Παπάφειο, παραμονη Πρωτοχρονιάς

Το Παπάφειο Ίδρυμα είναι λιτά φωτισμένο από τους ανθρώπους του. Είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς και τα παιδιά είναι μαζεμένα στις εσωτερικές του αίθουσες. Τα λαμπιόνια στα δένδρα αναβοσβήνουν, οι made in China αγιοβασίληδες και τα αγγελάκια υπάρχουν όπως σε κάθε άλλο σπίτι τέτοιες μέρες.



Με μια δεύτερη ματιά όμως θα διακρίνεις στα παιδιά αυτά τη νοσταλγία στα μάτια. Μια λαχτάρα για ένα άγγιγμα. Όχι τόσο αυτό το δικό σου, του ξένου. Όσο για εκείνο που ποτέ δεν γνώρισαν ή έχασαν πρόωρα.

Παιδιά που ορφάνεψαν, παιδιά που τα ξεκόλλησαν από τα πεζοδρόμια και τα φανάρια, παιδιά που τα βρήκαν στο βουνό. Το κάθε ένα εκεί μέσα κουβαλάει ένα βαρύ φορτίο για το οποίο δεν θέλουμε να ξέρουμε οι από έξω. Μέρες που είναι, ποιος θέλει να "μιζεριάζεται";

Ο Φ. και η Σ. παίζουν με ένα επιτραπέζιο γκρινιάρι σε ένα καναπέ. Καθώς τους πλησιάζουμε με τη μικρή μας, τα παιδιά ορμάνε πάνω της και της πιάνουν τα χέρια. Τα βρίσκουν "απαλά" και "πολύ άσπρα". Παίζουν μεταξύ τους για λίγη ώρα. Σε λίγο αρχίζουν να τη ρωτάνε διάφορα, όπως από που είναι και αν θα μείνει μαζί τους το βράδυ.

Πιο πέρα μια παρέα με μεγαλύτερα παιδιά παίζει χαρτιά και ακούει δυνατά μουσική. Οι ηλικίες των παιδιών είναι τόσο διαφορετικές, όμως η μεταξύ τους παρέα είναι η μοναδική επιλογή που έχουν. Όλα αισθάνονται μεταξύ τους αδέρφια. Συζητάμε, γενικόλογα η αλήθεια είναι, για διάφορα: μουσική, παιχνίδια, υπολογιστές και όλα όσα μπορούν να αφορούν μια παρέα εφήβων στις μέρες μας.

Το διακρίνω στο βλέμμα τους. Χαίρονται για τη σπιτική βασιλόπιτα, τη σαλάτα και το χριστουγεννιάτικο ζυμωτό ψωμί που τους έφτιαξε η Μαρία, αλλά κατά βάθος, τα μεγαλύτερα, ξέρουν ότι είμαστε επισκέπτες. Δεν θα μείνουμε μαζί τους για το βράδυ, ούτε θα έρθουμε αύριο. Το γνωρίζουν από άλλες φορές και από άλλους επισκέπτες...

Κλείνω την πόρτα του αυτοκινήτου και γνέφω στα χαμογελαστά κεφάλια που στριμώχνονται στο παράθυρο και μας χαιρετάνε. Σε λίγες μόνο ώρες αλλάζει η χρονιά. Κι είναι το χαμόγελο αυτών των παιδιών που θέλουμε να κρατήσουμε μέσα μας ως ανάμνηση και υπενθύμιση για όλα όσα καλά έχουμε και που πολλές φορές δεν χαιρόμαστε που τα έχουμε. Αλλά και για όλα όσα οφείλουμε να θυμόμαστε και να προσφέρουμε σε όσους δεν έχουν.

Καλή χρονιά σε όλους!

Ο καιρός, ίσως, έχει και γυρίσματα...

Φαντάζομαι ότι οι άλλοτε φίλοι του θα σάρκασαν μέσα από τα δόντια τους: "Έτσι είναι η ζωή, άλλοτε άλλους τους ανεβάζει ψηλά, άλλους πάλι τους πετά στα τάρταρα".

