα και ο βαριά τραυματισμένος άνδρας της, τι έχουν να πουν σε όλους αυτούς τους ανεύθυνο-υπεύθυνους; Αλήθεια, θα κινηθεί ο αρμόδιος εισαγγελέας; Γιατί σε αυτή τη χώρα πρέπει να θρηνούμε τόσα αθώα θύματα για να αρχίσουμε να ψαχνόμαστε; Και γιατί ποτέ δεν μπορούμε να βρούμε ποιος πρέπει να κάνει τι;
Παίρνω ως ένα ακόμη παράδειγμα το φρεάτιο της ΔΕΗ το οποίο παραμένει ανοιγμένο μπροστά από την είσοδο της πολυκατοικίας στην οποία μένω.
Εδώ και δύο μήνες γίνονται έργα ασφαλτόστρωσης. Προσπερνάω το "γεφύρι της ¶ρτας", προσπερνάω τα έργα εντυπωσιασμού του Ατσαλάκωτου και στέκομαι στην ασυννενοησία μεταξύ υπηρεσιών του Δήμου Θεσσαλονίκης και ΔΕΗ. Ζητώντας από το συνεργείο του Δήμου να κλείσει με ένα κυτίο το φρεάτιο μας απαντούν ότι είναι δουλειά της ΔΕΗ. Περιορίστηκαν στο να τοποθετήσουν μερικές ασπροκόκκινες κορδέλες νίπτοντας τας χείρας τους για κάθε ενδεχόμενο.
Απευθυνόμενοι στη ΔΕΗ μας απαντούν ότι κακώς το συνεργείο του Δήμου άνοιξε το φρεάτιο, ότι θα έπρεπε να τους είχαν ειδοποιήσει και ότι είναι άκρως επικίνδυνο για τους περαστικούς!
Ελπίζω το εξώδικο το οποίο σκοπεύουμε να καταθέσουμε και προς τις δυο πλευρές να προλάβει το οποιοδήποτε δυσάρεστο συμβάν. Γιατί μετά κανίες δεν θα είναι σε θέση να παρακολουθήσει εκείνη την κολοκυθιά της ανευθυνότητας τους...
Δ. Μυταράς: Τα συν και τα πλην του νόμου - πλαίσιου για την Παιδεία του 1983
Ο νόμος-πλαίσιο δημιουργήθηκε για να κερδηθούν κυρίως ψήφοι φοιτητών στην εκλογική αναμέτρηση της εποχής. Η σημερινή κινητοποίησις γίνεται για να διατηρηθούν τα κέρδη του νέου κατεστημένου των πανεπιστημίων.
Θύμα, ο ανώνυμος φοιτητάκος που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα.
Ο πόλεμος για την Παιδεία
Θύμα, ο ανώνυμος φοιτητάκος που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα.
Ο πόλεμος για την Παιδεία
Παιδεία: ο Νίκος Κωνσταντόπουλος αναρωτιέται και απαντά
"Ας αναρωτηθούμε, κυβέρνηση, πολιτικές δυνάμεις, διανοούμενοι, πανεπιστημιακοί, κοινωνικά στελέχη, νεολαίοι, οικονομικοί παράγοντες: Ποιες σχέσεις, κοινωνικές κι ανθρώπινες, διαμορφώνονται σήμερα και ποιες αξίες, από αυτές που αποτελούν πολιτισμικά δημόσια αγαθά, καλλιεργούνται στην Ελλάδα του 2006, με τον τρόπο που λειτουργούν οι θεσμοί, η διακυβέρνηση, ο δημόσιος βίος της χώρας;
Ποια παιδεία, ποια ηθική, ποια αισθητική και ποια ευθύνη είναι το μέτρο της δημόσιας πράξης, της κυβερνητικής, κομματικής και κοινωνικής συμπεριφοράς; Τι παράγει, τι διδάσκει και τι διαμορφώνει η τηλεόραση, ως μοντέλο ζωής, καθώς χωνεύει κάθε μέρα κοινωνικές ανησυχίες, τις πολτοποιεί και τις επιχωματώνει, μετατρέποντας σε κομπάρσους της, δυνάμεις του κοινωνικού, πνευματικού και πολιτικού χώρου."
Κίνημα ελπίδας για το μέλλον
Yπολείμματα απαγορευμένων φυτοφαρμάκων στο 40% των λαχανικών
Η Π. , συνάδλεφος φιλόλογος της Γερμανικής ξίνισε τη μούρη της όταν με είδε να επιστρέφω σπίτι με τα βιολογικά λαχανικά. Η ίδια "δεν ενέκρινε καθόλου την αγορά και κατανάλωσή τους". Όχι ότι την ρώτησα, δηλαδή. Συνήθως σε τέτοια σχόλια - παρεμβάσεις δεν απαντώ. Απλά μένω με ένα παγωμένο μειδίαμα.
Αφήνω παραπέρα το γεγονός αυτό καθ' αυτό να εκφράζει κάποιος γνώμη για τις προσωπικές μου διατροφικές συνήθειες χωρίς να του δίνω το δικαίωμα. Στέκομαι στην άγνοια του κόσμου σχετικά με τα βιολογικά προϊόντα. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι πρόκειται για μεταλλαγμένα τρόφιμα, τα οποία και πάλι δεν γνωρίζουν τι ακριβώς είναι.
Διαβάζω σήμερα ότι το 40% όσων συμβατικών - μη βιολογικών - λαχανικών ελέγχθηκαν περιείχαν υπολείμματα απαγορευμένων φυτοφαρμάκων. Παρόμοια ευρήματα απαντώνται και στο Βέλγιο. Αντίθετα, "απολύτως ασφαλή για την υγεία των καταναλωτών είναι τα βιολογικά λαχανικά που μελέτησαν οι ερευνητές, αφού σε κανένα από τα 20 δείγματα δεν εντοπίστηκαν υπολείμματα φυτοφαρμάκων."
Ξέρω τι μπορεί κάποιος να αντιτείνει σχετικά με τις στατιστικές έρευνες και χημικές αναλύσεις, αλλά θεωρώ ότι απαιτείται μια συστηματική ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του καταναλωτικού κοινού απέναντι όχι μόνο στα βιολογικά προϊόντα, αλλά και στη γενικότερη κουλτούρα των ήπιων και φιλικών προς το περιβάλλον καλλιεργειών και καλλιεργητών.
Όποιες και όποιοι ενδιαφέρονται μαθαίνω ότι υπάρχει λαϊκή αγορά βιολογικών προϊόντων κάθε Τετάρτη στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης, δίπλα από την εκκλησία του Αγ. Παντελεήμονα. Δεν την έχω επισκεφτεί, οπότε όσες και όσοι έχετε προσωπική άποψη ευχαρίστως θα τη διαβάσω.
Αφήνω παραπέρα το γεγονός αυτό καθ' αυτό να εκφράζει κάποιος γνώμη για τις προσωπικές μου διατροφικές συνήθειες χωρίς να του δίνω το δικαίωμα. Στέκομαι στην άγνοια του κόσμου σχετικά με τα βιολογικά προϊόντα. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι πρόκειται για μεταλλαγμένα τρόφιμα, τα οποία και πάλι δεν γνωρίζουν τι ακριβώς είναι.
Διαβάζω σήμερα ότι το 40% όσων συμβατικών - μη βιολογικών - λαχανικών ελέγχθηκαν περιείχαν υπολείμματα απαγορευμένων φυτοφαρμάκων. Παρόμοια ευρήματα απαντώνται και στο Βέλγιο. Αντίθετα, "απολύτως ασφαλή για την υγεία των καταναλωτών είναι τα βιολογικά λαχανικά που μελέτησαν οι ερευνητές, αφού σε κανένα από τα 20 δείγματα δεν εντοπίστηκαν υπολείμματα φυτοφαρμάκων."
Ξέρω τι μπορεί κάποιος να αντιτείνει σχετικά με τις στατιστικές έρευνες και χημικές αναλύσεις, αλλά θεωρώ ότι απαιτείται μια συστηματική ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του καταναλωτικού κοινού απέναντι όχι μόνο στα βιολογικά προϊόντα, αλλά και στη γενικότερη κουλτούρα των ήπιων και φιλικών προς το περιβάλλον καλλιεργειών και καλλιεργητών.
Όποιες και όποιοι ενδιαφέρονται μαθαίνω ότι υπάρχει λαϊκή αγορά βιολογικών προϊόντων κάθε Τετάρτη στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης, δίπλα από την εκκλησία του Αγ. Παντελεήμονα. Δεν την έχω επισκεφτεί, οπότε όσες και όσοι έχετε προσωπική άποψη ευχαρίστως θα τη διαβάσω.
Bloggers το 38% των παιδιών στο Βέλγιο!
(picture PhotoNews)
Πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι το 38% των παιδιών στο Βέλγιο διατηρούν το δικό τους blog, πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο του 18%. Φανατικότερα στο blogging είναι τα κορίτσια με το ποσοστό τους να φτάνει το 42% σε ηλικίες μεταξύ 14 και 16 ετών.
Η έρευνα διεξήχθη από την εταιρεία MediAppro και περιέχει πολλά χρήσιμα στοιχεία και για τη χρήση του Internet από νέους στην Ελλάδα. Αντίστοιχες έρευνες διεξάγει το δικό μας Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας.
Πηγή: http://www.vrtnieuws.net
Δευτέρα, Ιουνίου 12, 2006
Παγκόσμια Ημέρα των Bloggers - Έλεος
Έιδικά οι ιθαγενείς bloggers ας ξεχάσουμε, έστω για μια μέρα, τα μεταξύ μας σαλιαρίσματα, τα ξεκατινιάσματα και τα ζοριλίκια. Μεθαύριο Τετάρτη, ας υψώσουμε όλοι τα πληκτρολόγιά μας σε ένδειξη αλληλεγγύης.
...Διότι υπάρχει και η 14η Ιουνίου, η Παγκόσμια Ημέρα των Bloggers. Ναι, υπάρχει.
Έλεος ρε παιδιά.
...Διότι υπάρχει και η 14η Ιουνίου, η Παγκόσμια Ημέρα των Bloggers. Ναι, υπάρχει.
Έλεος ρε παιδιά.
12 Ιουνίου: Παγκόσμια ημέρα κατά της παιδικής εργασίας
Οι ¶νθρωποι καταφέραμε με τη νανοτεχνολογία να περιγράφουμε το πόσο μεγαλώνουν τα γένια ενός άντρα από τη στιγμή που πιάνει το ξιράφι στο χέρι μέχρι να το φέρει στο πρόσωπό του. Ωστόσο κατομμύρια παιδιά συνεχίζουν να πεθαίνουν από ασθένειες που μπορούν να αποφευχθούν. Παραμένουν στερημένα από βασικά δικαιώματα του ανθρώπου όπως την εκπαίδευση, το ασφαλές πόσιμο νερό, την προστασία από την κακοποίηση.
Η παιδική εργασία σε αριθμούς:
Πηγή: BBC
Εντάξει, κάθε "παγκόσμια ημέρα" είναι μια καλή μας δικαιολογία για να ξεχνάμε τι συμβαίνει τις υπόλοιπες 364 του χρόνου.
12 Ιουνίου: Παγκόσμια ημέρα κατά της παιδικής εργασίας
Congo's child miner shame
Η παιδική εργασία σε αριθμούς:
- 218 εκατομμύρια παιδιά ηλικίας 5-17 εργάζονται σε επικίνδυνες εργασίες
- Περίπου 50 εκατομμύρια εργάζονται στην Αφρική
- 122 εκατομμύρια εργάζονται στην Ασία
- 70% των εργατών στη γεωργία
- Εκτιμώμενο κόστος για τον τερματιμό της παιδικής εργασίας : $760 εκατομμύρια σε 20 χρόνια
Πηγή: BBC
Εντάξει, κάθε "παγκόσμια ημέρα" είναι μια καλή μας δικαιολογία για να ξεχνάμε τι συμβαίνει τις υπόλοιπες 364 του χρόνου.
12 Ιουνίου: Παγκόσμια ημέρα κατά της παιδικής εργασίας
Congo's child miner shame
Riverbend: η blogger από τη Βαγδάτη αναρωτιέται
Baghdad Burning... I'll meet you 'round the bend my friend, where hearts can heal and souls can mend... Είναι η blogger από τη Βαγδάτη με τα ερωτήματα λάμες στο μαλακό υπογάστριο της παγκόσμιας blog-όσφαιρας και του Internet.
Παιδιά του Ιράκ πετούν πετρες σε βρετανικά περίπολα. Αμάρα, 365 χλμ
νοτιοανατολικά της Βγδάτης, 11-06-06. REUTERS/Sala Thani
Στα εδώ ιστολόγια κάποιοι και κάποιες έχουμε την πολυτέλεια, ανάμεσα σε άλλα, να σαλιαρίζουμε. Στο Ιράκ που η φωτιά καίει τα κορμιά τόσων αθώων πολιτών, η blogger αναρωτιέται με αφοπλιστική ειλικρίνεια για την εκτέλεση του Ζαρκάουι:
How do I feel? To hell with Zarqawi (or Zayrkawi as Bush calls him). He was an American creation- he came along with them- they don't need him anymore, apparently. His influence was greatly exaggerated but he was the justification for every single family they killed through military strikes and troops. It was WMD at first, then it was Saddam, then it was Zarqawi. Who will it be now? Who will be the new excuse for killing and detaining Iraqis? Or is it that an excuse is no longer needed- they have freedom to do what they want. The slaughter in Haditha months ago proved that. "They don't need him anymore," our elderly neighbor waved the news away like he was shooing flies, "They have fifty Zarqawis in government."
So now that Zarqawi is dead, and because according to Bush and our Iraqi puppets he was behind so much of Iraq's misery- things should get better, right? The car bombs should lessen, the ethnic cleansing will come to a halt, military strikes and sieges will die down? That's what we were promised, wasn't it? That sounds good to me. Now- who do they have to kill to stop the Ministry of Interior death squads, and trigger-happy foreign troops?
Παιδιά του Ιράκ πετούν πετρες σε βρετανικά περίπολα. Αμάρα, 365 χλμ
νοτιοανατολικά της Βγδάτης, 11-06-06. REUTERS/Sala Thani
Στα εδώ ιστολόγια κάποιοι και κάποιες έχουμε την πολυτέλεια, ανάμεσα σε άλλα, να σαλιαρίζουμε. Στο Ιράκ που η φωτιά καίει τα κορμιά τόσων αθώων πολιτών, η blogger αναρωτιέται με αφοπλιστική ειλικρίνεια για την εκτέλεση του Ζαρκάουι:
How do I feel? To hell with Zarqawi (or Zayrkawi as Bush calls him). He was an American creation- he came along with them- they don't need him anymore, apparently. His influence was greatly exaggerated but he was the justification for every single family they killed through military strikes and troops. It was WMD at first, then it was Saddam, then it was Zarqawi. Who will it be now? Who will be the new excuse for killing and detaining Iraqis? Or is it that an excuse is no longer needed- they have freedom to do what they want. The slaughter in Haditha months ago proved that. "They don't need him anymore," our elderly neighbor waved the news away like he was shooing flies, "They have fifty Zarqawis in government."
So now that Zarqawi is dead, and because according to Bush and our Iraqi puppets he was behind so much of Iraq's misery- things should get better, right? The car bombs should lessen, the ethnic cleansing will come to a halt, military strikes and sieges will die down? That's what we were promised, wasn't it? That sounds good to me. Now- who do they have to kill to stop the Ministry of Interior death squads, and trigger-happy foreign troops?
Για τις τρεις αυτοκτονίες στο Γκουαντάναμο
«Είναι πολύ έξυπνοι, πολύ δημιουργικοί, πολύ αποφασισμένοι. Δεν έχουν εκτίμηση στη ζωή, είτε τη δική μας, είτε τη δική τους. Πιστεύω ότι δεν ήταν μια πράξη απόγνωσης, αλλά μια ενέργεια στο πλαίσιο των ασύμμετρων εχθροπραξιών, που έχουν εξαπολυθεί εναντίον μας».
Yποναύαρχος Χάρι Χάρις, Διοικητής του Γκουαντάναμο, για τους δύο κρατούμενους από τη Σαουδική Αραβία και αυτόν από την Υεμένη, που αυτοκτόνησαν.
"Θλιβερό περιστατικό"
Τόνι Μπλερ
"O Τζ.Ο.Μπους «εξέφρασε σοβαρή ανησυχία»"
Εκπρόσωπος του Αμερικανού προέδρου Τόνι Σνόου
Απόγνωση στo κολαστήριο
Πολεμικά αντίποινα οι τρεις αυτοκτονίες, σύμφωνα με τον διοικητή του Γκουαντάναμο
Κυριακή, Ιουνίου 11, 2006
Προώθησε το www.edopolytexneio.org
Αντιγράφω το κείμενο από το site www.edopolytexneio.org. Προώθησε τη δράση των παιδιών τοποθετώντας το παρακάτω εικονίδιο στο blog σου συνδέοντάς το στο www.edopolytexneio.org.
Μετά από 2 εβδομάδες λειτουργίας, περισσότερους από 15.000 επισκέπτες, αναφορές σε εφημερίδες, ραδιόφωνα και ιστοσελίδες αλλά κυρίως το γεγονός ότι φοιτητές από όλη την Ελλάδα συνεισφέρουν στο site, το 'Εδώ Πολυτεχνειο.org' είναι η ζωντανή απόδειξη ότι μπορούμε να έχουμε δικά μας μέσα ενημέρωσης, μπορούμε να συντονίσουμε τη δράση μας, μπορούμε να ανταλλάξουμε απόψεις, μπορούμε να δουλέψουμε μαζί για την ανατροπή της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, για τη παιδεία που εμείς θέλουμε.
