Κλιματιστικά: Τη δροσιά τους να ΜΗΝ έχουμε

11.30: Για το κέντρο της πόλης και η θερμοκρασία στους 32 βαθμούς. Καθώς εισπνέω το καυσαέριο των αυτοκινήτων με τα κλειστά παράθυρα, καυτός αέρας εισέρχεται από τα ανοικτά παράθυρα του λεωφορείου. Η ηλικιωμένη κυρία κουνά πέρα δώθε τη βεντάλια της. Ένας κύριος σκουπίζει με ένα υφασμάτινο λευκό μαντήλι τους κόμπους ιδρώτα στο μέτωπό του. Ο οδηγός βάζει σε λειτουργία το κλιματιστικό του λεωφορείου. Κανείς δεν δείχνει να ανακουφίζεται μέχρι τις επόμενες τρεις στάσεις.

12.15: Στην αρμόδια υπηρεσία για την κατάθεση μιας αίτησης. Καθώς εισέρχομαι στα γραφεία, ένα κύμα τεχνητής δροσιάς με κτυπά και με ανακουφίζει. Όπως μπορεί να ανακουφίζει μια ασπιρίνη τις χρόνιες ημικρανίες...

12.45: Mπροστά από super-market και οι ανεμιστήρες εξόδου των κλιματιστικών μου φτύνουν κατάμουτρα έναν ξινό ζεστό αέρα. Στη στάση το λεωφορείο αισθάνομαι την άσφαλτο να μου στέλνει λάβα στο πρόσωπο. Το μπλουζάκι μου στραγγίζει. Πίσω σε λεωφορείο το κλιματιστικό με κτυπάει κατευθείαν στο σβέρκο...

13.00: Στο γραφείο τα κλιματιστικά στο φουλ και όλοι χαμογελαστοί που ο Νόμος της Εντροπίας, ή πιο γνωστός ως 2ος Νόμος της Θερμοδυναμικής, επιτρέπει τη λειτουργία των κλιματιστικών. Και μαζί με αυτόν και χάρη σε αυτόν, η παραγωγικότητα παραμένει αμείωτη.

Όμως το πόση ενέργεια καταναλώνεται και ποιες οι άμεσες συνέπειες στο περιβάλλον δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν. Ο "δροσερός" αέρας των κλιματιστικών έχει ένα δίδυμο, διαβολικό, αδελφό: τις καύσεις άνθρακα οι οποίες παράγονται από τις συσκευές που παρέχουν ρεύμα στα κλιματιστικά. Αυτές διοχετεύονται στον αέρα που αναπνέουμε, επιβαρύνοντας το φαινόμενο του θερμοκηπίου και με τα ψυκτικά αέρια που απελευθερώνουν.

Υπάρχει εναλλακτική αντιμετώπιση; Ναι, υπάρχει και ξεκινά από την ενημέρωσή μας και την απαίτηση για έναν ποιοτικό αστικό επανασχεδιασμό. "Βελτίωση του μικροκλίματος με δεντροφυτεύσεις, διατήρηση ανοικτών ρεμάτων και φυσικών διαδρόμων για τα ρεύματα του αέρα, κατάλληλη διαμόρφωση κτιρίων και δημόσιων χώρων, προώθηση ήπιων μεθόδων δροσισμού αντί της χρήσης κλιματιστικών και της θερμικής ρύπανσης που δημιουργούν", είναι μερικές προτάσεις των Οικολόγων.

Αντιγράφω από παλαιότερο άρθρο της Καθημερινής, με τίτλο: Με τα κλιματιστικά διπλασιάσαμε τις εκπομπές CO2ς

Ποιες είναι οι αιτίες για τη γιγάντωση του αριθμού των κλιματιστικών; Ο κ. Μάνθος Σανταμούρης, αναπληρωτής καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ξεχωρίζει τρεις: η πρώτη έχει να κάνει με το είδος των κτιρίων που κατασκευάζουμε τις τελευταίες δεκαετίες. Κτίρια που συσσωρεύουν τη θερμότητα του ήλιου (χαρακτηριστικό παράδειγμα τα γυάλινα κτίρια) και ύστερα πρέπει να καταναλώσουμε ενέργεια για να την αποβάλουμε. «Τα κτίριά μας μοιάζουν με τρύπια βαρέλια, όπου όλο ρίχνουμε ενέργεια (για ψύξη ή για ζέστη) και όλο τη χάνουμε», λέει ο κ. Σανταμούρης. Yστερα, οι σύγχρονες πόλεις εμφανίζουν πολύ μεγαλύτερες θερμοκρασίες απ' ό,τι οι γύρω περιοχές. «Μελέτες στην Αθήνα έχουν δείξει ότι το κέντρο μπορεί να φτάσει μέχρι και 7 - 8 βαθμούς Κελσίου υψηλότερη θερμοκρασία το καλοκαίρι, σε σχέση με την περιφέρεια ή τα προάστια». Τέλος, «τα κλιματιστικά έγιναν οικονομικά πολύ πιο προσιτά σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού».

15.20: Επιστροφή στο σπίτι. Κάθιδρος. Ανοίγω διάπλατα τις πόρτες για να μπει αέρας και να δημιουργηθεί ρεύμα. Σκέφτομαι τη σκιά και το ευεργετικό αεράκι που προσφέρει απλόχερα το πλατάνι στη μέση του χωριού. Οι διακοπές πλησιάζουν...