Όλοι αυτοί, φρεσκοξυρισμένοι δυτικοί και καλοταΐσμένοι μεγαλοσεΐχηδες του Κόλπου που τα είχαν κάνει πλακάκια με τον νεκρό πλέον Σαντάμ Χουσεΐν, αυτό όλο το σκυλολόι που ανοικτά και ξεδιάντροπα τις προηγούμενες δεκαετίες εφοδίαζε με όπλα και πολιτική κάλυψη τον "πρόεδρο" - δικτάτορα πλέον στα ειδησεογραφικά δελτία - για να διαπράξει ένα σωρό ανομίες τις οποίες ουδέποτε είχαν σκεφτεί τότε να καταγγείλουν, σήμερα όλοι αυτοί, φαντάζομαι, κουνάνε σκεφτικά το κεφάλι.

Ίσως γιατί ξέρουν ότι ο καιρός, ίσως, έχει και γυρίσματα...

Saddam Hussein executed in Iraq

Καλό ταξίδι στον James Brown

Δραματικός ως την τελευταία του στιγμή, αποφάσισε να μας αφήσει χριστουγεννιάτικα για πάντα. Ο θρύλος της soul, ο James Brown άφησε σήμερα την τελευταία του πνοή.

Sex Machine. Το λατρέψαμε, το τραγουδήσαμε και το χορέψαμε. Αντίο...

James Brown dies - Godfather Of Soul passes away at 73

Obituary: James Brown

Το 12ήμερο και οι γιορτές του

Οι περισσότερες παραδόσεις που ισχύουν στις μέρες μας στη διάρκεια των εορτών έχουν τις ρίζες τους χιλιάδες χρόνια πριν και προϋπήρχαν της χριστιανικής θρησκείας.



Οι φωτιές στην ύπαιθρο, οι καλικάντζαροι και τα άλλα κακά πνεύματα, οι μεταμφιέσεις, η χαρτοπαιξία, η ανταλλαγή των δώρων, το συνεχές ξεφάντωμα με πλούσιο φαγητό και ποτό, το χριστουγεννιάτικο δένδρο που στολίζει τα σπίτια μας, ο Άγιος Βασίλης που έρχεται με το έλκηθρο για να φέρει δώρα στα παιδιά και χαρά στους ανθρώπους.

Τα κείμενα για το αφιέρωμα στο 12ήμερο και τις γιορτές του επιμελήθηκε το 2000 ο Βλάσης Βλασίδης για λογαριασμό του τότε Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων. Τα αρχεία, φυλαγμένα σε back-up, ξυπνάνε μνήμες από τη συνεργασία με το Βλάση. Τα ανεβάζω με την πιο πρόσφατη έκδοσή τους, αυτή από το 2005.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους...

Βαθμοί στο σχολείο: Χρήσιμοι ή επιζήμιοι;

Ανέκαθεν μου προκαλούσε δυσάρεστα συναισθήματα η βαθμολογία των μαθητών μου. Σήμερα υποδεχόμαστε στο σχολείο τους γονείς οι οποίοι θα πάρουν τη βαθμολογία των παιδιών τους για το πρώτο τρίμηνο.

Πάντα αναρωτιόμουν όχι μόνο το κατά πόσο είναι δίκαιο από τις ρίζες του ακόμη αυτό το σύστημα αξιολόγησης, αλλά και κατά πόσο, τελικά, είναι ωφέλιμο ή και σκόπιμο για τα ίδια τα παιδιά.

Μου είναι αδύνατο να τσουβαλιάσω όλους τους μαθητές και να τους βάλω κάτω από ένα κανόνα που μετράει, τι ακριβώς δεν έμαθα ακόμη. Το πόσο ανταποκρίθηκαν στα δικά μου εκπαιδευτικά πρότυπα, τα οποία ούτως ή άλλως ουδείς μπήκε στον κόπο να ελέγξει ή και αξιολογήσει; Το πόσο αντέχουν να συσσωρεύουν ιδέες και έννοιες ξεπερασμένες; Το πόσο καλά απομνημονεύουν;

Η καλύτερη πληροφορία θα αφορούσε το κατά πόσο μια συγκεκριμένη παιδαγωγική προσέγγιση ταιριάζει με τα ενδιαφέροντα συγκεκριμένων παιδιών και μοντέλο μάθησής αυτών. Μια δηλαδή προσέγγιση ένας προς έναν.