Η εκρηκτική επιτυχία του 'Εδώ Πολυτεχνείο.org' - που πριν 2 εβδομάδες ούτε καν θα φανταζόμασταν - μας δημιούργησε πέρα από περισσότερη διάθεση και ιδέες δυστυχώς και τεχνικές δυσκολίες. Το όλο εγχείρημα υποστηρίζεται οικονομικά και τεχνικά αποκλειστικά από φοιτητές και φοιτητικούς πόρους και επειδή πολιτική και ειδησεογραφική ανεξαρτησία σημαίνει και οικονομική ανεξαρτησία αύριο στη πανελλαδική πορεία θα γίνει οικονομική εξόρμηση του edopolytexneio.org για να μπορέσουμε να αντικαταστήσουμε το παλιό μηχάνημα (700mhz 256ram) που έχουμε τώρα με κάτι πιο σύγχρονο, ώστε το site να λειτουργεί καλύτερα αλλά και για να υλοποιήσουμε νέες ιδέες (όπως live streaming σταθμών).
Όσοι λοιπόν έχουν τη δυνατότητα και θέλουν καλούνται να ενισχύσουν (και οικονομικά) το 'Εδώ Πολυτεχνειο.org'.
Μετά από 2 εβδομάδες λειτουργίας, περισσότερους από 15.000 επισκέπτες, αναφορές σε εφημερίδες, ραδιόφωνα και ιστοσελίδες αλλά κυρίως το γεγονός ότι φοιτητές από όλη την Ελλάδα συνεισφέρουν στο site, το 'Εδώ Πολυτεχνειο.org' είναι η ζωντανή απόδειξη ότι μπορούμε να έχουμε δικά μας μέσα ενημέρωσης, μπορούμε να συντονίσουμε τη δράση μας, μπορούμε να ανταλλάξουμε απόψεις, μπορούμε να δουλέψουμε μαζί για την ανατροπή της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, για τη παιδεία που εμείς θέλουμε.
Η εκρηκτική επιτυχία του 'Εδώ Πολυτεχνείο.org' - που πριν 2 εβδομάδες ούτε καν θα φανταζόμασταν - μας δημιούργησε πέρα από περισσότερη διάθεση και ιδέες δυστυχώς και τεχνικές δυσκολίες. Το όλο εγχείρημα υποστηρίζεται οικονομικά και τεχνικά αποκλειστικά από φοιτητές και φοιτητικούς πόρους και επειδή πολιτική και ειδησεογραφική ανεξαρτησία σημαίνει και οικονομική ανεξαρτησία αύριο στη πανελλαδική πορεία θα γίνει οικονομική εξόρμηση του edopolytexneio.org για να μπορέσουμε να αντικαταστήσουμε το παλιό μηχάνημα (700mhz 256ram) που έχουμε τώρα με κάτι πιο σύγχρονο, ώστε το site να λειτουργεί καλύτερα αλλά και για να υλοποιήσουμε νέες ιδέες (όπως live streaming σταθμών).
Όσοι λοιπόν έχουν τη δυνατότητα και θέλουν καλούνται να ενισχύσουν (και οικονομικά) το 'Εδώ Πολυτεχνειο.org'.
Σάββατο, Ιουνίου 10, 2006
Χμ... Τι κρύβει η μπανάνα που τρώμε;
"Συνήθως οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να δουλεύουν περισσότερες από δώδεκα ώρες κάτω από αποπνικτική ζέστη για μισθό που κυμαίνεται μεταξύ 120 και 280 δολαρίων τον μήνα, ανάλογα με τη φύση της εργασίας.
Επιπλέον, στις περισσότερες φυτείες οι υπερωρίες μένουν απλήρωτες, ενώ οι εργαζόμενοι οφείλουν να πληρώνουν από την τσέπη τους τα ρούχα της δουλειάς, τα εργαλεία που χρησιμοποιούν και τα μεταφορικά από και προς τη φυτεία."
Ο θάνατος του μικροκαλλιεργητή, Των PHILIPPE REVELLI και SAMY ARCHIMEDE
Επιπλέον, στις περισσότερες φυτείες οι υπερωρίες μένουν απλήρωτες, ενώ οι εργαζόμενοι οφείλουν να πληρώνουν από την τσέπη τους τα ρούχα της δουλειάς, τα εργαλεία που χρησιμοποιούν και τα μεταφορικά από και προς τη φυτεία."
Ο θάνατος του μικροκαλλιεργητή, Των PHILIPPE REVELLI και SAMY ARCHIMEDE
Αναδίπλωση του ΠΑΣΟΚ στο θέμα των μη κρατικών ΑΕΙ;
Περίμενα καιρό για μια κάποια θέση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για όσα σκέφτονται να συμβούν στα ελληνικά πανεπιστήμια, αν και όντως, πολλά έχουν περιγραφεί εδώ και καιρό, πολύ πριν ξεσπάσουν οι καταλήψεις. Σήμερα διαβάζω τη συνέντευξη της Μαρίας Δαμανάκη στην Ελευθεροτυπία και διακρίνω μια σχετική δυσκολία να οριοθετηθούν οι διαφορές. Αν είναι τόσο διαφορετικές οι θέσεις, γιατί είναι τόσο δύσκολο να περιγραφούν;
Το ψευτοδίλημμα περί "διαπραγματευτικής και αγωνιστικής διάθεσης", η ανάγκη για ένα σύγχρονο, ευέλικτο και καινοτόμο πανεπιστήμιο, αλλά και η ανάγκη για μια επανάσταση σε κάθε τομέα του ελληνιού δημόσιου πανεπιστημίου περιέχονται στα σχόλια των αναγνωστών του Μίμη Ανδρουλάκη σε σχετικό του σημείωμα.
Επίσης ξεχωρίζω το παρακάτω:
Μια βασική αιτία της κακοδαιμονίας (όχι η μόνη) είναι το εξετασιοκεντρικό σύστημα, που επιτελεί μια πνευματική γενοκτονία διαρκείας. Ωθεί τη νεολαία να αποστρέφεται τη γνώση, ταυτίζοντάς την με την παπαγαλία, θεωρώντας την το πολύ αναγκαίο κακό για να βρει δουλειά. Οταν ούτε αυτό γίνεται, οι νέοι αισθάνονται ότι τζάμπα στερούνται την εφηβεία τους κι ότι οι μεγάλοι τους εμπαίζουν. Εξ ου και τα βαθύτερα αίτια της σημερινής φοιτητικής αναταραχής. Στο ερώτημα «μα γιατί να σπουδάζω επιτέλους;» η απάντηση «γιατί ειδεμή θα σε διαγράψω ως αιώνιο φοιτητή» είναι άστοχη, ανιστόρητη και λάδι στη φωτιά. Αλλά ίσως αυτό να είναι επιδιωκόμενο για τους θιασώτες μιας στρατηγικής της έντασης.
του ΒΕΝΙΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ, μέλος της Συσπείρωσης Πανεπιστημιακών.
Ενδιαφέροντα και τα παρακάτω:
Για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια
Η παιδεία σε κρίση
Οχι στη βαλκάνια αναθεώρηση
Πέντε οφέλη απ' τα ιδιωτικά ΑΕΙ
Το ψευτοδίλημμα περί "διαπραγματευτικής και αγωνιστικής διάθεσης", η ανάγκη για ένα σύγχρονο, ευέλικτο και καινοτόμο πανεπιστήμιο, αλλά και η ανάγκη για μια επανάσταση σε κάθε τομέα του ελληνιού δημόσιου πανεπιστημίου περιέχονται στα σχόλια των αναγνωστών του Μίμη Ανδρουλάκη σε σχετικό του σημείωμα.
Επίσης ξεχωρίζω το παρακάτω:
Μια βασική αιτία της κακοδαιμονίας (όχι η μόνη) είναι το εξετασιοκεντρικό σύστημα, που επιτελεί μια πνευματική γενοκτονία διαρκείας. Ωθεί τη νεολαία να αποστρέφεται τη γνώση, ταυτίζοντάς την με την παπαγαλία, θεωρώντας την το πολύ αναγκαίο κακό για να βρει δουλειά. Οταν ούτε αυτό γίνεται, οι νέοι αισθάνονται ότι τζάμπα στερούνται την εφηβεία τους κι ότι οι μεγάλοι τους εμπαίζουν. Εξ ου και τα βαθύτερα αίτια της σημερινής φοιτητικής αναταραχής. Στο ερώτημα «μα γιατί να σπουδάζω επιτέλους;» η απάντηση «γιατί ειδεμή θα σε διαγράψω ως αιώνιο φοιτητή» είναι άστοχη, ανιστόρητη και λάδι στη φωτιά. Αλλά ίσως αυτό να είναι επιδιωκόμενο για τους θιασώτες μιας στρατηγικής της έντασης.
του ΒΕΝΙΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ, μέλος της Συσπείρωσης Πανεπιστημιακών.
Ενδιαφέροντα και τα παρακάτω:
Για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια
Η παιδεία σε κρίση
Οχι στη βαλκάνια αναθεώρηση
Πέντε οφέλη απ' τα ιδιωτικά ΑΕΙ
Παρασκευή, Ιουνίου 09, 2006
Ερωτήματα μιας "αφελούς" παιδούλας
«Ο μέσος Ελληνας δεν μπορεί να σχηματίσει πραγματική εικόνα όταν η κάμερα δείχνει λίγους αναρχικούς εν δράσει και την ίδια ώρα το... ρεπορτάζ μιλά για φοιτητές που διαδηλώνουν», λέει και αναρωτιέται λίγο πριν η κουβέντα μας τελειώσει: «Πώς η κοινωνία μας θέλει να αυτοαποκαλείται δημοκρατική; Αυτά που ζήσαμε ξεπερνούν κάθε φαντασία. Ποιοι είν' αυτοί που μας κυβερνούν;»
Θα είμαστε στους δρόμους κάθε μέρα
Βασιλική, πεμπτοετής φοιτήτρια της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών
Θα είμαστε στους δρόμους κάθε μέρα
Βασιλική, πεμπτοετής φοιτήτρια της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών
«Κουίκ - Μαστοράκης, μια συνέντευξη που θα συζητηθεί»
"... Από ποιους; Από τον ίδιο. Έχει δική του εκπομπή για να αυτοπαρουσιάζεται, δεν έχει ανάγκη κανέναν."
Από την πάντα απολασυτικά καυστική και ευθύβολη τηλεκριτικό, Πόπη Διαμαντάκου στα ΝΕΑ.
Έχουν οι καιροί γυρίσματα
Από την πάντα απολασυτικά καυστική και ευθύβολη τηλεκριτικό, Πόπη Διαμαντάκου στα ΝΕΑ.
Έχουν οι καιροί γυρίσματα
Χέρι - χέρι "ηθική" και "τάξις"
"... μαζί με τη δήθεν ηθική έρχεται και η τάξις. H βάρβαρη, η ροπαλοροφόρος, αυτή που εφαρμόσθηκε χθες και ήλθε να συμπληρώσει την ανικανότητα."
Από τον Αντώνη Καρακούση, στα ΝΕΑ.
Είμαι περίεργος να δω πού θα καταλήξει η καταγγελία της Βάσως Παπανδρέου, η οποία κατήγγειλε συγκεκριμένο περιστατικό προκλητικής συμπεριφοράς αστυνομικών των MAT.
«Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης έγινα αυτόπτης μάρτυρας της απαράδεκτης και προκλητικής συμπεριφοράς των MAT» περιγράφει η κ. Παπανδρέου σε επιστολή της προς τον υπουργό Δημόσιας Τάξης. «Στη γωνία Πανεπιστημίου και Χαριλάου Τρικούπη ήταν η διμοιρία 522. Ενώ οι διαδηλωτές κατευθύνονταν προς την Ομόνοια συντεταγμένοι, με ομάδες περιφρούρησης, φωνάζοντας απλώς συνθήματα, οι άνδρες των MAT τους προκαλούσαν με αισχρό τρόπο. Αμέσως μετά έκαναν χρήση δακρυγόνων και καπνογόνων».
Από τον Αντώνη Καρακούση, στα ΝΕΑ.
Είμαι περίεργος να δω πού θα καταλήξει η καταγγελία της Βάσως Παπανδρέου, η οποία κατήγγειλε συγκεκριμένο περιστατικό προκλητικής συμπεριφοράς αστυνομικών των MAT.
«Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης έγινα αυτόπτης μάρτυρας της απαράδεκτης και προκλητικής συμπεριφοράς των MAT» περιγράφει η κ. Παπανδρέου σε επιστολή της προς τον υπουργό Δημόσιας Τάξης. «Στη γωνία Πανεπιστημίου και Χαριλάου Τρικούπη ήταν η διμοιρία 522. Ενώ οι διαδηλωτές κατευθύνονταν προς την Ομόνοια συντεταγμένοι, με ομάδες περιφρούρησης, φωνάζοντας απλώς συνθήματα, οι άνδρες των MAT τους προκαλούσαν με αισχρό τρόπο. Αμέσως μετά έκαναν χρήση δακρυγόνων και καπνογόνων».
Ισραήλ: "Συγνώμη αν σκοτώσαμε τα παιδιά σας"
Πάει καιρός που έχει χαθεί κάθε ίχνος ανθρωπιάς και σε αυτή τη λωρίδα της γης...
Επτά Παλαιστίνιοι νεκροί από επίθεση σε παραλία στη Λωρίδα της Γάζας.
Κι έτσι, το βλέμμα στα μάτια των παιδιών παραμένει ίδια φοβισμένο σε κάθε λωρίδα της γης...
Επτά Παλαιστίνιοι νεκροί από επίθεση σε παραλία στη Λωρίδα της Γάζας.
Κι έτσι, το βλέμμα στα μάτια των παιδιών παραμένει ίδια φοβισμένο σε κάθε λωρίδα της γης...
19.30: Φοιτητές θα κυκλώσουν τη Βουλή
Οι φοιτητές δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους, ενώ στις 7:30 μ.μ. σκοπεύουν να περικυκλώσουν τη Βουλή.
Μα... δεν θα παρακολουθούν οι πατέρες του έθνους εκείνη την ώρα τον αγώνα Γερμανίας - Κόστα Ρίκα;
Μα... δεν θα παρακολουθούν οι πατέρες του έθνους εκείνη την ώρα τον αγώνα Γερμανίας - Κόστα Ρίκα;
Οι "ακίνητοι" αστυνομικοί
Οι "ακίνητοι" αστυνομικοί σου κύριε Αντώναρε μου...
Είναι και άοπλοι μήπως;
Μήπως και αθώοι;
Τελικά, πόσοι γελοίοι μπορεί να είστε εσείς στην εξουσία;
Και τα σάλια του υπουργού Βύρωνα, ο οποίος ευχαρίστησε το Θεό "που τον έφερε να διοικεί «ένα αρχηγείο αστέρων και ένα επιτελείο άξιων ανθρώπων». Μάλιστα προσωποποίησε τη νίκη λέγοντας απευθυνόμενος στους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ.: «H τελική νίκη ανήκει σ' εμάς, ανήκει στην ελληνική κοινωνία η οποία μας έχει αναθέσει με τις δημοκρατικές διαδικασίες αυτό το ευαίσθητο, δύσκολο και τελικά ιεραποστολικό έργο της κατασφάλισης της κοινωνικής ειρήνης».
Ανταπόκριση από Θεσσαλονίκη: Α και ου παντού από την Μαριλίνα.
Φωτογραφίες από http://athens.indymedia.org
Είναι και άοπλοι μήπως;
Μήπως και αθώοι;
Τελικά, πόσοι γελοίοι μπορεί να είστε εσείς στην εξουσία;
Και τα σάλια του υπουργού Βύρωνα, ο οποίος ευχαρίστησε το Θεό "που τον έφερε να διοικεί «ένα αρχηγείο αστέρων και ένα επιτελείο άξιων ανθρώπων». Μάλιστα προσωποποίησε τη νίκη λέγοντας απευθυνόμενος στους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ.: «H τελική νίκη ανήκει σ' εμάς, ανήκει στην ελληνική κοινωνία η οποία μας έχει αναθέσει με τις δημοκρατικές διαδικασίες αυτό το ευαίσθητο, δύσκολο και τελικά ιεραποστολικό έργο της κατασφάλισης της κοινωνικής ειρήνης».
Ανταπόκριση από Θεσσαλονίκη: Α και ου παντού από την Μαριλίνα.
Φωτογραφίες από http://athens.indymedia.org
Πέμπτη, Ιουνίου 08, 2006
Ο ανεκδιήγητος "Λόρδος" Βύρωνας
Η ιστορία ανήκει στον πατέρα μου από τότε που οι αλάνες φιλοξενούσαν το τρεχαλητό των παιδιών. Η μάνα του και δική μου γιαγιά, όταν δεν τον έβρισκε σπίτι, τον φώναζε στο σοκάκι: "Γιώργοοοοο! Γιώργοοοοο! Έλα να σε δείρω!". Μια δυο ο Γιώργος την έπαθε. Την τρίτη φορά έμαθε και όπου φύγει φύγει! Λογικό...
Αυτό μου ήρθε στο νου τώρα που ο αρχαιοπρεπής "Λόρδος" Βύρωνας προσκαλεί τους κακοποιούς να παραδοθούν. Χθες τούς χαρακτήρισε «praetores urbanus» (ηγέτες της πόλης) και ευχαρίστησε τον Θεό που τον έφερε να διοικεί «ένα αρχηγείο αστέρων και ένα επιτελείο άξιων ανθρώπων». Μάλιστα προσωποποίησε τη νίκη λέγοντας απευθυνόμενος στους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ.: «H τελική νίκη ανήκει σ' εμάς, ανήκει στην ελληνική κοινωνία η οποία μας έχει αναθέσει με τις δημοκρατικές διαδικασίες αυτό το ευαίσθητο, δύσκολο και τελικά ιεραποστολικό έργο της κατασφάλισης της κοινωνικής ειρήνης».
Η γιαγιά μου μπορεί να ήταν μια αμόρφωτη γυναίκα, αλλά ήταν μια γνήσια Θρακιώτισσα που ήξερε να μεγαλώσει τα 5 παιδιά της. Ο Λόρδος Βύρωνας είναι ένας μορφωμένος, αλλά με καβαλημένο το καλάμι εκτός τόπου και χρόνου πολιτικός.