Οι βαθμοί απομονώνουν ένα στιγμιότυπο της ζωής του μαθητή. Αυτό που ορίζει το σύστημα να δούμε και που συνήθως γκρεμίζει κομμάτια της προσωπικότητάς του. Η απειλή τους μπορεί να λειτουργεί μερικές φορές, αλλά μάλλον μόνο πρόσκαιρα.

Βραδιάτικα backup

Το είχα εδώ και μέρες στο μυαλό μου κι όταν κάτι φωλιάσει εκεί δύσκολα ξεσφηνώνεται. Μου είχε κάτσει λοιπόν η σκέψη ότι όπου να 'ναι ο σκληρός μας θα "πεθάνει" και ότι έπρεπε να κρατήσω ένα image file του. Μια δυαδική δηλαδή απεικόνιση του σκληρού δίσκου με όλες του τις λεπτομέρειες, τα αρχεία και τα προγράμματα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ανακτήσεις ολόκληρο το δίσκο ή αρχεία αυτού σε περίπτωση καταστροφής του.

Το Norton Ghost 9.0 τρέχει ήδη 3 ώρες και καίει σε 9 DVD δισκάκια όλα τα εσώψυχα της σκληρής ψυχής του υπολογιστή μας.

Νυστάζω ανελέητα. Και αναθεματίζω που ξεκίνησα το backup βραδιάτικα... Κατάντησα ο ίδιος φάντασμα...

Από την άλλη, πότε άλλοτε θα ξέθαβα Portishead νυχτιάτικα;

Pesron of the Year: TIME vs. NewStatesman

Σύμφωνα με το περιοδικό TIME των Η.Π.Α. Πρόσωπο της Χρονιάς αναδεικνύεται ο κάθε ένας από εμάς που ανεβοκατεβάζει τα bits στα YouTube.com και MySpace.com όπως μια καλή νοικοκυρά ανεβοκατεβάζει τα τάπερ της από το πάνω ράφι στον πάγκο της κουζίνας. Γιατί έτσι είναι παιδιά, άμα είσαι καλοταϊσμένος κι έχεις τα σέα και τα μέα σου, ε, τότε τραβάς και την ψηφιακιά σου επανάσταση κι όλα πάνε πρίμα.

Ε, ναι όταν ένα περιοδικό του αμερικάνικου επιχειρηματικού κατεστημένου φτάνει σε οργασμό με τη "δημοκρατία" του λόγου και της "ανταλλαγής πληροφοριών", οφείλουμε να δούμε πίσω από την κουρτίνα.



Και τότε θα δούμε ότι σκόπιμα αφήνονται στην αφάνεια άνθρωποι που με πραγματική αυτάπαρνηση δίνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν για να σταθούν δίπλα σε ανήμπορους ηλικιωμένους, σε παιδιά που έχει ξεράσει η δική μας κοινωνία σε φυλακές και ιδρύματα. Οι αναγνώστες του βρετανικού NewStatesman αναδεικνύουν την ψυχοθεραπεύτρια Camila Batmanghelidjh από το Ιράν η οποία δουλεύει από κοντά με τα αποκλεισμένα παιδιά του Λονδίνου.

Εσύ;

Και τώρα, δίχως χιόνι, πού θα κάνουμε σκι;

Αυτό το ερώτημα πλανάται ως φάντασμα πάνω από την Ευρώπη. Στα χιονοδρομικά ντουφεκάνε τους πελάτες και οι τράπεζες γυρίζουν την πλάτη στους ιδιοκτήτες τους. Στη γύρα βγήκανε τα κανονάκια τεχνητού χιονιού, αλλά ως καλοζωισμένοι Ευρωπαίοι θέλουμε το αυθεντικό που δεν λέει να μας κάτσει ούτε στη Ρωσία.

Πέρα από τα ζώα που ανησυχούν μόνο για τα κέρδη τους, τα γκατζετάκια του σκι, τα άλλα ζώα, τα κανονικά ντε, έχουν καταμπερδευτεί με την υπόθεση και δεν λένε να πάνε για χειμερία νάρκη.

Να αποδώσουμε το θερμότερο χειμώνα από το 1879 στο φαινόμενο του θερμοκηπίου; Ή ως ζώα που είμαστε θα το ξανα-παρακάμψουμε;

Εδώ είναι Βαλκάνια! Και στον πολιτισμό...