Αυτό μου ήρθε στο νου τώρα που ο αρχαιοπρεπής "Λόρδος" Βύρωνας προσκαλεί τους κακοποιούς να παραδοθούν. Χθες τούς χαρακτήρισε «praetores urbanus» (ηγέτες της πόλης) και ευχαρίστησε τον Θεό που τον έφερε να διοικεί «ένα αρχηγείο αστέρων και ένα επιτελείο άξιων ανθρώπων». Μάλιστα προσωποποίησε τη νίκη λέγοντας απευθυνόμενος στους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ.: «H τελική νίκη ανήκει σ' εμάς, ανήκει στην ελληνική κοινωνία η οποία μας έχει αναθέσει με τις δημοκρατικές διαδικασίες αυτό το ευαίσθητο, δύσκολο και τελικά ιεραποστολικό έργο της κατασφάλισης της κοινωνικής ειρήνης».
Η γιαγιά μου μπορεί να ήταν μια αμόρφωτη γυναίκα, αλλά ήταν μια γνήσια Θρακιώτισσα που ήξερε να μεγαλώσει τα 5 παιδιά της. Ο Λόρδος Βύρωνας είναι ένας μορφωμένος, αλλά με καβαλημένο το καλάμι εκτός τόπου και χρόνου πολιτικός.
Εκπαιδευτική αποτύπωση αλλοδαπών και παλλινοστούντων μαθητών
Πόσα κιλά χαρτιού, πόσες ανθρωποώρες, πόση ενέργεια ξοδεύονται σε κάθε σχολείο, κάθε χρόνο για την αποτύπωση των στοιχείων των μαθητών σε στατιστικά δελτία; Σε διαβεβαιώ ότι το ξόδεμα είναι μεγάλο. Εννοείται ότι όλα πρέπει να εισαχθούν σε ηλεκτρονικές φόρμες, σε λογιστικά φύλλα στο Excel. Να συμπ[ληρωθούν φόρμες με επαναλμαβανόμενα στοιχεία, να σταλούν e-mails, να καλέσουμε σε υπηρεσίες για κωδικούς...
Στην εποχή της "Κοινωνίας της Πληροφορίας", η φρίκη είναι ότι διαφορετικές "συμβουλευτικές" προς το υπουργείο Παιδείας υπηρεσίες και οργνασιμοί ζητάνε τα ίδια και τα ίδια στοιχεία χωρίς να συνεργάζονται ΠΟΤΕ μεταξύ τους. Ε, αυτό δεν είναι και κάτι πρωτότυπο, θα μου πεις...
Έχω ξαναγράψει για το αυτονόητο σε όλους μας πλην των εγκεφάλων του υπουργείου και της δημόσιας διοίκησης: την ύπαρξη μιας κεντρικής τράπεζας δεδομένων η οποία θα τροφοδοτεί όσες υπηρεσίες ενδιαφέρονται για την επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων του μαθητικού πληθυσμού. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερο μυαλό για να το αντιληφθεί κάποιος αυτό. Χρειάζεται μια πολιτική βούληση για έναν κεντρικό σχεδιασμό ενός ολοκληρωμένου πληροφοριακού συστήματος. Α, και χρήματα τα οποία δεν λυπόμαστε να πετάξουμε για τη στλέχωση γραφείων και υπηρεσιών με δικά μας παιδιά. Τα εκάστοτε δικά μας παιδιά...
Έχω άδικο μετά να υποψιάζομαι ότι έτσι εξυπηρετούνται ένα σωρό συμφέροντα σε βάρος της παραγωγικότητας, της επιμόρφωσης και του επαγγελματισμού των εκπαιδευτικών; Έχω άδικο να σιχτιρίζω γιατί όλες αυτές οι έρευνες δεν οδηγούν πουθενά; Όταν ένας τόνος στατιστικών για τους αλλοδαπούς μαθητές δεν αποτρέπουν την απομονωση τόσων και τόσων παιδιών;
Στην εποχή της "Κοινωνίας της Πληροφορίας", η φρίκη είναι ότι διαφορετικές "συμβουλευτικές" προς το υπουργείο Παιδείας υπηρεσίες και οργνασιμοί ζητάνε τα ίδια και τα ίδια στοιχεία χωρίς να συνεργάζονται ΠΟΤΕ μεταξύ τους. Ε, αυτό δεν είναι και κάτι πρωτότυπο, θα μου πεις...
Έχω ξαναγράψει για το αυτονόητο σε όλους μας πλην των εγκεφάλων του υπουργείου και της δημόσιας διοίκησης: την ύπαρξη μιας κεντρικής τράπεζας δεδομένων η οποία θα τροφοδοτεί όσες υπηρεσίες ενδιαφέρονται για την επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων του μαθητικού πληθυσμού. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερο μυαλό για να το αντιληφθεί κάποιος αυτό. Χρειάζεται μια πολιτική βούληση για έναν κεντρικό σχεδιασμό ενός ολοκληρωμένου πληροφοριακού συστήματος. Α, και χρήματα τα οποία δεν λυπόμαστε να πετάξουμε για τη στλέχωση γραφείων και υπηρεσιών με δικά μας παιδιά. Τα εκάστοτε δικά μας παιδιά...
Έχω άδικο μετά να υποψιάζομαι ότι έτσι εξυπηρετούνται ένα σωρό συμφέροντα σε βάρος της παραγωγικότητας, της επιμόρφωσης και του επαγγελματισμού των εκπαιδευτικών; Έχω άδικο να σιχτιρίζω γιατί όλες αυτές οι έρευνες δεν οδηγούν πουθενά; Όταν ένας τόνος στατιστικών για τους αλλοδαπούς μαθητές δεν αποτρέπουν την απομονωση τόσων και τόσων παιδιών;
Brighton: φεστιβάλ γλυπτών άμμου
60 περίπου καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο δημιουργούν στο Brighton της Βρεατανίας ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ γλυπτών του κόσμου. Από 1 Ιούνη έως 10 Σεπτέμβρη. Πολλά ιστορικά μνημεία της αρχαίας Ρώμης και Αιγύπτου θα κατασκευαστούν από άμμο και νερό.
Εντυπωσιακό.
Εντυπωσιακό.
Τετάρτη, Ιουνίου 07, 2006
Δημόσια εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη με θέμα: "Βία σε γένος θηλυκό"
Από τη γέννησή τους ως τον θάνατο, τόσο σε περιόδους ειρήνης όσο και πολέμου, οι γυναίκες αντιμετωπίζουν διακρίσεις και βία από την πολιτεία, την τοπική κοινωνία και την οικογένεια.
Κάθε χρόνο εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο κακοποιούνται σωματικά και ψυχολογικά, από τον σύζυγο ή τον σύντροφό τους, από συγγενείς, από φίλους και αγνώστους, από εργοδότες και συναδέλφους, από αστυνομικούς και στρατιώτες. Αποκλειστικά και μόνο επειδή είναι γυναίκες. Το φαινόμενο αυτό πηγάζει από βαθιά ριζωμένες πολιτισμικές αντιλήψεις και νοοτροπίες.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΣ ΤΙΣ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ!
Η ΣΚΛΗΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ:
- Τουλάχιστον μια στις τρεις γυναίκες έχει κακοποιηθεί!
- Σύμφωνα με το Συμβούλιο της Ευρώπης, οι γυναίκες από 16 ως 44 ετών διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για τη ζωή τους από τη βία στο σπίτι (ενδοοικογενειακή βία), παρά από ανίατες ασθένειες ή τροχαία δυστυχήματα!
Η βία κατά των γυναικών δεν διακρίνει βάσει πλούτου, φυλής και πολιτισμού!
ΖΗΤΟΥΜΕ
Ουσιαστική θεσμική προστασία, που να λαμβάνει υπΆ όψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του προβλήματος.
Αν συμφωνείτε ότι αυτό μπορεί να αλλάξει, σας περιμένουμε την Παρασκευή 9 Ιουνίου 2006 στην Πλατεία Αριστοτέλους, 11.00 π.μ. ? 17.00 μ.μ.
Δικτυακός Τόπος : http://www.amnesty.org.gr
Κάθε χρόνο εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο κακοποιούνται σωματικά και ψυχολογικά, από τον σύζυγο ή τον σύντροφό τους, από συγγενείς, από φίλους και αγνώστους, από εργοδότες και συναδέλφους, από αστυνομικούς και στρατιώτες. Αποκλειστικά και μόνο επειδή είναι γυναίκες. Το φαινόμενο αυτό πηγάζει από βαθιά ριζωμένες πολιτισμικές αντιλήψεις και νοοτροπίες.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΣ ΤΙΣ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ!
Η ΣΚΛΗΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ:
- Τουλάχιστον μια στις τρεις γυναίκες έχει κακοποιηθεί!
- Σύμφωνα με το Συμβούλιο της Ευρώπης, οι γυναίκες από 16 ως 44 ετών διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για τη ζωή τους από τη βία στο σπίτι (ενδοοικογενειακή βία), παρά από ανίατες ασθένειες ή τροχαία δυστυχήματα!
Η βία κατά των γυναικών δεν διακρίνει βάσει πλούτου, φυλής και πολιτισμού!
ΖΗΤΟΥΜΕ
Ουσιαστική θεσμική προστασία, που να λαμβάνει υπΆ όψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του προβλήματος.
Αν συμφωνείτε ότι αυτό μπορεί να αλλάξει, σας περιμένουμε την Παρασκευή 9 Ιουνίου 2006 στην Πλατεία Αριστοτέλους, 11.00 π.μ. ? 17.00 μ.μ.
Δικτυακός Τόπος : http://www.amnesty.org.gr
www.anthropos.gr
«anthropos.gr», το ελληνικό κέντρο προώθησης του εθελοντισμού το οποίο έχει έλθει σε επαφή με εταιρείες που επιθυμούν να προβούν σε συνεργασία με Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις μέσα στο 2006 με σκοπό την ενίσχυση του έργου τους.
Μεταξύ των άλλων: εταιρεία επιθυμεί να στηρίξει δράσεις για την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, εταιρεία σκοπεύει να πραγματοποιήσει καμπάνια: α) συγκέντρωσης χρησιμοποιημένων ρούχων των οικογενειών των υπαλλήλων της για προσφορά τους σε ΜΚΟ και β) για ανθρώπους που παρουσιάζουν ανάγκες, εταιρεία σκοπεύει να πραγματοποιήσει καμπάνια συγκέντρωσης παλιών παιχνιδιών των οικογενειών των υπαλλήλων της ώστε να δοθούν σε ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στον τομέα του παιδιού, εταιρεία σκοπεύει να πραγματοποιήσει καμπάνια συγκέντρωσης ηλεκτρικών συσκευών και μπαταριών, ώστε να δοθούν σε ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στον περιβαλλοντικό χώρο, εταιρεία σκοπεύει να πραγματοποιήσει δενδροφύτευση με εθελοντική συμμετοχή των υπαλλήλων της κ.ά.
Πληροφορίες: www.anthropos.gr, τηλ.: 210-8838914.
Πολύ ενδιαφέροντα τα αφιερώματα με την παρακάτω θεματολογία:
Διεθνής Αμνηστία, Oxfam και IANSA ξεκινούν παγκόσμια εκστρατεία με τίτλο ''Ελέγξτε τα Όπλα''
ActionAid: Δικαίωμα πρόσβασης όλων στην εκπαίδευση
Διπλά μέτρα και σταθμά στην ανθρωπιστική βοήθεια
Εναλλακτικός τουρισμός
Διαχείριση των υγρών λιβαδιών στη λίμνη Μικρή Πρέσπα
Η Αρμενική Κοινότητα στην Ελλάδα
Ευρωπαϊκό Έτος για τα ΄Ατομα με Ειδικές Ανάγκες
Ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων
Greenpeace: Όχι στον πόλεμο, όχι στα όπλα μαζικής καταστροφής
Μεταξύ των άλλων: εταιρεία επιθυμεί να στηρίξει δράσεις για την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, εταιρεία σκοπεύει να πραγματοποιήσει καμπάνια: α) συγκέντρωσης χρησιμοποιημένων ρούχων των οικογενειών των υπαλλήλων της για προσφορά τους σε ΜΚΟ και β) για ανθρώπους που παρουσιάζουν ανάγκες, εταιρεία σκοπεύει να πραγματοποιήσει καμπάνια συγκέντρωσης παλιών παιχνιδιών των οικογενειών των υπαλλήλων της ώστε να δοθούν σε ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στον τομέα του παιδιού, εταιρεία σκοπεύει να πραγματοποιήσει καμπάνια συγκέντρωσης ηλεκτρικών συσκευών και μπαταριών, ώστε να δοθούν σε ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στον περιβαλλοντικό χώρο, εταιρεία σκοπεύει να πραγματοποιήσει δενδροφύτευση με εθελοντική συμμετοχή των υπαλλήλων της κ.ά.
Πληροφορίες: www.anthropos.gr, τηλ.: 210-8838914.
Πολύ ενδιαφέροντα τα αφιερώματα με την παρακάτω θεματολογία:
Διεθνής Αμνηστία, Oxfam και IANSA ξεκινούν παγκόσμια εκστρατεία με τίτλο ''Ελέγξτε τα Όπλα''
ActionAid: Δικαίωμα πρόσβασης όλων στην εκπαίδευση
Διπλά μέτρα και σταθμά στην ανθρωπιστική βοήθεια
Εναλλακτικός τουρισμός
Διαχείριση των υγρών λιβαδιών στη λίμνη Μικρή Πρέσπα
Η Αρμενική Κοινότητα στην Ελλάδα
Ευρωπαϊκό Έτος για τα ΄Ατομα με Ειδικές Ανάγκες
Ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων
Greenpeace: Όχι στον πόλεμο, όχι στα όπλα μαζικής καταστροφής
Οι αλλοδαποί μαθητές στην εκπαίδευση
"... Στην εκπαίδευση οι αλλοδαποί μαθητές αποτελούν τη λυματολάσπη της Ψυττάλειας. Κανένας δεν τους θέλει μέσα στις αμιγείς ελληνικές τάξεις, γιατί αποτελούν πρόβλημα για τους άλλους μαθητές (άλλη κουλτούρα, άλλη γλώσσα, άλλη θρησκεία). Η πολυπολιτισμική εκπαίδευση είναι μια προσφιλής εκπαιδευτική διακήρυξη και λίγο μόδα, αλλά παραμένει πάντοτε ένα ζητούμενο. Κανένας δεν την πιστεύει.
Συμφωνώ στα περισσότερα. Γιατί πολλές φορές έχουμε ακούσει γονείς να παραπονιούνται για την ύπαρξη αλλοδαπών μαθητών μέσα στις τάξεις. Το ζήτημα δεν είναι όμως η άλλη κουλτούρα, η άλλη γλώσσα και η άλλη θρησκεία. Αλλά για ποια "άλλη κουλτούρα, η άλλη γλώσσα και η άλλη θρησκεία" μιλάμε;
Έχουμε μαθητές από Γερμανία και Αγγλία, μαθήτριες με γονείς αρμενικής και εβραϊκής καταγωγής. Κι όμως ποτέ κανείς δεν παραπονέθηκε για αυτά τα παιδιά στις σπάνιες περιπτώσεις που αυτά δημιουργούν κάποιο πρόβλημα.
Συνήθως παιδιά αλβανικής και ρωσικής ή γεωργιανής καταγωγής είναι εκείνα με τα περισσότερα προβλήματα προσαρμογής. Δεν γνωρίζουν τη γλώσσα στην οποία καλούνται να γράψουν, να μιλήσουν και να εκφράσουν τις σκέψεις τους, επειδή δεν έχουν παρακολουθήσει μαθήματα σε κάποιο σχολείο υποδοχής. Και φυσικά οι γονείς τους δεν μιλάνε την ελληνική παρά ίσως ελάχιστα.
Κάποια από αυτά τα παιδιά παρουσιάζουν επιθετικότητα, εμπλέκονται σε καυγάδες, αδυνατούν να λειτουργήσουν σε ένα οργανωμένο σύνολο όπως το σχολείο. Αποτέλεσμα είναι η μερική γκετοποίησή τους, η δημιουργία κλίκας με ομογενείς τους ή και με άλλους μαθητές διαφορετικής καταγωγής οι οποίοι επίσης παρουσιάζουν παρόμοια προβλήματα συμπεριφοράς.
Μου έχει τύχει στην εθνική γιορτή της 28ης Οκτωβρίου όταν ακούγονται αποσπάσματα που αφορούν το ελληνικό μέτωπο στην Αλβανία, να ακούγονται γιουχαΐσματα από παιδιά αλβανικής καταγωγής. Στο τέλος στον εθνικό ύμνο αυτά τα παιδιά δεν σηκώνονται όρθια. ¶σχετα αν προσωπικά διαφωνώ με το όλο στήσιμο αυτών των εκδηλώσεων, κάθε φορά θλίβομαι, όχι από πατριωτισμό, αλλά από το γεγονός ότι παιδιά εκδηλώνουν εμφυτευμένα συναισθήματα και προκαταλήψεις των μεγάλων σε ένα περιβάλλον που θα έπρεπε να προωθεί τη συνεργασία και τον αλληλοσεβασμό.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση τουλάχιστον τα τρία τελευταία χρόνια, είναι ότι τα παιδιά αυτά αρχίζουν σταδιακά να ενσωματώνονται και τελικά να αναλαμβάνουν ηγετικούς ρόλους σε παρέες με έντονη επιθετικότητα. Συνήθως πρόκειται για παιδιά με σπάνια σωματική δύναμη και ένα θράσος που τρομάζει και ενήλικα. Αλλά από όσο θυμάμαι και από τα δικά μου μαθητικά χρόνια οι "κλίκες" πάντοτε υπήρχαν. Αυτό που ίσως έχει διαφοροποιηθεί δεν είναι η έλξη που ασκεί το ενδεχόμενο χρήσης βίας, αλλά το ότι κανένας δεν θα υποστεί τις συνέπειες, αφού "τίποτε δεν λειτουργεί".