Θα επιθυμούσα να αποφύγω την περιγραφή ενός ακόμη πολιτιστικού εφιάλτη στα Βαλκάνια όπως τον παρουσιάζει ο Oneiros. Δεν ξέρω αν η πραγματικότητα η οποία τρέχει σε έλκηθρο με ταχύτητα καταναλωτικής φρενίτιδας αφήνει περιθώρια να κοιτάξουμε τα "ψιλά γράμματα": η Αλβανία με νομοσχέδιο δεν έχει πλέον την Ακαδημία των Επιστημόνων και η Ελλάδα βάζει λουκέτο στις παιδικές βιβλιοθήκες.

Αλήθεια ο υπουργός Βουλγαράκης τι λέει σχετικά;

re-public: Αφιέρωμα στα commons

"Τι είναι λοιπόν ο ακτιβισμός για ελεύθερο λογισμικό; Είναι ο αγώνας για την καθιέρωση και τη διατήρηση αυτών των ελευθεριών. Είναι αγώνας, γιατί οι περισσότεροι χρήστες ηλεκτρονικού υπολογιστή δεν έχουν αυτές τις ελευθερίες. Τους τις πήραν στη δεκαετία του 1970, όταν ένα πολύ μικρό τμήμα της κοινωνίας έκανε χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή- όταν η χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή έγινε ευρύτερα διαδεδομένη στη δεκαετία του 1990, αυτό που διαδόθηκε ήταν η χρήση της υποδούλωσης του χρήστη στο λογισμικό αποκλειστικής εκμετάλλευσης."

Και πιο κάτω:

"Το κίνημα για ελεύθερο λογισμικό θα μπορούσε να επεκταθεί φυσιολογικά σε ένα κίνημα υπέρ της ελευθερίας και άλλου είδους έργων. Θα έλεγα ότι όλα τα έργα που η κύρια κοινωνική χρήση τους είναι πρακτικής φύσης, πρέπει να είναι ελεύθερα. Αυτό περιλαμβάνει τα έργα αναφοράς και τα παιδαγωγικά, όπως επίσης τις μεθόδους και το λογισμικό.

Το ελεύθερο λογισμικό αποτελεί παράδειγμα ωφέλιμης παγκοσμιοποίησης. Πολλά ελεύθερα προγράμματα έχουν αξιοποιητές και χρήστες ανά τον κόσμο.


Όταν οι άνθρωποι αντιτίθενται στην παγκοσμιοποίηση, εννοούν συνήθως την παγκοσμιοποίηση της επιχειρηματικής εξουσίας. Η ειδική αποτελεσματική εξουσία των επιχειρήσεων αποτελεί προσβολή απέναντι στη δημοκρατία- η παγκοσμιοποίηση αυτής της αδικίας γεννά μια ακόμη μεγαλύτερη . Αλλά ελεύθερο λογισμικό είναι η ανθρώπινη γνώση και συνεργασία. Η παγκοσμιοποίηση αυτού του κοινωνικού αγαθού το καθιστά καλύτερο. "

Απόσπασμα της συνέντευξης του Richard Stallman για το κίνημα για το ελεύθερο λογισμικό στον Θανάση Πρίφτη για το Re-public.

Στο re-public θα διαβάσεις πολλά πρωτοποριακά άρθρα σχετικά με τα commons, την ιδέα δηλαδή της κοινοκτημοσύνης της γνώσης και του πολιτισμού στη νέα ψηφιακή εποχή.

Επίσης πολύ δυνατό και το άρθρο της Leslie L?pez με τίτλο "Για να αποκαταστήσουμε την υπόσχεση για εναλλακτική ραδιοφωνία: Να υπηρετούμε αφήνοντας τους άλλους να μιλήσουν".

Αν μη τι άλλο σου καίνε το μυαλό.

Μερικά παιδιά εύχονται οι γονείς τους να ήταν ζώα

Καλά Χριστούγεννα κύριε Αβραμόπουλε

Μόνο που ο Αβραμόπουλος και όλοι οι κατά καιρό Αβραμόπουλοι της χώρας αυτής δεν έχουν ιδέα για την πραγματικότητα ή δεν θέλουν να την παραδεχτούν. Εξάλλου οι ίδιοι και τα μέλη των οικογενειών τους, όπως και οι γνωστοί και παρατρεχάμενοί τους, ποτέ δεν αντιμετώπισαν όσα αντιμετωπίζουμε οι υπόλοιποι "ανώνυμοι" πολίτες.

Καλά Χριστούγεννα κύριε Αβραμόπουλε, από τη φωνή του Άνεμου. Και των υπολοίπων μας. Μόνο που δεν πρέπει να περιμένουμε να κτυπήσει το κακό τη δική μας πόρτα για να απαιτήσουμε τα αυτονόητα, για να ξεμπροστιάσουμε όλους όσοι μας παραμυθιάζουν συχνά πυκνά με εκείνες τις ελληνικούρες που επινοούν οι σύμβουλοί τους.

Για τα λαμπάκια στα μπαλκόνια

Κάθε χρονιά γκρίνιαζα για τα καραγκιοζιλίκια που κρεμάμε στα μπαλκόνια μέρες που έρχονται. Φωτάκια πράσινα, κίτρινα, κόκκινα. Στρουμπουλοί Αγιο-βασίληδες, ελάφια, αστέρια, πλαστικά δέντρα που αναβοσβήνουν συνθέτουν την Τσάινα τάουν της γειτονιάς μου. Από τέλη Νοέμβρη πια το μόνο που λείπει είναι η τσίκνα των νούντλς και οι κρεμασμένες πάπιες στις εισόδους των πολυκατοικιών. Πόση σπατάλη ενέργειας προκαλεί αυτή η κατανάλωση ρεύματος και κατά συνέπεπεια πόση ρύπανση του περιβάλλοντος;

Ψιλά γράμματα;

Όχι ότι φέτος ξε-μιζεριάστηκα. Αλλά το βλέπω σαν μια ανάγκη για χρώμα που έχουμε ως καταπιεσμένα είδη που καταντήσαμε να είμαστε. Αφού δεν το μπορούμε αλλιώς, ας χαρούμε, έστω έτσι, αν κάποιοι από εμάς χαίρονται. Με στρουμπουλούς Αγιο-βασίληδες, ελάφια, αστέρια, πλαστικά δέντρα που αναβοσβήνουν και που συνθέτουν την Τσάινα τάουν της γειτονιάς του καθενός...

Α, ναι είναι και τα ψιλά γράμματα, ρε γαμώτο.

60 σφαίρες για τρία παιδιά

Σαλάμ Μπαλουσέχ, τριών ετών. Αχμέντ Μπαλουσέχ, έξι ετών. Οσάμα Μπαλουσέχ, εννιά ετών. Όπως κάθε ημέρα, έτσι και χθες μπήκαν στο οικογενειακό αυτοκίνητο με προορισμό το σχολείο, στην οδό Παλαιστίνης της Πόλης της Γάζας, έναν δρόμο στον οποίο βρίσκονται συνολικά εννέα σχολεία. Οι δράστες επέβαιναν σε δύο οχήματα. Γάζωσαν το αυτοκίνητο των παιδιών με 60 σφαίρες.

60 σφαίρες για τρία παιδιά - Γάζα: σκότωσαν τρία αγοράκια γιατί δεν μπορούσαν να χτυπήσουν τον πατέρα τους

Πέταξε το μπαλάκι το υπουργείο Παιδείας

Η χθεσινή εγκύκλιος του υπουργείου Παιδείας για την απαγόρευση των κινητών απαλλάσσει το υπουργείο από τις ευθύνες των όσων μπορεί να προκύψουν στο μέλλον.

«Οι μαθητές δεν επιτρέπεται να έχουν στην κατοχή τους κινητά τηλέφωνα εντός του σχολικού χώρου. Στην εξαιρετική περίπτωση που ο μαθητής έχει στην κατοχή του κινητό τηλέφωνο υποχρεούται, καθ' όλη τη διάρκεια της παραμονής του εντός του σχολικού χώρου, να το έχει εκτός λειτουργίας και μέσα στην τσάντα του».

Για τους παραβάτες προβλέπεται παιδαγωγικός έλεγχος και σχολικές κυρώσεις.