Το άρθρο συνεχίζει:
"Ο Αλεξ ήταν μία τέτοια περίπτωση. Κανένας δεν τον ήθελε και για έναν λόγο παραπάνω, γιατί ήταν ένας άριστος μαθητής με ένα εξαιρετικό ταλέντο. Το σχολικό σύστημα απλώς τον ανέχτηκε, αλλιώς θα τον είχε προστατεύσει από τις επιθέσεις που δεχόταν από τους συμμαθητές και συνομηλίκους του."
Έχουμε αρκετές περιπτώσεις μαθητών και μαθητριών αλβανικής, ρωσικής και γεωργιανής καταγωγής όμως που είναι παιδιά σπάνιου ήθους, άριστης διαγωγής και επίδοσης. Παρατηρώ αυτά τα παιδιά στα διαλείμματα και δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω από τα "άλλα". Ίσως είναι κάπως πιο συντηρητικά ντυμένα, όμως αυτό συμβαίνει και ανάμεσα σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες. Συνήθως είναι πολύ ευγενικά παιδιά και δείχνουν μια διάθεση να αποτελέσουν μέρος του συνόλου, να σπάσουν τα στεγανά και να προχωρήσουν. Είχα μια τέτοια μαθήτρια η οποία ήταν αριστούχα και ταλέντο στον προγραμματισμό. Οι γονείς της είχαν έρθει από την Αλβανία και ήταν δάσκαλοι. Στην Ελλάδα δούλευαν από εδώ κι από εκεί, όμως με είχαν διαβεβαιώσει ότι πρώτα θα έμπαινε το παιδί τους στο ελληνικό πανεπιστήμιο κι ύστερα θα ξεκουράζονταν λίγο.
Αν έγραφα ότι ως εκπαιδευτικοί στις περιπτώσεις παιδιών με αρνητική συμπεριφορά διακρίνουμε το παιδί αλβανικής καταγωγής από εκείνο της ελληνικής θα ήταν ψέμα. Μια αρνητική συμπεριφορά είναι πάντοτε προβληματική, από όποιον κι αν προέρχεται. Ούτε είναι αλήθεια ότι αντιμετωπίζονται διαφορετικά οι μαθητές μας. Και ναι, μαθητές με αρνητική συμπεριφορά αποτελούν πρόβλημα για μια ολόκληρη τάξη, αν όχι για ολόκληρο το σχολείο.
Ψέμα θα ήταν επίσης αν έγραφα ότι δεν χαιρόμαστε το ίδιο όταν ένα παιδί αλβανικής ή άλλης καταγωγής είναι άριστος στην επίδοσή του. Μάλιστα τότε όλοι επαινούμε το παιδί ένα παραπάνω γιατί γνωρίζουμε ότι έχει ξεπεράσει κι ένα σωρό άλλες δυσκολίες για να φτάσει εκεί που έφτασε.
Συμφωνώ με όσα γράφονται για τις αιτίες της παραβατικότητας των εφήβων στην κοινωνία και το σχολείο:
"Οι οικονομικοί σπόνσορες της παιδικής και εφηβικής ηλικίας (διαφήμιση, μάρκετινγκ, μόδα κ.τ.λ.) έχουν αλλοτριώσει τις συνειδήσεις τόσο των νέων όσο και των ενηλίκων, πράγμα που οδηγεί αναπόφευκτα σε μία αποευαισθητοποίηση και σε μία κατάρρευση του συστήματος αξιών.
Η βία και η επιθετικότητα, που εκτείνονται μέχρι τη βαρβαρότητα, είναι σύμφυτες στην κοινωνική και οικονομική δομή του πολιτισμού μας και με την έννοια αυτή όποιος τις αναζητά σε προσωπικές ιδιότητες (το κακό παιδί, ο εγκληματίας κ.τ.λ.) χρησιμοποιεί λάθος αναλυτικά εργαλεία. Τις συμμορίες των ανηλίκων τις γεννάει και τις εκτρέφει ο ίδιος ο πολιτισμός μας."
Και διόλου με το ότι δεν προωθείται από το εκπαιδευτικό μας σύστημα "η ορθή πίστη στον αληθινό Θεό". ¶σχετα αν το θελήσαμε ή όχι, αν προετοιμαστήκαμε σωστά ή όχι, τα παιδιά των μεταναστών είναι παρόντα στις τάξεις των σχολείων.
Οφείλουμε, έχω ξαναγράψει, να βγάλουμε από το χρονοντούλαπο της ιστορίας την αξία στην ανθρώπινη ζωή οποιονδήποτε θεό αυτή θέλει να πιστεύει. Για να μην μακρύνει κι άλλη η λίστα της φρίκης.
Με αφορμή το άρθρο "Ο Αλεξ, οι πολιτικοί και οι άγγελοι", του ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΑΡΔΑΚΗ, στη σημερινή Ελευθεροτυπία.
Συμφωνώ στα περισσότερα. Γιατί πολλές φορές έχουμε ακούσει γονείς να παραπονιούνται για την ύπαρξη αλλοδαπών μαθητών μέσα στις τάξεις. Το ζήτημα δεν είναι όμως η άλλη κουλτούρα, η άλλη γλώσσα και η άλλη θρησκεία. Αλλά για ποια "άλλη κουλτούρα, η άλλη γλώσσα και η άλλη θρησκεία" μιλάμε;
Έχουμε μαθητές από Γερμανία και Αγγλία, μαθήτριες με γονείς αρμενικής και εβραϊκής καταγωγής. Κι όμως ποτέ κανείς δεν παραπονέθηκε για αυτά τα παιδιά στις σπάνιες περιπτώσεις που αυτά δημιουργούν κάποιο πρόβλημα.
Συνήθως παιδιά αλβανικής και ρωσικής ή γεωργιανής καταγωγής είναι εκείνα με τα περισσότερα προβλήματα προσαρμογής. Δεν γνωρίζουν τη γλώσσα στην οποία καλούνται να γράψουν, να μιλήσουν και να εκφράσουν τις σκέψεις τους, επειδή δεν έχουν παρακολουθήσει μαθήματα σε κάποιο σχολείο υποδοχής. Και φυσικά οι γονείς τους δεν μιλάνε την ελληνική παρά ίσως ελάχιστα.
Κάποια από αυτά τα παιδιά παρουσιάζουν επιθετικότητα, εμπλέκονται σε καυγάδες, αδυνατούν να λειτουργήσουν σε ένα οργανωμένο σύνολο όπως το σχολείο. Αποτέλεσμα είναι η μερική γκετοποίησή τους, η δημιουργία κλίκας με ομογενείς τους ή και με άλλους μαθητές διαφορετικής καταγωγής οι οποίοι επίσης παρουσιάζουν παρόμοια προβλήματα συμπεριφοράς.
Μου έχει τύχει στην εθνική γιορτή της 28ης Οκτωβρίου όταν ακούγονται αποσπάσματα που αφορούν το ελληνικό μέτωπο στην Αλβανία, να ακούγονται γιουχαΐσματα από παιδιά αλβανικής καταγωγής. Στο τέλος στον εθνικό ύμνο αυτά τα παιδιά δεν σηκώνονται όρθια. ¶σχετα αν προσωπικά διαφωνώ με το όλο στήσιμο αυτών των εκδηλώσεων, κάθε φορά θλίβομαι, όχι από πατριωτισμό, αλλά από το γεγονός ότι παιδιά εκδηλώνουν εμφυτευμένα συναισθήματα και προκαταλήψεις των μεγάλων σε ένα περιβάλλον που θα έπρεπε να προωθεί τη συνεργασία και τον αλληλοσεβασμό.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση τουλάχιστον τα τρία τελευταία χρόνια, είναι ότι τα παιδιά αυτά αρχίζουν σταδιακά να ενσωματώνονται και τελικά να αναλαμβάνουν ηγετικούς ρόλους σε παρέες με έντονη επιθετικότητα. Συνήθως πρόκειται για παιδιά με σπάνια σωματική δύναμη και ένα θράσος που τρομάζει και ενήλικα. Αλλά από όσο θυμάμαι και από τα δικά μου μαθητικά χρόνια οι "κλίκες" πάντοτε υπήρχαν. Αυτό που ίσως έχει διαφοροποιηθεί δεν είναι η έλξη που ασκεί το ενδεχόμενο χρήσης βίας, αλλά το ότι κανένας δεν θα υποστεί τις συνέπειες, αφού "τίποτε δεν λειτουργεί".
Το άρθρο συνεχίζει:
"Ο Αλεξ ήταν μία τέτοια περίπτωση. Κανένας δεν τον ήθελε και για έναν λόγο παραπάνω, γιατί ήταν ένας άριστος μαθητής με ένα εξαιρετικό ταλέντο. Το σχολικό σύστημα απλώς τον ανέχτηκε, αλλιώς θα τον είχε προστατεύσει από τις επιθέσεις που δεχόταν από τους συμμαθητές και συνομηλίκους του."
Έχουμε αρκετές περιπτώσεις μαθητών και μαθητριών αλβανικής, ρωσικής και γεωργιανής καταγωγής όμως που είναι παιδιά σπάνιου ήθους, άριστης διαγωγής και επίδοσης. Παρατηρώ αυτά τα παιδιά στα διαλείμματα και δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω από τα "άλλα". Ίσως είναι κάπως πιο συντηρητικά ντυμένα, όμως αυτό συμβαίνει και ανάμεσα σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες. Συνήθως είναι πολύ ευγενικά παιδιά και δείχνουν μια διάθεση να αποτελέσουν μέρος του συνόλου, να σπάσουν τα στεγανά και να προχωρήσουν. Είχα μια τέτοια μαθήτρια η οποία ήταν αριστούχα και ταλέντο στον προγραμματισμό. Οι γονείς της είχαν έρθει από την Αλβανία και ήταν δάσκαλοι. Στην Ελλάδα δούλευαν από εδώ κι από εκεί, όμως με είχαν διαβεβαιώσει ότι πρώτα θα έμπαινε το παιδί τους στο ελληνικό πανεπιστήμιο κι ύστερα θα ξεκουράζονταν λίγο.
Αν έγραφα ότι ως εκπαιδευτικοί στις περιπτώσεις παιδιών με αρνητική συμπεριφορά διακρίνουμε το παιδί αλβανικής καταγωγής από εκείνο της ελληνικής θα ήταν ψέμα. Μια αρνητική συμπεριφορά είναι πάντοτε προβληματική, από όποιον κι αν προέρχεται. Ούτε είναι αλήθεια ότι αντιμετωπίζονται διαφορετικά οι μαθητές μας. Και ναι, μαθητές με αρνητική συμπεριφορά αποτελούν πρόβλημα για μια ολόκληρη τάξη, αν όχι για ολόκληρο το σχολείο.
Ψέμα θα ήταν επίσης αν έγραφα ότι δεν χαιρόμαστε το ίδιο όταν ένα παιδί αλβανικής ή άλλης καταγωγής είναι άριστος στην επίδοσή του. Μάλιστα τότε όλοι επαινούμε το παιδί ένα παραπάνω γιατί γνωρίζουμε ότι έχει ξεπεράσει κι ένα σωρό άλλες δυσκολίες για να φτάσει εκεί που έφτασε.
Συμφωνώ με όσα γράφονται για τις αιτίες της παραβατικότητας των εφήβων στην κοινωνία και το σχολείο:
"Οι οικονομικοί σπόνσορες της παιδικής και εφηβικής ηλικίας (διαφήμιση, μάρκετινγκ, μόδα κ.τ.λ.) έχουν αλλοτριώσει τις συνειδήσεις τόσο των νέων όσο και των ενηλίκων, πράγμα που οδηγεί αναπόφευκτα σε μία αποευαισθητοποίηση και σε μία κατάρρευση του συστήματος αξιών.
Η βία και η επιθετικότητα, που εκτείνονται μέχρι τη βαρβαρότητα, είναι σύμφυτες στην κοινωνική και οικονομική δομή του πολιτισμού μας και με την έννοια αυτή όποιος τις αναζητά σε προσωπικές ιδιότητες (το κακό παιδί, ο εγκληματίας κ.τ.λ.) χρησιμοποιεί λάθος αναλυτικά εργαλεία. Τις συμμορίες των ανηλίκων τις γεννάει και τις εκτρέφει ο ίδιος ο πολιτισμός μας."
Και διόλου με το ότι δεν προωθείται από το εκπαιδευτικό μας σύστημα "η ορθή πίστη στον αληθινό Θεό". ¶σχετα αν το θελήσαμε ή όχι, αν προετοιμαστήκαμε σωστά ή όχι, τα παιδιά των μεταναστών είναι παρόντα στις τάξεις των σχολείων.
Οφείλουμε, έχω ξαναγράψει, να βγάλουμε από το χρονοντούλαπο της ιστορίας την αξία στην ανθρώπινη ζωή οποιονδήποτε θεό αυτή θέλει να πιστεύει. Για να μην μακρύνει κι άλλη η λίστα της φρίκης.
Με αφορμή το άρθρο "Ο Αλεξ, οι πολιτικοί και οι άγγελοι", του ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΑΡΔΑΚΗ, στη σημερινή Ελευθεροτυπία.
O Οδυσσέας Τσενάι τη γλίτωσε φτηνά...
Σιωπηρή συνενοχή
EK ΠΡΩΤΗΣ ΟΨΕΩΣ, δεν επρόκειτο για μια ρατσιστική πράξη. Αντιθέτως, το εικαζόμενο έγκλημα παρουσιάζεται ως προϊόν πολυεθνικής συνεργασίας. Αλλά και ο ¶λεξ ήταν υπερβολικά ξεχωριστός. Πολυτάλαντος, αθλητής, καλλιεργημένος και Γεωργιανός. Από την άποψη αυτή, ο Οδυσσέας Τσενάι τη γλίτωσε φτηνά. Για τον ¶λεξ το ακανθώδες ζήτημα αν θα εδικαιούτο να σηκώσει την ελληνική σημαία δεν πρόλαβε να τεθεί.
Στην πραγματικότητα, η συμμετοχή σε ρατσιστικό έγκλημα ενός δυνητικού θύματος ρατσιστικού εγκλήματος είναι μια ανεπίγνωστη πράξη ενσωμάτωσής του σε μια ρατσιστική κοινωνία. Θυμίζω ότι στη ρατσιστικότατη δολοφονία ενός νεαρού Αλβανού προ μηνών στο Ρέθυμνο συμμετείχε η αλλοδαπή σύντροφος του Έλληνα θύτη.
Εκ πρώτης όψεως, η εικαζόμενη δολοφονία του ¶λεξ εντάσσεται στο γνώριμο διεθνώς φαινόμενο της ακραίας παραβατικότητας συμμοριών ανηλίκων. Αλλά, σύμφωνα με τις ενδείξεις, δεν πρόκειται απλώς περί αυτού: πίσω από τους φερόμενους ως δράστες υπάρχει ένα δίκτυο συνέργειας και υποστήριξης ενηλίκων. Και πίσω απ' αυτούς, η σιωπηρή συνενοχή όσων γνώριζαν ή δεν ήθελαν να γνωρίζουν.
Ανήκαν σε μια μικρή κοινωνία, που τώρα διαρρηγνύει τα ιμάτιά της: «Προς Θεού! Δεν είμαστε ρατσιστές». Και, ειλικρινά, δεν νιώθουν ρατσιστές. Αλλά ο ρατσισμός δεν είναι απλώς ζήτημα συνείδησης. Είναι και ζήτημα της έλλειψής της. Μοιράζεται ανάμεσα στο συνειδητό και στο ανεπίγνωστο.
EK ΠΡΩΤΗΣ ΟΨΕΩΣ, δεν επρόκειτο για μια ρατσιστική πράξη. Αντιθέτως, το εικαζόμενο έγκλημα παρουσιάζεται ως προϊόν πολυεθνικής συνεργασίας. Αλλά και ο ¶λεξ ήταν υπερβολικά ξεχωριστός. Πολυτάλαντος, αθλητής, καλλιεργημένος και Γεωργιανός. Από την άποψη αυτή, ο Οδυσσέας Τσενάι τη γλίτωσε φτηνά. Για τον ¶λεξ το ακανθώδες ζήτημα αν θα εδικαιούτο να σηκώσει την ελληνική σημαία δεν πρόλαβε να τεθεί.
Στην πραγματικότητα, η συμμετοχή σε ρατσιστικό έγκλημα ενός δυνητικού θύματος ρατσιστικού εγκλήματος είναι μια ανεπίγνωστη πράξη ενσωμάτωσής του σε μια ρατσιστική κοινωνία. Θυμίζω ότι στη ρατσιστικότατη δολοφονία ενός νεαρού Αλβανού προ μηνών στο Ρέθυμνο συμμετείχε η αλλοδαπή σύντροφος του Έλληνα θύτη.
Εκ πρώτης όψεως, η εικαζόμενη δολοφονία του ¶λεξ εντάσσεται στο γνώριμο διεθνώς φαινόμενο της ακραίας παραβατικότητας συμμοριών ανηλίκων. Αλλά, σύμφωνα με τις ενδείξεις, δεν πρόκειται απλώς περί αυτού: πίσω από τους φερόμενους ως δράστες υπάρχει ένα δίκτυο συνέργειας και υποστήριξης ενηλίκων. Και πίσω απ' αυτούς, η σιωπηρή συνενοχή όσων γνώριζαν ή δεν ήθελαν να γνωρίζουν.
Ανήκαν σε μια μικρή κοινωνία, που τώρα διαρρηγνύει τα ιμάτιά της: «Προς Θεού! Δεν είμαστε ρατσιστές». Και, ειλικρινά, δεν νιώθουν ρατσιστές. Αλλά ο ρατσισμός δεν είναι απλώς ζήτημα συνείδησης. Είναι και ζήτημα της έλλειψής της. Μοιράζεται ανάμεσα στο συνειδητό και στο ανεπίγνωστο.