Κι έτσι το μπαλάκι είναι στους εκπαιδευτικούς που οφείλουν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα της οικογένειας και της κοινωνίας, δηλαδή όλων μας. Και φυσικά δεν θα γίνονται σωματικοί έλεγχοι των μαθητών πριν μπουν στο σχολείο και φυσικά κανένας γονιός δεν πρόκειται να πείσει το παιδί του να πάψει να φέρνει το τηλέφωνό του στο σχολείο.

Αντί απαγορεύσεων χρησιμότερο θα ήταν να πληροφορούσαμε τα παιδιά για τους κινδύνους από την κακή χρήση των τηλεφώνων, για τη σημασία της προσωπικής μας ζωής, της ιδιωτικότητάς μας. Για το πότε τα κινητά είναι όντως χρήσιμα.

Αλλά αυτό απαιτεί γνώση και παιδεία, πράγματα δύσκολα για τους από πάνω. Ενώ οι διατεγές, ε;

Προσωπικά ανεμομαζώματα

Κατάθεση βαθμολογίας α' τριμήνου, διόρθωση γραπτών, site για την 6η Παγκόσμια Συνέλευση του ΣΑΕ, site για την ελληνική ομογένεια. Αρχεία που πάνε και έρχονται από το PC στους servers και ξανά πίσω, emails με συνημμένα κάτι άλλα αρχεία γομάρια, μετατροπές εγγράφων σε pdf. Έλεγχος αρχείων και links, επεξεργασία εικόνων. Η μικρή στα πόδια μου να θέλει να δει το Μίκυ Μάους (Μα, μα), η πλήρης απομυθοποίηση της εργασίας από το σπίτι. Το φαγητό που πρέπει να μαγειρευτεί, η Μαρία που επίσης τρέχει με την Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη, τα δυο της σχολεία και το αλαλούμ πρόγραμμά της.

Η συνεδρίαση των καθηγητών για το μαθητή που έβρισε καθηγητή, με μια μάνα να ξεδιπλώνει την προσωπική της ζωή με αξιοπρέπεια και επίγνωση της σοβαρής κατάστασης του παιδιού της. Συνάδελφοι θυμωμένοι με όσα συμβαίνουν, συνάδελφοι με κατανόηση και διάθεση να σταθούνε δίπλα στο παιδί και τη μάνα.

Όλα μαζί ταυτόχρονα και βιαστικά μπροστά μου και το τηλέφωνο που δεν σταματά να κτυπά.

Κλείνω τα μάτια κι ακουμπώ το περιοδικό στο κομοδίνο.

Έχει πολύ δρόμο ακόμη για τα Χριστούγεννα Μπάρμπα-Στρουμφ;

Τι το θέλω το ταξί; Αφού με χαλάει...

Είχα να πάρω ταξί κοντά 2 χρόνια τώρα. Προτιμώ για τις μετακινήσεις μου στο κέντρο το λεωφορείο. Κύρια γιατί θεωρώ ότι πρέπει να μετακινούμαστε με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Αλλά και γιατί απεχθάνομαι τις κουβέντες με τους οδηγούς των ταξί.

Σήμερα ξαναέκανα, από ανάγκη, το λάθος.

Κάθισα στη θέση του συνοδηγού ενός 50χρονου ταξιτζή και έκανα την κίνηση να φορέσω τη ζώνη ασφαλείας.

-Έλα ρε φιλαράκι, σιγά τα αυγά, δεν τρέχω...
-Καλά, αλλά αν δεν σας πειράζει, εγώ θα την φορέσω. Είναι θέμα ασφάλειας.
...
-Μαλ@κίες... Ζώνες και αηδίες. Να ήταν αυτό το πρόβλημα, μου λέει.
-Κοιτάξτε, δεν θέλω να συζητήσω. Δεν έχω όρεξη.
...
-Όχι πες μου, ποιος από αυτούς που βγάζουν τους νόμους για τους δρόμους ξέρει τι του γίνεται, συνεχίζει. Όσοι βγάζουν τους νόμους να τους εφαρμόζουν πρώτα για τον εαυτό τους.
...
-Ρε σου λέω όλοι αυτοί μας κλέβουν. Είναι ψεύτες, μου ξαναλέει.

Κοιτάζω μια έξω από το παράθυρο, μια το ρολόι μου. Την έκανα την μαλ@κία, μπήκα. Και ξέρω ότι δεν μπορώ να το βουλώσω. Θα σκάσω!

-Ποιοι είναι αυτοί που λένε ψέματα, τον ρωτάω. Οι επιστήμονες που βγάζουν τις στατιστικές; Που αποδεικνύουν ότι πολύ μεγάλο μέρος των ατυχημάτων συμβαίνουν με μικρές ταχύτητες μέσα στην πόλη;
-Αααα, τώρα μάλιστα. Όλοι αυτοί στα Πανεπιστήμια είναι ψεύτες. Κάθονται στα γραφειάκια τους και πουλάνε μούρη. Τους ξέρω. Όταν καίνε τα Πανεπιστήμια δεν βγαίνουν να πουν κουβέντα. Τώρα που μπαγλαρώσανε τον κοπρίτη μού βγήκανε και μού κάνουν τον καμπόσο. Αλήτες.
...
-Ποιον κοπρίτη;
-Τον Κύπριο, ντε.
-Α, σας παρακαλώ κύριε. Έχετε παιδιά; Θέλετε να τα κτυπάνε; Που ζούμε;
-Ρε, άκου τι σου λέω. Κοπρίτης. Πότε πρόλαβε κι έμαθε τι έγινε στο Πολυτεχνείο; Ήρθε για λίγες μέρες στη θεσσαλονίκη, μού 'θελε και πορείες. Καλά τον κάνανε.
-Έχετε παιδιά; Θέλετε να τα κτυπάνε όταν κατεβαίνουν στις πορείες;
-Τα δικά μου δεν πάνε σε πορείες.

Μόλις είδα στην Τσιμισκή τον ειδικό χώρο για αποβίβαση επιβατών ΤΑΧΙ, ζήτησα να κατέβω.
-Μα μου είπες Αριστοτέλους...
-Ναι, όπως σας είπα και ότι δεν έχω όρεξη για κουβέντα.

Άφριζα και κόρωνα. Υποσχέθηκα να ξαναμπώ σε TAXI μόνο και εφόσον δεν γίνεται να μετακινηθώ με άλλο τρόπο. Όχι για τα επόμενα 2 χρόνια. Αλλά για πάντα.


Υ.Γ. Όχι δεν τους τσουβαλιάζω όλους. Και ξέρω πολύ καλά ότι πρόκειται για δύσκολο επάγγελμα. Όμως δεν είναι το μόνο.

Η νεοσυντηρητική ιδεολογία ως δεκανίκι των βασανιστηρίων

Τελικά όλα συνδέονται μεταξύ τους. Στήνεις τους εκτελεστικούς μηχανισμούς, ενισχύεις το μεγάλο κεφάλαιο απομυζώντας τον κόσμο της εργασίας, υψώνεις ιδεολογικά φρούρια στα φυτώρια του πνεύματος. Η μεταφορά κρατουμενων με τη βία και τα βασανιστήρια τους είναι η άμεση, φυσική συνέχεια των όσων πρέπει να αποτελούν ντροπή για το ανθρώπινο είδος.



Αμπού Γκράιμπ, Γκουαντάναμο, Τρίπολη, Δαμασκός, Τασκένδη. Οι φωνές των βασανισμένων στα απανταχού της γης κελιά δεν μπορούν να μας αφήνουν ασυγκίνητους. Αποτελεί πλέον κοινή παραδοχή ότι με εντολές των Η.Π.Α. πάνω από 6000 άνθρωποι κρατήθηκαν και συνεχίζουν να κρατούνται παράνομα, χωρίς να τους απαγγελθούν κατηγορίες, χωρίς να μπορούν να δουν τις οικογένειές τους και χωρίς να δικαστούν.

Τα βασανιστήρια αποτελούν κοινή πρακτική στις φυλακές των χωρών στις οποίες μεταφέρονται οι κρατούμενοι με κουκούλες στα κεφάλια. Αν οι Αμερικανοί δεν μπορούν να "κάνουν τη δουλειά τους" σε χώρες που απαγορεύονται τα βασανιστήρια, τότε πάντα υπάρχουν κάποιοι σε αυτόν τον πλανήτη που δεν θα έλεγαν όχι. Με κάποιο αντάλλαγμα φυσικά...