Στις σχολικές αυλές της Ελλάδας
Ο σύλλογος των δασκάλων, σε ανακοίνωση που εξέδωσε, δήλωσε ότι «δεν έχει γίνει καμία καταγγελία αξιόλογης παραβατικής συμπεριφοράς» μαθητών στη διάρκεια λειτουργίας του σχολείου και πως ό,τι έγινε στο σχολείο συμβαίνει σε όλες τις σχολικές αυλές της Ελλάδας.
Αυτό είναι που με τρομάζει... Ότι πράγματι συμβαίνουν σε κάθε σχολείο και ότι είμαστε τυχεροί μέσα στην ανικανότητα και ανεπάρκειά μας να παρεμποδίσουμε το χειρότερο... Όχι μόνον ως εκπαιδευτικοί, αλλά ως πολίτες μιας "πολιτισμένης" κοινωνίας.
Οι δάσκαλοι... δεν ήξεραν, γιατί δεν τους είχε καταγγελθεί τίποτα «επισήμως»
Αυτό είναι που με τρομάζει... Ότι πράγματι συμβαίνουν σε κάθε σχολείο και ότι είμαστε τυχεροί μέσα στην ανικανότητα και ανεπάρκειά μας να παρεμποδίσουμε το χειρότερο... Όχι μόνον ως εκπαιδευτικοί, αλλά ως πολίτες μιας "πολιτισμένης" κοινωνίας.
Οι δάσκαλοι... δεν ήξεραν, γιατί δεν τους είχε καταγγελθεί τίποτα «επισήμως»
Δευτέρα, Ιουνίου 05, 2006
Κοινωνία, οικογένεια και σχολικό περιβάλλον με αφορμή το μικρό ¶λεξ
Καθηγήτρια των ΤΕΙ στη Βέροια που βρίσκεται στο σημείο των ερευνών αλλά θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία της, έχει ξεκάθαρη απόψη για τις ευθύνες: «Εμείς φταίμε, όχι τα παιδιά. Πού είναι οι δάσκαλοι; Δεν έβλεπαν τι συμβαίνει; Πού είναι οι γονείς; Πώς έγιναν έτσι τα παιδιά τους; Κακοποιοί έντεκα και δώδεκα χρόνων; Αν συμβαίνει αυτό κι έχουν σκοτώσει το παιδί, όπως λένε, είμαστε όλοι υπεύθυνοι.
Περνάω από δω απ' την Παρασκευή το βράδυ που άρχισαν να σκάβουν στα ερείπια. Και τι βλέπω; Αντί να είμαστε συγκλονισμένοι ως πόλη, ως κοινωνία, το μπαλκόνι της πλατείας είναι γεμάτο περίεργους, μικρούς και μεγάλους, που τρώνε σάντουιτς και πίνουν πορτοκαλάδες περιμένοντας να βρεθεί το πτώμα ενός παιδιού στα χαλάσματα. Αρένα είναι αυτό, κύριε...».
Σενάρια φρίκης με την εξαφάνιση του 11χρονου Αλεξ
Ας πιάσουμε την υπόθεση από το μικρό Ιταλό Τομάσο, ας προχωρήσουμε στον επίσης μικρό ¶λεξ. Κι ας προεκτέινουμε το φρικιαστικό μας ταξίδι στη Βρετανία με το σκάνδαλο παιδικής εκμετάλλευσης. Τρέμουλο μας πιάνει καθώς καθρεφτιζόμαστε μπροστά στον εαυτό μας. Γιατί εμείς είμαστε όλοι αυτοί που συνεργούμε σιωπηρά μπροστά σε αυτά που καθημερινά διαδραματίζονται με θύματα τα παιδιά.
Μια κοινωνία ταμπουρωμένη πίσω από την κλειστή πόρτα του καλογυαλισμένου διαμερίσματος με την τηλεόραση να παίζει τις ειδήσεις των 8.00. Με το DVD αφημένο για επιστροφή και το νερό να τρέχει καθώς ο μπαμπάς ξυρίζεται. Με τις σακούλες από το σούπερ μάρκετ να περιμένουν να αδειάσουν τα τρόφιμα και να μπουν στα ράφια. Με το λερωμένο πουκάμισο από τον μπερδεμένο με καυσαέρια ιδρώτα. Για ένα κομμάτι ψωμί, ξεχάσαμε τόσα πολλά...
Πώς μπορούμε ως δάσκαλοι να παρέμβουμε; Αυτό μου καίει το μυαλό από το Σάββατο το πρωί, όταν άκουσα την ιστορία για τον ¶λεξ. Στις μέρες οι εκπαιδευτικοί φέρουμε μεγαλύτερη ευθύνη. Καθώς περνάμε σχεδόν τη μισή ημέρα με τα παιδιά, είμαστε οι άλλοι τους γονείς. Οφείλουμε να είμαστε δίπλα τους, κι αυτό γνωρίζω ότι δεν είναι εύκολο. Σήμερα μιλούσα σχετικά με συναδέλφους εκπαιδευτικούς για τα παραβατικά παιδιά του δικού μας σχολείου. Και είναι πολλά.
Πώς πλησιάζεις ένα τέτοιο παιδί; Πώς προστατεύεις τους συμμαθητές του; Πώς μιλάς μαζί του; Πώς εντοπίζεις τις "κλίκες"; Γίνεσαι από δάσκαλος ντεντέκτιβ; Γίνεσαι φίλος; Βρίσκεις το συνδυσμό; Πού είναι οι παιδοψυχολόγοι σε κάθε σχολείο;
Έχουμε πολλές φορές επιχειρήσει να έρθουμε σε επαφή με τους γονείς παραβατικών παιδιών. Τις περισσότερες φορές δεν βρίσκονται καν στη χώρα. Έχουν αφήσει τα παιδιά σε γιαγιά και παππού. Είναι παραμελημένα και μόνα. ¶λλες πάλι φορές, όταν εμφανίζονται γονείς, έρχονται ένας ένας. Ο χωρισμός των γονιών είναι κάτι που συναντάμε συχνά σε περιπτώσεις παραβατικών παιδιών και συνήθως ο ένας γονιός κατηγορεί μπροστά μας τον άλλον.
Τα παραπάνω επιβεβαιώνει δραματικά και η κοινωνική ταυτότητα των πέντε παιδιών:
Θύτες και θύματα μαζί μιας κοινωνίας, που θυμίζει «Συνοικία το Ονειρο», που περιθωριοποιεί, αποβάλλει και ισοπεδώνει τις προσωπικότητες των παιδιών που δεν έχουν οικογενειακά στηρίγματα, που βασίζονται στο πουθενά. Παιδιά διαλυμένων οικογενειών τα τρία, με πολλά οικονομικά προβλήματα το τέταρτο και μόνο το πέμπτο από συγκροτημένη οικογένεια, είναι η εικόνα των πέντε παιδιών που εμφανίζονται ως οι δράστες της πρωτόγνωρης για την Ελλάδα εγκληματικής ενέργειας, θύματα, τελικά, και αυτά της άγριας πραγματικότητας:
1,2. Τα δύο Ελληνόπουλα, παιδιά πενταμελούς οικογένειας. Ο πατέρας τους είναι στη Γερμανία και η μητέρα τους εργάζεται ως οδοκαθαρίστρια στον Δήμο Βέροιας για να μπορέσει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της επιβίωσής τους. Τα παιδιά μεγαλώνουν με τη γιαγιά τους.
3. Το Ρουμανόπουλο, με τον πατέρα του να έχει φύγει στη Ρουμανία, ζει με τη μητέρα του.
4. Εντονα προβλήματα επιβίωσης αντιμετωπίζει το ένα Αλβανόπουλο, παιδί τετραμελούς οικογένειας. Η ανέχεια και η φτώχεια είναι σε τέτοιο βαθμό, ώστε στο σχολείο είχαν αποφασίσει την κάλυψη αγορών σάντουιτς ή γάλακτος στο κυλικείο και της αγοράς τετραδίων και άλλων σχολικών ειδών. Το παιδί εγκατέλειψε το σχολείο μετά την εξαφάνιση του Αλεξ.
5. Το άλλο Αλβανόπουλο είναι μέλος τριμελούς οικογένειας. Είναι η μοναδική καλά συγκροτημένη οικογένεια, όπως λένε στη Βέροια, και το παιδί εμφανίστηκε στα κανάλια και ζήτησε συγγνώμη από τη μητέρα του Αλεξ.
Πολύ σπάνια μετά από παρέμβασή μας τα πράγματα ηρεμούν. Μετά από λίγες ημέρες ξαναρχίζουν τα ίδια. Έχω τύχει σε σχολείο που το παραβατικό παιδί, μετά από σειρά συμβουλών και τιμωριών, άλλαξε σχολικό περιβάλλον. Ήμουν αρνητικός στην απόφαση αυτή. Μου ακουγόταν κάτι όπως: "Μακριά από το δικό μας κώλο, κι όπου θέλει ας είναι". Υποστήριξα θα λύναμε το πρόβλημά μας, αλλά το πρόβληαμ του παιδιού θα παρέμενε, αν δεν διογκωνόταν. Μάταια... Το παιδί έφυγε από το σχολείο, δεν ξαναμάθαμε νέα του...
Κι εδώ παίζει τον καθοριστικό ρόλο ο διευθυντής ή η διευθύντρια. Είναι αυτός ή αυτή που μπορούν, αν το θέλουν, να αποτρέψουν, ως ένα βαθμό, τα χειρότερα ή ακόμη και να καταστούν οι ηθικοί αυτουργοί όσων συμβούν. Κι είναι μια θέση που θέλει γερά κότσια, πείρα και ψυχή. Απαιτεί να δίνεις καθημερινά από το υστέρημα της ψυχής σου, αν θέλεις να μείνουν όρθιοι οι τοίχοι του σχολείου... Γιατί, κακά τα ψέμματα, υπάρχουν σχολεία στα οποία επικρατεί κλίμα τρομοκρατίας.
Για τον μικρό ¶λεξ:
«Εκανε παρέα κυρίως με κορίτσια γιατί τα αγόρια δεν τον χώνευαν. Παραπονιόταν στους δασκάλους και στον διευθυντή ότι τον χτυπάνε. Και εμείς λέγαμε "κύριε πάλι χτυπάνε τον Αλεξ", αλλά ο διευθυντής μας δεν έκανε τίποτε», υποστηρίζουν οι φίλες του.
Διαμαρτυρήθηκε, αλλά...
Μεγάλη ευθύνη φέρουν και οι σύλλογοι γονεών και κηδεμόνων. Στην καλύτερη των περιπτώσεων απαρίζεται από 5-6 φιλότιμους γονείς που τρέχουν για λογαριασμό όλων. Και θεωρώ ειλικρινές, αλλά αποκαρδιωτικό να δηλώνει γονιός:
«Επίσημα καταγγελίες για παραβατική συμπεριφορά μαθητών δεν είχαμε. Εκτός από μικρά περιστατικά του τύπου "χάθηκαν δύο ευρώ από μια τσέπη και μάλωσαν δύο παιδιά στο διάλειμμα"... Πρόκειται για παραβατικότητα που υπάρχει σ' όλα τα σχολεία της χώρας. Δεν ήρθε ποτέ κανένας να ζητήσει βοήθεια από τον σύλλογο, πριν από την εξαφάνιση» υποστήριξε ο πρόεδρος της Ενωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Βέροιας Βασίλης Παπαδόπουλος ο οποίος βρίσκεται 9 χρόνια σ' αυτό το πόστο. Ακόμη εξέφρασε την ανησυχία και τον προβληματισμό γονέων και μαθητών για το περιστατικό.
Αλλά και ο κοινωνικοοικονομικός ρατσισμός είναι παρών:
"Το 1ο Δημοτικό Βεροίας θεωρείται το καλύτερο σχολείο, στο οποίο φοιτούν κυρίως παιδιά από μεγαλοαστικές οικογένειες, οι οποίες έδειξαν δυσφορία όταν άρχισαν να πηγαίνουν και παιδιά που ανήκουν σε κατώτερες οικονομικές τάξεις. H διάκριση αυτή, όπως εκτιμάται, μπορεί να πυροδότησε τις αντιδράσεις των συγκεκριμένων παιδιών."
Δεν είναι επιτέλους καιρός να συνέλθουμε ως κοινωνία, ως άτομα; Δεν είναι καιρός να ξαναθέσουμε κάποιες βάσεις από την αρχή; Τι διάολο θέλουμε σε αυτή τη ζωή; Τι αγαπάμε περισσότερο; Τα παιδιά μας ή το αυτοκίνητό μας;
Έλεος. Δεν πάει άλλο.
Περνάω από δω απ' την Παρασκευή το βράδυ που άρχισαν να σκάβουν στα ερείπια. Και τι βλέπω; Αντί να είμαστε συγκλονισμένοι ως πόλη, ως κοινωνία, το μπαλκόνι της πλατείας είναι γεμάτο περίεργους, μικρούς και μεγάλους, που τρώνε σάντουιτς και πίνουν πορτοκαλάδες περιμένοντας να βρεθεί το πτώμα ενός παιδιού στα χαλάσματα. Αρένα είναι αυτό, κύριε...».
Σενάρια φρίκης με την εξαφάνιση του 11χρονου Αλεξ
Ας πιάσουμε την υπόθεση από το μικρό Ιταλό Τομάσο, ας προχωρήσουμε στον επίσης μικρό ¶λεξ. Κι ας προεκτέινουμε το φρικιαστικό μας ταξίδι στη Βρετανία με το σκάνδαλο παιδικής εκμετάλλευσης. Τρέμουλο μας πιάνει καθώς καθρεφτιζόμαστε μπροστά στον εαυτό μας. Γιατί εμείς είμαστε όλοι αυτοί που συνεργούμε σιωπηρά μπροστά σε αυτά που καθημερινά διαδραματίζονται με θύματα τα παιδιά.
Μια κοινωνία ταμπουρωμένη πίσω από την κλειστή πόρτα του καλογυαλισμένου διαμερίσματος με την τηλεόραση να παίζει τις ειδήσεις των 8.00. Με το DVD αφημένο για επιστροφή και το νερό να τρέχει καθώς ο μπαμπάς ξυρίζεται. Με τις σακούλες από το σούπερ μάρκετ να περιμένουν να αδειάσουν τα τρόφιμα και να μπουν στα ράφια. Με το λερωμένο πουκάμισο από τον μπερδεμένο με καυσαέρια ιδρώτα. Για ένα κομμάτι ψωμί, ξεχάσαμε τόσα πολλά...
Πώς μπορούμε ως δάσκαλοι να παρέμβουμε; Αυτό μου καίει το μυαλό από το Σάββατο το πρωί, όταν άκουσα την ιστορία για τον ¶λεξ. Στις μέρες οι εκπαιδευτικοί φέρουμε μεγαλύτερη ευθύνη. Καθώς περνάμε σχεδόν τη μισή ημέρα με τα παιδιά, είμαστε οι άλλοι τους γονείς. Οφείλουμε να είμαστε δίπλα τους, κι αυτό γνωρίζω ότι δεν είναι εύκολο. Σήμερα μιλούσα σχετικά με συναδέλφους εκπαιδευτικούς για τα παραβατικά παιδιά του δικού μας σχολείου. Και είναι πολλά.
Πώς πλησιάζεις ένα τέτοιο παιδί; Πώς προστατεύεις τους συμμαθητές του; Πώς μιλάς μαζί του; Πώς εντοπίζεις τις "κλίκες"; Γίνεσαι από δάσκαλος ντεντέκτιβ; Γίνεσαι φίλος; Βρίσκεις το συνδυσμό; Πού είναι οι παιδοψυχολόγοι σε κάθε σχολείο;
Έχουμε πολλές φορές επιχειρήσει να έρθουμε σε επαφή με τους γονείς παραβατικών παιδιών. Τις περισσότερες φορές δεν βρίσκονται καν στη χώρα. Έχουν αφήσει τα παιδιά σε γιαγιά και παππού. Είναι παραμελημένα και μόνα. ¶λλες πάλι φορές, όταν εμφανίζονται γονείς, έρχονται ένας ένας. Ο χωρισμός των γονιών είναι κάτι που συναντάμε συχνά σε περιπτώσεις παραβατικών παιδιών και συνήθως ο ένας γονιός κατηγορεί μπροστά μας τον άλλον.
Τα παραπάνω επιβεβαιώνει δραματικά και η κοινωνική ταυτότητα των πέντε παιδιών:
Θύτες και θύματα μαζί μιας κοινωνίας, που θυμίζει «Συνοικία το Ονειρο», που περιθωριοποιεί, αποβάλλει και ισοπεδώνει τις προσωπικότητες των παιδιών που δεν έχουν οικογενειακά στηρίγματα, που βασίζονται στο πουθενά. Παιδιά διαλυμένων οικογενειών τα τρία, με πολλά οικονομικά προβλήματα το τέταρτο και μόνο το πέμπτο από συγκροτημένη οικογένεια, είναι η εικόνα των πέντε παιδιών που εμφανίζονται ως οι δράστες της πρωτόγνωρης για την Ελλάδα εγκληματικής ενέργειας, θύματα, τελικά, και αυτά της άγριας πραγματικότητας:
1,2. Τα δύο Ελληνόπουλα, παιδιά πενταμελούς οικογένειας. Ο πατέρας τους είναι στη Γερμανία και η μητέρα τους εργάζεται ως οδοκαθαρίστρια στον Δήμο Βέροιας για να μπορέσει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της επιβίωσής τους. Τα παιδιά μεγαλώνουν με τη γιαγιά τους.
3. Το Ρουμανόπουλο, με τον πατέρα του να έχει φύγει στη Ρουμανία, ζει με τη μητέρα του.
4. Εντονα προβλήματα επιβίωσης αντιμετωπίζει το ένα Αλβανόπουλο, παιδί τετραμελούς οικογένειας. Η ανέχεια και η φτώχεια είναι σε τέτοιο βαθμό, ώστε στο σχολείο είχαν αποφασίσει την κάλυψη αγορών σάντουιτς ή γάλακτος στο κυλικείο και της αγοράς τετραδίων και άλλων σχολικών ειδών. Το παιδί εγκατέλειψε το σχολείο μετά την εξαφάνιση του Αλεξ.
5. Το άλλο Αλβανόπουλο είναι μέλος τριμελούς οικογένειας. Είναι η μοναδική καλά συγκροτημένη οικογένεια, όπως λένε στη Βέροια, και το παιδί εμφανίστηκε στα κανάλια και ζήτησε συγγνώμη από τη μητέρα του Αλεξ.
Πολύ σπάνια μετά από παρέμβασή μας τα πράγματα ηρεμούν. Μετά από λίγες ημέρες ξαναρχίζουν τα ίδια. Έχω τύχει σε σχολείο που το παραβατικό παιδί, μετά από σειρά συμβουλών και τιμωριών, άλλαξε σχολικό περιβάλλον. Ήμουν αρνητικός στην απόφαση αυτή. Μου ακουγόταν κάτι όπως: "Μακριά από το δικό μας κώλο, κι όπου θέλει ας είναι". Υποστήριξα θα λύναμε το πρόβλημά μας, αλλά το πρόβληαμ του παιδιού θα παρέμενε, αν δεν διογκωνόταν. Μάταια... Το παιδί έφυγε από το σχολείο, δεν ξαναμάθαμε νέα του...
Κι εδώ παίζει τον καθοριστικό ρόλο ο διευθυντής ή η διευθύντρια. Είναι αυτός ή αυτή που μπορούν, αν το θέλουν, να αποτρέψουν, ως ένα βαθμό, τα χειρότερα ή ακόμη και να καταστούν οι ηθικοί αυτουργοί όσων συμβούν. Κι είναι μια θέση που θέλει γερά κότσια, πείρα και ψυχή. Απαιτεί να δίνεις καθημερινά από το υστέρημα της ψυχής σου, αν θέλεις να μείνουν όρθιοι οι τοίχοι του σχολείου... Γιατί, κακά τα ψέμματα, υπάρχουν σχολεία στα οποία επικρατεί κλίμα τρομοκρατίας.
Για τον μικρό ¶λεξ:
«Εκανε παρέα κυρίως με κορίτσια γιατί τα αγόρια δεν τον χώνευαν. Παραπονιόταν στους δασκάλους και στον διευθυντή ότι τον χτυπάνε. Και εμείς λέγαμε "κύριε πάλι χτυπάνε τον Αλεξ", αλλά ο διευθυντής μας δεν έκανε τίποτε», υποστηρίζουν οι φίλες του.
Διαμαρτυρήθηκε, αλλά...
Μεγάλη ευθύνη φέρουν και οι σύλλογοι γονεών και κηδεμόνων. Στην καλύτερη των περιπτώσεων απαρίζεται από 5-6 φιλότιμους γονείς που τρέχουν για λογαριασμό όλων. Και θεωρώ ειλικρινές, αλλά αποκαρδιωτικό να δηλώνει γονιός:
«Επίσημα καταγγελίες για παραβατική συμπεριφορά μαθητών δεν είχαμε. Εκτός από μικρά περιστατικά του τύπου "χάθηκαν δύο ευρώ από μια τσέπη και μάλωσαν δύο παιδιά στο διάλειμμα"... Πρόκειται για παραβατικότητα που υπάρχει σ' όλα τα σχολεία της χώρας. Δεν ήρθε ποτέ κανένας να ζητήσει βοήθεια από τον σύλλογο, πριν από την εξαφάνιση» υποστήριξε ο πρόεδρος της Ενωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Βέροιας Βασίλης Παπαδόπουλος ο οποίος βρίσκεται 9 χρόνια σ' αυτό το πόστο. Ακόμη εξέφρασε την ανησυχία και τον προβληματισμό γονέων και μαθητών για το περιστατικό.
Αλλά και ο κοινωνικοοικονομικός ρατσισμός είναι παρών:
"Το 1ο Δημοτικό Βεροίας θεωρείται το καλύτερο σχολείο, στο οποίο φοιτούν κυρίως παιδιά από μεγαλοαστικές οικογένειες, οι οποίες έδειξαν δυσφορία όταν άρχισαν να πηγαίνουν και παιδιά που ανήκουν σε κατώτερες οικονομικές τάξεις. H διάκριση αυτή, όπως εκτιμάται, μπορεί να πυροδότησε τις αντιδράσεις των συγκεκριμένων παιδιών."
Δεν είναι επιτέλους καιρός να συνέλθουμε ως κοινωνία, ως άτομα; Δεν είναι καιρός να ξαναθέσουμε κάποιες βάσεις από την αρχή; Τι διάολο θέλουμε σε αυτή τη ζωή; Τι αγαπάμε περισσότερο; Τα παιδιά μας ή το αυτοκίνητό μας;
Έλεος. Δεν πάει άλλο.
Κατάληψη και στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας!
Το μαντάτο σβούρηξε από τον mn8. Περιγραφή της συνέλευσης στο "χλιδάτο" Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη η οποία έδωσε ένα συντριπτικό ΝΑΙ στην κατάληψη... Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η τοποθέτηση περί συσπείρωσης των φοιτητών ανεξαρτήτου κομματικής τοποθέτησης.
Ο λυγμός είναι ενήλικας, όντως. Και πολύ συνειδητοποιημένος!
Επίσης, άσχετα αν συμφωνείς ή όχι, καλό είναι να διαβάσεις τι έχει γράψει η "ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ στις κυριαρχες συχνοτητες" σχετικά.
Ο λυγμός είναι ενήλικας, όντως. Και πολύ συνειδητοποιημένος!
Επίσης, άσχετα αν συμφωνείς ή όχι, καλό είναι να διαβάσεις τι έχει γράψει η "ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ στις κυριαρχες συχνοτητες" σχετικά.
Οι καταλήψεις συνεχίζονται. Το ίδιο και η επίσημη σιωπή...
Δυο τρία κλικ και... τσουπ όλες οι καταλήψεις στην οθόνη. Μπορεί αυτό το ρεύμα των φοιτητών, μπορούν τα αιτήματα των πανεπηστημιακών να αποκτήσου στοιχεία μιας ευρύτερης κινητοποίησης; Όταν πριν λίγο καιρό οι αντίστοιχες (;) κινητοποιήσεις των φοιτητών στη Γαλλία συμπαρέσυραν το ευρύτερο εργατικό κίνημα, αναρωτιόμουν αν αυτή η φλόγα υα μπορούσε να βρει γόνιμο έδαφος για να εξαπλωθεί και στην Ελλάδα.
¶ραγε επικρατούν παρόμοιες, τηρουμένων των αναλογιών, συνθήκες; Γιατί τα ελληνικά ΜΜΕ τηρούν μια τόσο καλά ενορχηστρωμένα εκκωφαντική σιωπή;
Κατάληψη Πρυτανείας Α.Π.Θ. - Κέντρο Τύπου Κατάληψης
To blog από το Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ...
Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού των ΑΕΙ
¶ραγε επικρατούν παρόμοιες, τηρουμένων των αναλογιών, συνθήκες; Γιατί τα ελληνικά ΜΜΕ τηρούν μια τόσο καλά ενορχηστρωμένα εκκωφαντική σιωπή;
Κατάληψη Πρυτανείας Α.Π.Θ. - Κέντρο Τύπου Κατάληψης
To blog από το Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ...
Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού των ΑΕΙ
Η λογοτεχνία είναι αρρώστια. Μήπως και το blogging;
Το βιβλίο του Πάολο Νόρι αφορά τις λογοτεχνικές έριδες στη Ρωσία. Τα φλεγόμενα βέλη της αγαπημένης μου Σοφίας Νικολαΐδου ταιριάζουνε γάντι για πολλές και πολλούς bloggers:
"Ένας παλιός ψυχίατρος, αυστηρός και στακάτος, της παλιάς σχολής, όταν άκουγε πως κάποιος ασχολούνταν με καλλιτεχνικό επάγγελμα, αποφαινόταν «δεν μπορεί να είναι σοβαρός άνθρωπος». Οι σοβαροί άνθρωποι γίνονται υδραυλικοί, φουρνάρηδες, κάτι χρήσιμο τέλος πάντων. Οι καλλιτέχνες είναι βουτηγμένοι στον ναρκισσισμό. Αυτό είναι το καύσιμό τους, διατεινόταν με βδελυγμία. Προφανώς κάτι ήξερε για το ισχυρό μικρόβιο της καλλιτεχνίας."
Η λογοτεχνία είναι αρρώστιαΑπό το Βιβλιοδρόμιο των Νέων...
"Ένας παλιός ψυχίατρος, αυστηρός και στακάτος, της παλιάς σχολής, όταν άκουγε πως κάποιος ασχολούνταν με καλλιτεχνικό επάγγελμα, αποφαινόταν «δεν μπορεί να είναι σοβαρός άνθρωπος». Οι σοβαροί άνθρωποι γίνονται υδραυλικοί, φουρνάρηδες, κάτι χρήσιμο τέλος πάντων. Οι καλλιτέχνες είναι βουτηγμένοι στον ναρκισσισμό. Αυτό είναι το καύσιμό τους, διατεινόταν με βδελυγμία. Προφανώς κάτι ήξερε για το ισχυρό μικρόβιο της καλλιτεχνίας."
Η λογοτεχνία είναι αρρώστιαΑπό το Βιβλιοδρόμιο των Νέων...
Οι καταλήψεις συντονίζονται μέσω Ίντερνετ
Σε ειδική ιστοσελίδα που δημιούργησαν με το συμβολικό όνομα «Εδώ Πολυτεχνείο» (www.edopolytexneio.org) οι φοιτητές συντονίζουν τις κινήσεις τους, ενώ υπάρχει και χάρτης των καταλήψεων ανά την Ελλάδα, με αναλυτική παρουσίαση των υπό κατάληψη Σχολών.
Αντίστοιχα, στο Αριστοτέλειο της Θεσσαλονίκης οι καταληψίες φοιτητές οργάνωσαν και... κέντρο Τύπου με σχετική ιστοσελίδα
(http: //beam.to/katalipsi) και τηλεφωνικό κέντρο για άμεση επικοινωνία!
Στο μεταξύ, οι πανεπιστημιακοί που απεργούν, έλαβαν τα πρώτα μηνύματα συμπαράστασης από συναδέλφους τους στον μακρινό Καναδά. Πήραν επιστολή - μήνυμα αλληλεγγύης από τον πρόεδρο Greg Allain της Ομοσπονδίας Συλλόγων Πανεπιστημιακών Δασκάλων του Καναδά (Canadian Association of University Teachers: CAUT) που εκπροσωπεί 48.000 μέλη.
ΤΑ ΝΕΑ , 03/06/2006
Αντίστοιχα, στο Αριστοτέλειο της Θεσσαλονίκης οι καταληψίες φοιτητές οργάνωσαν και... κέντρο Τύπου με σχετική ιστοσελίδα
(http: //beam.to/katalipsi) και τηλεφωνικό κέντρο για άμεση επικοινωνία!
Στο μεταξύ, οι πανεπιστημιακοί που απεργούν, έλαβαν τα πρώτα μηνύματα συμπαράστασης από συναδέλφους τους στον μακρινό Καναδά. Πήραν επιστολή - μήνυμα αλληλεγγύης από τον πρόεδρο Greg Allain της Ομοσπονδίας Συλλόγων Πανεπιστημιακών Δασκάλων του Καναδά (Canadian Association of University Teachers: CAUT) που εκπροσωπεί 48.000 μέλη.
ΤΑ ΝΕΑ , 03/06/2006
Παρασκευή, Ιουνίου 02, 2006
Ζητείται ο κηδεμόνας της Μαριέτας. Α, και ο πρωθυπουργός!
«Χάρη στις εμπρηστικές δηλώσεις της υπουργού Παιδείας, είχαμε χθες και σήμερα τρεις φοιτητές τραυματίες. Επιτέλους, τι περιμένει για να μιλήσει; Να χαθεί ανθρώπινη ζωή;
«Ας πει στον ελληνικό λαό τι θα κάνουν τα παιδιά που θα μπουν στο ελληνικό πανεπιστήμιο αύριο. Θα πηγαίνουν σε αυταρχικό εκπαιδευτήριο ή θα αγοράζουν με κουπόνια πτυχία από ιδιωτικές επιχειρήσεις; Δεκαέξι μήνες η υπουργός εξετάζεται εφ' όλης της ύλης και αποτυγχάνει συνέχεια. Γράφει ασυνάρτητες εκθέσεις χωρίς νόημα. Ζητάμε τον κηδεμόνα της».
Αλήθεια, ο πρωθυπουργός έχει πάρει χαμπάρι ότι 218 σχολές της χώρας τελούν υπό κατάληψη; Αν ναι, γιατί σιωπά; Γιατί δεν παίρνει θέση;
Από τα πιο ευφάνταστα συνθήματα:
«Μαριέττα Γιαννάκου τις καταλήψεις άκου/
και ρώτα τον Αρσένη/
τι σε περιμένει», και
«Φοιτητές/καθηγητές ενωμένοι νικητές»!
"Προσοχή προσοχή, ψεκαστήρες με στολή..."
Ο πρώην πρύτανης του ΕΜΠ, κ. Μαρκάτος, μιλά για προσχηματικό διάλογο και γεύματα επιτροπών σοφών με "υπάκουους" πρυτάνεις, αντί για διαβούλευση σε ένα ζήτημα που καίει...
«Ας πει στον ελληνικό λαό τι θα κάνουν τα παιδιά που θα μπουν στο ελληνικό πανεπιστήμιο αύριο. Θα πηγαίνουν σε αυταρχικό εκπαιδευτήριο ή θα αγοράζουν με κουπόνια πτυχία από ιδιωτικές επιχειρήσεις; Δεκαέξι μήνες η υπουργός εξετάζεται εφ' όλης της ύλης και αποτυγχάνει συνέχεια. Γράφει ασυνάρτητες εκθέσεις χωρίς νόημα. Ζητάμε τον κηδεμόνα της».
Αλήθεια, ο πρωθυπουργός έχει πάρει χαμπάρι ότι 218 σχολές της χώρας τελούν υπό κατάληψη; Αν ναι, γιατί σιωπά; Γιατί δεν παίρνει θέση;
Από τα πιο ευφάνταστα συνθήματα:
«Μαριέττα Γιαννάκου τις καταλήψεις άκου/
και ρώτα τον Αρσένη/
τι σε περιμένει», και
«Φοιτητές/καθηγητές ενωμένοι νικητές»!
"Προσοχή προσοχή, ψεκαστήρες με στολή..."
Ο πρώην πρύτανης του ΕΜΠ, κ. Μαρκάτος, μιλά για προσχηματικό διάλογο και γεύματα επιτροπών σοφών με "υπάκουους" πρυτάνεις, αντί για διαβούλευση σε ένα ζήτημα που καίει...
27 κιλά τσίχλες στο Ηρώδιο!
Το άκουσα σήμερα το πρωί στον Flash. Οι άνθρωποι που καθαρίζουν και συντηρούν το Ηρώδιο "αφαίρεσαν" 27 κιλά κολλημένης τσίχλας από τις θέσεις του.
Αφενός αηδιαστικό, αφετέρου...
Αφενός αηδιαστικό, αφετέρου...
Πέμπτη, Ιουνίου 01, 2006
Επίκαιρος ο Αριστοτέλης και για την Παιδεία!
Πρόκειται για το θέμα των πανελλαδικών εξετάσεων στα Αρχαία. Επίκαιρο σίγουρα, σύμπτωση, δεν γνωρίζω... Η μετάφραση του αποσπάσματος που ζητήθηκε από τους μαθητές...
Αριστοτέλους Πολιτικά Θ΄ 2.1-4
Έγινε λοιπόν φανερό ότι πρέπει να ορίσουμε νόμους που να ρυθμίζουν την παιδεία και ότι πρέπει αυτή (η παιδεία) να είναι ίδια για όλους. Ποιος, τώρα, θα είναι ο χαρακτήρας αυτής της παιδείας και με ποιον τρόπο αυτή θα πρέπει να ασκείται, είναι δυο πράγματα που δεν πρέπει να ξεφύγουν την προσοχή μας. Γιατί σήμερα υπάρχουν διαφορετικές αντιλήψεις για το εκπαιδευτικό, γενικά, πρόγραμμα. Δεν έχουν, πράγματι όλοι την ίδια γνώμη για το τι πρέπει να μαθαίνουν οι νέοι είτε προς την κατεύθυνση της αρετής είτε προς την κατεύθυνση του καλύτερου δυνατού τρόπου ζωής? ούτε είναι φανερό αν η παιδεία πρέπει να έχει στόχο της την καλλιέργεια και άσκηση του νου ή τη διαμόρφωση ηθικού χαρακτήρα.
Αν ξεκινήσουμε από την εκπαίδευση που παρέχεται σήμερα, η έρευνα μας θα βρεθεί αντιμέτωπη με μεγάλη σύγχυση, καθώς δεν είναι φανερό αν η παιδεία πρέπει να προσφέρει αυτά που είναι χρήσιμα για τη ζωή ή αυτά που οδηγούν στην αρετή ή αυτά που απλώς προάγουν τη γνώση. Όλες αυτές οι απόψεις έχουν βρει τους υποστηρικτές τους. Ούτε υπάρχει καμιά απολύτως συμφωνία για το ποιες σπουδές οδηγούν στην αρετή ? εδώ δεν έχουν την ίδια ιδέα για την αρετή όλοι αυτοί που την τιμούν. Είναι φυσικό λοιπόν ότι υποστηρίζουν διαφορετικές γνώμες και ως προς την άσκησή της.
Αριστοτέλους Πολιτικά Θ΄ 2.1-4
Έγινε λοιπόν φανερό ότι πρέπει να ορίσουμε νόμους που να ρυθμίζουν την παιδεία και ότι πρέπει αυτή (η παιδεία) να είναι ίδια για όλους. Ποιος, τώρα, θα είναι ο χαρακτήρας αυτής της παιδείας και με ποιον τρόπο αυτή θα πρέπει να ασκείται, είναι δυο πράγματα που δεν πρέπει να ξεφύγουν την προσοχή μας. Γιατί σήμερα υπάρχουν διαφορετικές αντιλήψεις για το εκπαιδευτικό, γενικά, πρόγραμμα. Δεν έχουν, πράγματι όλοι την ίδια γνώμη για το τι πρέπει να μαθαίνουν οι νέοι είτε προς την κατεύθυνση της αρετής είτε προς την κατεύθυνση του καλύτερου δυνατού τρόπου ζωής? ούτε είναι φανερό αν η παιδεία πρέπει να έχει στόχο της την καλλιέργεια και άσκηση του νου ή τη διαμόρφωση ηθικού χαρακτήρα.
Αν ξεκινήσουμε από την εκπαίδευση που παρέχεται σήμερα, η έρευνα μας θα βρεθεί αντιμέτωπη με μεγάλη σύγχυση, καθώς δεν είναι φανερό αν η παιδεία πρέπει να προσφέρει αυτά που είναι χρήσιμα για τη ζωή ή αυτά που οδηγούν στην αρετή ή αυτά που απλώς προάγουν τη γνώση. Όλες αυτές οι απόψεις έχουν βρει τους υποστηρικτές τους. Ούτε υπάρχει καμιά απολύτως συμφωνία για το ποιες σπουδές οδηγούν στην αρετή ? εδώ δεν έχουν την ίδια ιδέα για την αρετή όλοι αυτοί που την τιμούν. Είναι φυσικό λοιπόν ότι υποστηρίζουν διαφορετικές γνώμες και ως προς την άσκησή της.
Μαρμπέλια - Αθήνα, σημειώσατε 1...
Κάτι πάλι ακούω αυτές τις ημέρες για τη βαριά βιομηχανία της χώρας μας, τον τουρισμό. Ότι μας χαλάνε την ομελέτα οι Τούρκοι, ότι εμείς το είχαμε στρωμένο το τραπέζι, λέει, και να, τώρα με αυτά και εκείνα στο Αιγαίο όλα θα πάνε στράφι.
Και κανείς δεν ασχολείται με τις γκάφες και τον κακοσχεδιασμό που προκαλούνται από το "φύγε εσύ, έλα εσύ" στις αρμόδιες θέσεις. Ειδικά όταν μιλάμε για βρετανούς ταξιδιωτικούς πράκτορες, ε, τότε έχουμε να κάνουμε με γκάφα μεγατόνων.
"ΟΤΑΝ ΠΡΙΝ από καιρό ο ΕΟΤ ανακοίνωνε πως εξασφάλισε τη διοργάνωση του διεθνούς συνεδρίου των Βρετανών ταξιδιωτικών πρακτόρων στην Αθήνα για το διάστημα 23-25 Νοεμβρίου, όλοι είχαν μιλήσει για την επιτυχία του Οργανισμού. Το συνέδριο κλείσθηκε κατόπιν ενεργειών του πρώην πρόεδρου του Οργανισμού Γιάννη Πατέλλη, ο οποίος όμως αντικαταστάθηκε αιφνιδίως από τον διευθυντή του ΕΟΤ στο Λονδίνο Παναγιώτη Αργυρό. Να σημειωθεί ότι ο νέος πρόεδρος μετακόμισε στην Αθήνα έξι μήνες πριν από τη συνταξιοδότησή του. Έκτοτε ουδείς ασχολήθηκε με τους Βρετανούς, οι οποίοι χθες εξέφρασαν την ενόχλησή τους ακυρώνοντας τις κρατήσεις τους για την Αθήνα. Πρακτικώς αυτό σημαίνει ότι δύο χιλιάδες ταξιδιωτικοί πράκτορες, οι οποίοι ετησίως διακινούν σχεδόν το σύνολο των Βρετανών τουριστών στο εξωτερικό, θα βρεθούν για το συνέδριό τους στη Μαρμπέλια της Ισπανίας."
Ο Μικροπολιτικός στα ΝΕΑ , 01/06/2006
Υ.Γ. Κάτι άλλους βρετανούς πράκτορες δεν ξεχνάμε να τους έχουμε συχνά πυκνά σε επιχειρήσεις σκούπα...
Και κανείς δεν ασχολείται με τις γκάφες και τον κακοσχεδιασμό που προκαλούνται από το "φύγε εσύ, έλα εσύ" στις αρμόδιες θέσεις. Ειδικά όταν μιλάμε για βρετανούς ταξιδιωτικούς πράκτορες, ε, τότε έχουμε να κάνουμε με γκάφα μεγατόνων.
"ΟΤΑΝ ΠΡΙΝ από καιρό ο ΕΟΤ ανακοίνωνε πως εξασφάλισε τη διοργάνωση του διεθνούς συνεδρίου των Βρετανών ταξιδιωτικών πρακτόρων στην Αθήνα για το διάστημα 23-25 Νοεμβρίου, όλοι είχαν μιλήσει για την επιτυχία του Οργανισμού. Το συνέδριο κλείσθηκε κατόπιν ενεργειών του πρώην πρόεδρου του Οργανισμού Γιάννη Πατέλλη, ο οποίος όμως αντικαταστάθηκε αιφνιδίως από τον διευθυντή του ΕΟΤ στο Λονδίνο Παναγιώτη Αργυρό. Να σημειωθεί ότι ο νέος πρόεδρος μετακόμισε στην Αθήνα έξι μήνες πριν από τη συνταξιοδότησή του. Έκτοτε ουδείς ασχολήθηκε με τους Βρετανούς, οι οποίοι χθες εξέφρασαν την ενόχλησή τους ακυρώνοντας τις κρατήσεις τους για την Αθήνα. Πρακτικώς αυτό σημαίνει ότι δύο χιλιάδες ταξιδιωτικοί πράκτορες, οι οποίοι ετησίως διακινούν σχεδόν το σύνολο των Βρετανών τουριστών στο εξωτερικό, θα βρεθούν για το συνέδριό τους στη Μαρμπέλια της Ισπανίας."
Ο Μικροπολιτικός στα ΝΕΑ , 01/06/2006
Υ.Γ. Κάτι άλλους βρετανούς πράκτορες δεν ξεχνάμε να τους έχουμε συχνά πυκνά σε επιχειρήσεις σκούπα...
Αιγάιο: δυσφήμηση ή περιγραφή της πραγματικότητας πάνω από το Αιγαίο;
Στις ειδήσεις της ΝΕΤ χαρακτήρισαν ως "δυσφημιστικό" το δημοσίευμα του BBC σχετικά με τη σύγκρουση των δυο αεροπλάνων πάνω από το Αιγαίο. Ο επίμαχος τίτλος είναι: "Air duel risk to Aegean tourists" και παρατίθενται τα παρακάτω σχόλια του Δημήτρη Παπαδημητρίου: "It is only a matter of time before a warplane crashes into a commercial plane. It's a simple mathematical equation."
Και πιο κάτω διαβάζω στο άρθρο:
"Last month, the crew of an Olympic Airlines jet flying from Athens to Duesseldorf, was forced to make a steep climb to avoid colliding with two Greek fighters over the island of Limnos.
Our correspondent says disaster almost befell another Olympic plane four years ago, when a Turkish fighter suddenly flew right in front of its nose."
Δυσφήμηση ή πραγματικότητα; Σκιές που κατατρέχουν την υπερούσια ελληνική φυλή ή ειδήσεις κομένες με το μπαλτά; Πώς γίνεται να μας χαϊδεύουν από τα ΜΜΕ όταν όντως ζούμε στο πετσί μας τις ψυχροπολεμικές πράξεις εδώ και τόσα χρόνια;
Και πιο κάτω διαβάζω στο άρθρο:
"Last month, the crew of an Olympic Airlines jet flying from Athens to Duesseldorf, was forced to make a steep climb to avoid colliding with two Greek fighters over the island of Limnos.
Our correspondent says disaster almost befell another Olympic plane four years ago, when a Turkish fighter suddenly flew right in front of its nose."
Δυσφήμηση ή πραγματικότητα; Σκιές που κατατρέχουν την υπερούσια ελληνική φυλή ή ειδήσεις κομένες με το μπαλτά; Πώς γίνεται να μας χαϊδεύουν από τα ΜΜΕ όταν όντως ζούμε στο πετσί μας τις ψυχροπολεμικές πράξεις εδώ και τόσα χρόνια;
Τι παίζεται σήμερα στα πανεπιστήμια;
*Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΩΤΟΝΟΤΑΡΙΟΥ
Είχε τελικά ιδιαίτερο ενδιαφέρον η προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση για τα πανεπιστήμια που έγινε την Παρασκευή στη Βουλή. Είχε ειδικό ενδιαφέρον γιατί διεξήχθη εν μέσω ευρύτατης κλίμακας κινητοποιήσεων, που εξελίσσονται σ' όλα τα πανεπιστήμια της χώρας. Είχε όμως ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον γιατί αποκάλυψε, χωρίς πολλές φιοριτούρες, τις προθέσεις και τις τακτικές τής κυβέρνησης και των πολιτικών κομμάτων.
Βέβαια τα κανάλια των Αρναούτογλων, των Στεφανίδηδων και των Ψινάκηδων φρόντισαν για άλλη μια φορά να τη θάψουν. Υπήρχε τουλάχιστον όμως η αναμετάδοση από τη δημόσια τηλεόραση και τουλάχιστον οι άμεσα ενδιαφερόμενοι αλλά και οι άλλοι υποψιασμένοι τηλεθεατές είχαν τη δυνατότητα να καταλάβουν κάτι περισσότερο για όσα τεκταίνονται σήμερα στα ΑΕΙ.
Καταδείχθηκε, θεωρούμε, με ικανοποιητικό τρόπο ότι για τη δυσπραγία των δημόσιων πανεπιστημίων δεν φταίνε κυρίως ούτε οι λεγόμενοι «αιώνιοι φοιτητές» ούτε το πανεπιστημιακό άσυλο ούτε η δήθεν έλλειψη μεταπτυχιακών σπουδών και έρευνας ούτε η αυτοδιοίκηση και η μεγάλη φοιτητική συμμετοχή ούτε πολύ περισσότερο η δήθεν ανεπάρκεια των πανεπιστημιακών καθηγητών.
Καταδείχθηκε, αντιθέτως, με σαφή τρόπο ότι βασική αιτία είναι η συνεχιζόμενη κρατική υποχρηματοδότηση για την Εκπαίδευση και την Ερευνα (τελευταίοι στην Ε.Ε. των ...25 (!) και στους δύο τομείς), η πολιτική της απαξίωσης (μήπως για να γίνουν ελκυστικά τα ιδιωτικά ΑΕΙ;), η τάση να μετατραπούν οι πανεπιστημιακές σπουδές σε μαθήματα κατάρτισης, η τάση να μετατραπεί η αξιόλογη πανεπιστημιακή έρευνα σε όχημα πρόσδεσης των ΑΕΙ σε επιχειρήσεις όπως η INTRACOM, η ERICSSON, η ΔΕΛΤΑ, ο ΔΟΛ και δεν συμμαζεύεται.
Καταδείχθηκε ότι η υλοποίηση τέτοιων απόψεων δεν ξεκίνησε βέβαια χθες, απλώς εντάθηκε με την κυβέρνηση της Ν.Δ. Η υπογραφή της διακήρυξης της Μπολόνια, της Βίβλου δηλαδή της νεοφιλελεύθερης επίθεσης στα ευρωπαϊκά ΑΕΙ, έγινε από τον κ. Ευθυμίου το 1999.
Ηταν πάντως αποκαλυπτική η αμηχανία του κ. Καραμανλή και της κ. Γιαννάκου όταν ο Αλέκος Αλαβάνος διάβασε ένα πραγματικά σοφό απόσπασμα από το βιβλίο του υπουργού κ. Θεμιστοκλή Ξανθόπουλου για την ουσία της πολιτικής αυτής.
Καταδείχθηκε ακόμα ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο προωθεί σε αγαστή συνεργασία με την ηγεσία της Ν.Δ. και του ΣΕΒ την κατάργηση του άρθρου 16 για την ίδρυση μη κρατικών, «μη κερδοσκοπικών» (;) ΑΕΙ, αλλά είναι έτοιμη να απεμπολήσει και τις βασικές αρχές του νόμου πλαισίου που η πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ψήφισε. Βέβαια, ο κ. Παπανδρέου ήταν επικοινωνιακός κι έδειχνε να γνωρίζει τα θέματα. Ομως με πολύ αδύνατο τρόπο δικαιολόγησε την επιλογή για τα ιδιωτικά ΑΕΙ.
Η κ. Παπαρήγα υπερασπίστηκε βέβαια τη δημόσια εκπαίδευση. Αναφέρθηκε στην ταυτότητα απόψεων των 2 μεγάλων κομμάτων. Μίλησε όμως με αναχρονιστικό λόγο και, το κυριότερο, η γ.γ. του ΚΚΕ δεν είπε λέξη για την προοπτική των κινητοποιήσεων. Η ΠΟΣΔΕΠ, φαίνεται, για τον Περισσό είναι ανύπαρκτη το ίδιο ανύπαρκτες και οι καταλήψεις. Μα βέβαια, οτιδήποτε στο κίνημα δεν καθοδηγείται από τον Περισσό, δεν υπάρχει καν!
Οσο για το ποιος ενδιαφέρεται για το διάλογο και την ομαλή λειτουργία των ΑΕΙ, καταδείχθηκε με σαφήνεια όταν στην επιμονή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ να δεσμευθεί ο κ. Καραμανλής ή η κ. Γιαννάκου ότι δεν θα καταθέσουν το νομοσχέδιο για τις αλλαγές στο νόμο πλαίσιο μέσα στο καλοκαίρι, απέφυγαν έντεχνα κάθε απάντηση.
Οι πανεπιστημιακοί, όμως, δεν τρώμε κουτόχορτο. Συσπειρωμένοι οι περισσότεροι, όσοι τουλάχιστον δεν είμαστε μπλεγμένοι σε σκάνδαλα, όσοι δεν κυνηγάμε τους μάνατζερ των επιχειρήσεων, γύρω από την ομοσπονδία μας την ΠΟΣΔΕΠ, είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε τα ιδρύματά μας, το λειτούργημά μας, τη συνταγματική νομιμότητα, την ακαδημαϊκότητα, το χαρακτήρα και το περιεχόμενο της διδασκαλίας και της έρευνάς μας.
Το ίδιο βέβαια και οι φοιτητές μας. Αυτοί κι αν είναι υποψιασμένοι... Ψάχνουν και δεν βρίσκουν πού είναι οι υποτροφίες για μεταπτυχιακά, οι πλούσιες βιβλιοθήκες, τα πολλαπλά συγγράμματα, τα σύγχρονα εργαστήρια. Και γελούν όταν τους λένε ότι με τα ιδιωτικά ΑΕΙ θα βελτιωθούν δήθεν τα δημόσια, λόγω ανταγωνισμού. Γελούν ακόμα όταν τους λένε, όπως και σε μας, ότι δήθεν δεν έχουν προτάσεις. Προτάσεις για την αναβάθμιση των ΑΕΙ υπήρχαν πάντα από την πανεπιστημιακή κοινότητα.
Το ζήτημα είναι ποιο είναι το κύριο αυτή τη στιγμή. Χαρακτηριστικά, ένας φοιτητής από την επιτροπή κατάληψης της Σχολής μου, στη συζήτηση που είχαν διοργανώσει στο Πολυτεχνείο έλεγε: «Είναι σαν να υπάρχει η μπουλντόζα έξω από το σπίτι σου, ο μπουλντοζιέρης να απειλεί να στο κατεδαφίσει χωρίς τη θέλησή σου, κι εσύ να προσπαθείς να του πεις... έχω σχέδια, για να μου χτίσεις ένα καλύτερο σπίτι»...
Ας καταλάβουν λοιπόν όσοι κάνουν σχέδια χωρίς τον ξενοδόχο, ότι αν δεν αλλάξουν ρότα έχουν να αντιμετωπίσουν μια περίοδο και μια γενιά που θα μείνει στην ιστορία, όπως η γενιά του 114 και του 15%, η γενιά του Πολυτεχνείου αργότερα, ως η γενιά του άρθρου 16.
*Ο Γιάννης Πρωτονοτάριος είναι καθηγητής του Ε.Μ. Πολυτεχνείου
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 01/06/2006
Είχε τελικά ιδιαίτερο ενδιαφέρον η προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση για τα πανεπιστήμια που έγινε την Παρασκευή στη Βουλή. Είχε ειδικό ενδιαφέρον γιατί διεξήχθη εν μέσω ευρύτατης κλίμακας κινητοποιήσεων, που εξελίσσονται σ' όλα τα πανεπιστήμια της χώρας. Είχε όμως ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον γιατί αποκάλυψε, χωρίς πολλές φιοριτούρες, τις προθέσεις και τις τακτικές τής κυβέρνησης και των πολιτικών κομμάτων.
Βέβαια τα κανάλια των Αρναούτογλων, των Στεφανίδηδων και των Ψινάκηδων φρόντισαν για άλλη μια φορά να τη θάψουν. Υπήρχε τουλάχιστον όμως η αναμετάδοση από τη δημόσια τηλεόραση και τουλάχιστον οι άμεσα ενδιαφερόμενοι αλλά και οι άλλοι υποψιασμένοι τηλεθεατές είχαν τη δυνατότητα να καταλάβουν κάτι περισσότερο για όσα τεκταίνονται σήμερα στα ΑΕΙ.
Καταδείχθηκε, θεωρούμε, με ικανοποιητικό τρόπο ότι για τη δυσπραγία των δημόσιων πανεπιστημίων δεν φταίνε κυρίως ούτε οι λεγόμενοι «αιώνιοι φοιτητές» ούτε το πανεπιστημιακό άσυλο ούτε η δήθεν έλλειψη μεταπτυχιακών σπουδών και έρευνας ούτε η αυτοδιοίκηση και η μεγάλη φοιτητική συμμετοχή ούτε πολύ περισσότερο η δήθεν ανεπάρκεια των πανεπιστημιακών καθηγητών.
Καταδείχθηκε, αντιθέτως, με σαφή τρόπο ότι βασική αιτία είναι η συνεχιζόμενη κρατική υποχρηματοδότηση για την Εκπαίδευση και την Ερευνα (τελευταίοι στην Ε.Ε. των ...25 (!) και στους δύο τομείς), η πολιτική της απαξίωσης (μήπως για να γίνουν ελκυστικά τα ιδιωτικά ΑΕΙ;), η τάση να μετατραπούν οι πανεπιστημιακές σπουδές σε μαθήματα κατάρτισης, η τάση να μετατραπεί η αξιόλογη πανεπιστημιακή έρευνα σε όχημα πρόσδεσης των ΑΕΙ σε επιχειρήσεις όπως η INTRACOM, η ERICSSON, η ΔΕΛΤΑ, ο ΔΟΛ και δεν συμμαζεύεται.
Καταδείχθηκε ότι η υλοποίηση τέτοιων απόψεων δεν ξεκίνησε βέβαια χθες, απλώς εντάθηκε με την κυβέρνηση της Ν.Δ. Η υπογραφή της διακήρυξης της Μπολόνια, της Βίβλου δηλαδή της νεοφιλελεύθερης επίθεσης στα ευρωπαϊκά ΑΕΙ, έγινε από τον κ. Ευθυμίου το 1999.
Ηταν πάντως αποκαλυπτική η αμηχανία του κ. Καραμανλή και της κ. Γιαννάκου όταν ο Αλέκος Αλαβάνος διάβασε ένα πραγματικά σοφό απόσπασμα από το βιβλίο του υπουργού κ. Θεμιστοκλή Ξανθόπουλου για την ουσία της πολιτικής αυτής.
Καταδείχθηκε ακόμα ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο προωθεί σε αγαστή συνεργασία με την ηγεσία της Ν.Δ. και του ΣΕΒ την κατάργηση του άρθρου 16 για την ίδρυση μη κρατικών, «μη κερδοσκοπικών» (;) ΑΕΙ, αλλά είναι έτοιμη να απεμπολήσει και τις βασικές αρχές του νόμου πλαισίου που η πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ψήφισε. Βέβαια, ο κ. Παπανδρέου ήταν επικοινωνιακός κι έδειχνε να γνωρίζει τα θέματα. Ομως με πολύ αδύνατο τρόπο δικαιολόγησε την επιλογή για τα ιδιωτικά ΑΕΙ.
Η κ. Παπαρήγα υπερασπίστηκε βέβαια τη δημόσια εκπαίδευση. Αναφέρθηκε στην ταυτότητα απόψεων των 2 μεγάλων κομμάτων. Μίλησε όμως με αναχρονιστικό λόγο και, το κυριότερο, η γ.γ. του ΚΚΕ δεν είπε λέξη για την προοπτική των κινητοποιήσεων. Η ΠΟΣΔΕΠ, φαίνεται, για τον Περισσό είναι ανύπαρκτη το ίδιο ανύπαρκτες και οι καταλήψεις. Μα βέβαια, οτιδήποτε στο κίνημα δεν καθοδηγείται από τον Περισσό, δεν υπάρχει καν!
Οσο για το ποιος ενδιαφέρεται για το διάλογο και την ομαλή λειτουργία των ΑΕΙ, καταδείχθηκε με σαφήνεια όταν στην επιμονή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ να δεσμευθεί ο κ. Καραμανλής ή η κ. Γιαννάκου ότι δεν θα καταθέσουν το νομοσχέδιο για τις αλλαγές στο νόμο πλαίσιο μέσα στο καλοκαίρι, απέφυγαν έντεχνα κάθε απάντηση.
Οι πανεπιστημιακοί, όμως, δεν τρώμε κουτόχορτο. Συσπειρωμένοι οι περισσότεροι, όσοι τουλάχιστον δεν είμαστε μπλεγμένοι σε σκάνδαλα, όσοι δεν κυνηγάμε τους μάνατζερ των επιχειρήσεων, γύρω από την ομοσπονδία μας την ΠΟΣΔΕΠ, είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε τα ιδρύματά μας, το λειτούργημά μας, τη συνταγματική νομιμότητα, την ακαδημαϊκότητα, το χαρακτήρα και το περιεχόμενο της διδασκαλίας και της έρευνάς μας.
Το ίδιο βέβαια και οι φοιτητές μας. Αυτοί κι αν είναι υποψιασμένοι... Ψάχνουν και δεν βρίσκουν πού είναι οι υποτροφίες για μεταπτυχιακά, οι πλούσιες βιβλιοθήκες, τα πολλαπλά συγγράμματα, τα σύγχρονα εργαστήρια. Και γελούν όταν τους λένε ότι με τα ιδιωτικά ΑΕΙ θα βελτιωθούν δήθεν τα δημόσια, λόγω ανταγωνισμού. Γελούν ακόμα όταν τους λένε, όπως και σε μας, ότι δήθεν δεν έχουν προτάσεις. Προτάσεις για την αναβάθμιση των ΑΕΙ υπήρχαν πάντα από την πανεπιστημιακή κοινότητα.
Το ζήτημα είναι ποιο είναι το κύριο αυτή τη στιγμή. Χαρακτηριστικά, ένας φοιτητής από την επιτροπή κατάληψης της Σχολής μου, στη συζήτηση που είχαν διοργανώσει στο Πολυτεχνείο έλεγε: «Είναι σαν να υπάρχει η μπουλντόζα έξω από το σπίτι σου, ο μπουλντοζιέρης να απειλεί να στο κατεδαφίσει χωρίς τη θέλησή σου, κι εσύ να προσπαθείς να του πεις... έχω σχέδια, για να μου χτίσεις ένα καλύτερο σπίτι»...
Ας καταλάβουν λοιπόν όσοι κάνουν σχέδια χωρίς τον ξενοδόχο, ότι αν δεν αλλάξουν ρότα έχουν να αντιμετωπίσουν μια περίοδο και μια γενιά που θα μείνει στην ιστορία, όπως η γενιά του 114 και του 15%, η γενιά του Πολυτεχνείου αργότερα, ως η γενιά του άρθρου 16.
*Ο Γιάννης Πρωτονοτάριος είναι καθηγητής του Ε.Μ. Πολυτεχνείου
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 01/06/2006
Το μακελείο στην Χαντίθα του Ιράκ
Η κόπια του βίτνεο δόθηκε στο Reuters από την ιρακινό Οργανισμό Hammurabi για την Παρακολούθηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της Δημοκρατίας. Έδειχνε πτώματα στη σειρά στο νεκροτομείο της Χαντίθα. Οι σφαίρες είχαν διαπεράσει το κεφάλι και το στήθος των ανυποψίαστων θυμάτων. Στην συνέντευξη ο κόσμος της Χαντίθα μιλά για μακελειό από τους αμερικανούς πεζοναύτες.
Σήμερα στο BBC διαβάζω ότι τα αμερικανικά στρατεύματα στο Ιράκ θα παρακολουθήσουν μαθήματα περί ηθικής. Αντιλαμβάνομαι την εξαθλίωση όσων καταπίνουν με το καντάρι τις μπούρδες και την προπαγάνδα του εκάστοτε στρατού. Την απελπισία όσων βρίσκουν μια ακτίδα φωτός στους μισθοφορικούς στρατούς. ΄
Όσο οι εξουσιαστές κρατάνε τις μάζες στην φτώχεια, το σκοτάδι και την πείνα, τόσο θα πολλαπλασιάζονται οι σφαγές αμάχων και τα λουτρά αίματος.
Κι εμείς, βολέμένοι στις καλογυαλισμένες ζωές μας, ίσως συνεχίσουμε να σφυρίζουμε ανέμελα...
Haditha: Massacre and cover-up?
Σήμερα στο BBC διαβάζω ότι τα αμερικανικά στρατεύματα στο Ιράκ θα παρακολουθήσουν μαθήματα περί ηθικής. Αντιλαμβάνομαι την εξαθλίωση όσων καταπίνουν με το καντάρι τις μπούρδες και την προπαγάνδα του εκάστοτε στρατού. Την απελπισία όσων βρίσκουν μια ακτίδα φωτός στους μισθοφορικούς στρατούς. ΄
Όσο οι εξουσιαστές κρατάνε τις μάζες στην φτώχεια, το σκοτάδι και την πείνα, τόσο θα πολλαπλασιάζονται οι σφαγές αμάχων και τα λουτρά αίματος.
Κι εμείς, βολέμένοι στις καλογυαλισμένες ζωές μας, ίσως συνεχίσουμε να σφυρίζουμε ανέμελα...
Haditha: Massacre and cover-up?
Μάθε παιδί μου γράμματα. Μάθε όμως και να τρως!
Η Μ. τρώει σχεδόν καθημερινά κρέας στο σπίτι της. Είναι το αγαπημένο φαγητό του πατέρα της το οποίο αναγκάζεται να μαγειρέυει η μητέρα της γιατί ο άντρας δεν τρώει τίποτα άλλο με ευχαρίστηση. Ο Π. τρώει τέσσερις με πέντε φορές την εβδομάδα σε γυράδικο της γειτονιάς. Οι γονείς γυρίζουν αργά από τη δουλειά. Ο Μ. έχει ιδιαίτερη αδυναμία στα γλυκά και τρώει σχεδόν ένα παγωτό την ημέρα. Τα περισσότερα παιδιά έρχονται στο σχολείο χωρίς πρωινό, ενώ μερικά πίνουν... καφέ!
Είναι μερικές απαντήσεις που μάζεψα μέσω της εργασίας με θέμα "Europe, Go Healthy! From breasfeeding to organic products" που ξεκινήσαμε στο τελευταίο τρίμηνο της χρονιάς. Τα θέματα που επέλεξαν μόνοι τους οι μαθητές να ασχοληθούν μετά από μια κουβέντα ήταν:
:: Γρήγορο φαγητό
:: Παχυσαρκία
:: Μεσογειακή διατροφή
:: Διατροφή εφήβων
:: Θηλασμός
:: Βιολογικά προϊόντα
Κι όλα αυτά στο μάθημα της Πληροφορικής. Θεώρησα ότι το να συνεχίσουμε να σαλιαρίζουμε στο Word και το Excel, από τη στιγμή που τα παιδιά είχαν μάθει τα βασικά, ήταν άσκοπο. Προτίμησα να τα βάλω στη διαδικασία της αναζήτησης σε εγκυκλοπαίδειες, εφημερίδες και περιοδικά, Internet και φυσικά διάλογο. Πολύ διάλογο, που λείπει από την τάξη και τη ζωή όλων μας, των παιδιών ειδικότερα.
Τα παιδιά έψαξαν και ανεβάσαμε όσα προλάβαμε στο site. Οι εργασίες παρουσιάστηκαν σε μια αίθουσα προβολών με τα πιτσιρίκια να δείχνουν στο βιντεοπροβολέα τα ευρήματά τους. Το πιο ενδιαφέρον ήταν η συζήτηση και η έκπληξη που αισθάνονταν όσα συνειδητοποιούσαν πόσο λάθος ήταν οι διατροφικές τους συνήθειες.
Από την συζήτηση μου έκαναν εντύπωση τα παρακάτω:
Ωραία, θα μου πείς. Και;
Μετά από 15 ημέρες μάζεψα την ομάδα για μια ακόμη συζήτηση. Είχε αλλάξει κάτι στις διατροφικές τους συνήθειες;
O Π. αποφάσισε να τρώει σε ταχυφαγείο μόνον μετά το σινεμά με τους φίλους του. Τρόμαξε όταν έμαθε ότι μπορεί να οδηγηθεί στην παχυσαρκία. Η Μ. σταμάτησε να τρώει κρέας σε καθημερινή βάση. ¶ρχισε να τρώει περισσότερα λαχανικά και να ζητά από τη μητέρα της να αλλάξει διαιτολόγιο για το καλό όλων τους. Τα περισσότερα παιδιά μείωσαν, όπως μου είπαν, τα αναψυκτικά και προσπαθούν να βοηθούν στο σπίτι για την προετοιμασία του σπιτικού φαγητού από την προηγούμενη ημέρα, ώστε να μην καταφεύγουν σε ταχυφαγεία.
Ένα - δυο βήματα μπροστά σήμερα, αλλαγή στάσης ζωής αύριο; Ίσως.
Παρόμοιες εργασίες δουλεύω με τα παιδιά κάθε χρονιά. Διαπιστώνω ότι αν και δεν είναι συνηθισμένα σε τέτοιου είδους συνεργατική και βιωματική μάθηση, προσαρμόζονται και ανταποκρίνονται εκπληκτικά. Ρουφάνε και επεξεργάζονται δεδομένα και παράγουν πληροφορίες.
Η Πληροφορική είναι ένα από τα πολλά εργαλεία όχι μόνο για την κατάκτηση της γνώσης, αλλά, και κύρια, για να μπορέσουμε να κάνουμε ένα άλμα προς τα εμπρός, να βελτιώσουμε την καθημερινότητά μας. Μονάχα αντιμετωπίζοντας έτσι όχι μόνο το μάθημα, αλλά και το σχολείο γενικότερα, θα καταφέρουμε να έχουμε μια κοινωνία ενεργών πολιτών.
Α, και οι εκπαιδευτικοί θα χαιρόμαστε τη δουλειά μας. Μέχρι τελικής πτώσης, όποτε αυτή έρθει...
Είναι μερικές απαντήσεις που μάζεψα μέσω της εργασίας με θέμα "Europe, Go Healthy! From breasfeeding to organic products" που ξεκινήσαμε στο τελευταίο τρίμηνο της χρονιάς. Τα θέματα που επέλεξαν μόνοι τους οι μαθητές να ασχοληθούν μετά από μια κουβέντα ήταν:
:: Γρήγορο φαγητό
:: Παχυσαρκία
:: Μεσογειακή διατροφή
:: Διατροφή εφήβων
:: Θηλασμός
:: Βιολογικά προϊόντα
Κι όλα αυτά στο μάθημα της Πληροφορικής. Θεώρησα ότι το να συνεχίσουμε να σαλιαρίζουμε στο Word και το Excel, από τη στιγμή που τα παιδιά είχαν μάθει τα βασικά, ήταν άσκοπο. Προτίμησα να τα βάλω στη διαδικασία της αναζήτησης σε εγκυκλοπαίδειες, εφημερίδες και περιοδικά, Internet και φυσικά διάλογο. Πολύ διάλογο, που λείπει από την τάξη και τη ζωή όλων μας, των παιδιών ειδικότερα.
Τα παιδιά έψαξαν και ανεβάσαμε όσα προλάβαμε στο site. Οι εργασίες παρουσιάστηκαν σε μια αίθουσα προβολών με τα πιτσιρίκια να δείχνουν στο βιντεοπροβολέα τα ευρήματά τους. Το πιο ενδιαφέρον ήταν η συζήτηση και η έκπληξη που αισθάνονταν όσα συνειδητοποιούσαν πόσο λάθος ήταν οι διατροφικές τους συνήθειες.
Από την συζήτηση μου έκαναν εντύπωση τα παρακάτω:
- τα περισσότερα γνώριζαν για παράδειγμα τη σημασία του πρωινού για την ομαλή λειτουργία του οργανισμού, δεν ήξεραν ωστόσο τις αρνητικές επιπτώσεις από την παράλειψή του
- δεν είχαν ιδέα για το ότι το γρήγορο φαγητό προσθέτει βάρος
- έδειχναν να θέλουν να μάθουν περισσότερα και να αλλάξουν διατροφικές συνήθειες
- όχι μόνον κορίτσια, αλλά και αγόρια έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις θετικές επιπτώσεις του θηλασμού
Ωραία, θα μου πείς. Και;
Μετά από 15 ημέρες μάζεψα την ομάδα για μια ακόμη συζήτηση. Είχε αλλάξει κάτι στις διατροφικές τους συνήθειες;
O Π. αποφάσισε να τρώει σε ταχυφαγείο μόνον μετά το σινεμά με τους φίλους του. Τρόμαξε όταν έμαθε ότι μπορεί να οδηγηθεί στην παχυσαρκία. Η Μ. σταμάτησε να τρώει κρέας σε καθημερινή βάση. ¶ρχισε να τρώει περισσότερα λαχανικά και να ζητά από τη μητέρα της να αλλάξει διαιτολόγιο για το καλό όλων τους. Τα περισσότερα παιδιά μείωσαν, όπως μου είπαν, τα αναψυκτικά και προσπαθούν να βοηθούν στο σπίτι για την προετοιμασία του σπιτικού φαγητού από την προηγούμενη ημέρα, ώστε να μην καταφεύγουν σε ταχυφαγεία.
Ένα - δυο βήματα μπροστά σήμερα, αλλαγή στάσης ζωής αύριο; Ίσως.
Παρόμοιες εργασίες δουλεύω με τα παιδιά κάθε χρονιά. Διαπιστώνω ότι αν και δεν είναι συνηθισμένα σε τέτοιου είδους συνεργατική και βιωματική μάθηση, προσαρμόζονται και ανταποκρίνονται εκπληκτικά. Ρουφάνε και επεξεργάζονται δεδομένα και παράγουν πληροφορίες.
Η Πληροφορική είναι ένα από τα πολλά εργαλεία όχι μόνο για την κατάκτηση της γνώσης, αλλά, και κύρια, για να μπορέσουμε να κάνουμε ένα άλμα προς τα εμπρός, να βελτιώσουμε την καθημερινότητά μας. Μονάχα αντιμετωπίζοντας έτσι όχι μόνο το μάθημα, αλλά και το σχολείο γενικότερα, θα καταφέρουμε να έχουμε μια κοινωνία ενεργών πολιτών.
Α, και οι εκπαιδευτικοί θα χαιρόμαστε τη δουλειά μας. Μέχρι τελικής πτώσης, όποτε αυτή έρθει...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)