Τώρα η Janis Karpinski, πρώην διευθύντρια των φυαλκών στο Αμπού Γκράιμπ δήλωσε σε ισπανική εφημερίδα ότι είναι πρόθυμη να καταθέσει ότι ο Ράμσφελντ προσωπικά έδωσε την άδεια για τα βασανιστήρια στις φυλακές. Κι αυτό έρχεται σε αντίθεση με τη θεωρία που είχε αναπτύξει η ελίτ των Η.Π.Α., και των εμπορικών ΜΜΕ συμπεριλαμβανομένων, ότι μια ομάδα "κακών ανθρώπων" βασάνιζε κρατούμενους.

Το γιατί η δήλωση έγινε σε εφημερίδα της Ισπανίας είναι κατανοητό. Στις Η.Π.Α. επικρατεί μια "βαμβακερή" φίμωση των φωνών που είναι υπέρ της απόδοσης ευθυνών στην κυβέρνηση και πρόεδρο των Η.Π.Α.



Σε αυτόν τον παρανοϊκό κύκλο απαγωγών, βασανισμών, εξοπλισμών εις το όνομα του "πολέμου κατά της τρομοκρατίας" αυτό που πληρώνουμε είναι η συρρίκνωση των ατομικών μας δικαιωμάτων. Στις Η.Π.Α. ομάδες πρακτόρων της CIA έχουν καταρτήσει λίστες με ονόματα ακαδημαϊκών οι οποίοι απλά δεν δηλώνουν Ρεπουμπλικάνοι. Ο κατάλογος "The Professors: The 101 Most Dangerous Academics in America" ξεμπροστιάζει "τρομοκράτες, ρατσιστές και κομμουνιστές" οι οποίοι "θέλουν να σκοτώσουν τους λευκούς". Είναι το "πόνημα" του νεοσυντηρητικού ιδεολόγου David Horowitz.

H Fair Trade Hellas στη Θεσσαλονίκη

Η Fair Trade Hellas με χαρά σας προσκαλεί σε σειρά εκδηλώσεων στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Δώστε το παρόν, ενημερωθείτε για το δίκαιο και αλληλέγγυο εμπόριο, δείτε και αγοράστε τα πιο αντιπροσωπευτικά από τα προϊόντα του.

«Αυτές τις γιορτές χαρίστε αξιοπρέπεια...»

Κυριακή 3/12/06
Bazzar Γερμανικής Σχολής Θεσσαλονίκης, 9ο χιλ. Πυλαίας - Θέρμης, 10:00-15:00μμ
2310-274472

Παρασκευή 15/12/06
Από τις 17:00 Πάρτυ με ζωντανή μουσική και πώληση προϊόντων σε συνεργασία με την ΜΚΟ Εθελοντική Εργασία Θεσσαλονίκης. Στέκι της ΕΕΘ, Μαραθώνος 9, Αμπελόκηποι
2310-726058

Σάββατο 16/12/06
Stand πώλησης προϊόντων και ενημέρωσης στο Yoga Center, Πτολεμαίων 36 (γωνία με Συγγρού), 4ος όροφος, 11:00 - 20:00
2310-508306

Κυριακή 24/12/06
Πεζόδρομος της Ικτίνου. Πώληση προϊόντων και ενημέρωση, σε συνεργασία με το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων.


Σας περιμένουμε!!!

FAIR TRADE ΕΛΛΑΣ
www.fairtrade.gr

Ο Ατσαλάκωτος δήμαρχος δεν τσαλακώνει την ΕΛ.ΑΣ.

"Η νεοδημοκρατική πλειοψηφία στην ΤΕΔΚ, σε άλλο κλίμα, με την ψήφο του προέδρου της, Βασίλη Παπαγεωργόπουλου, στη χθεσινή της συνεδρίαση, θεώρησε ότι δεν πρέπει να καταδικαστούν οι ακρότητες, έκρινε ότι «καλά κάνει τη δουλειά του» το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και δεν πέρασε ψήφισμα καταδίκης κατά των συγκεκριμένων αστυνομικών, που πρότεινε η μειοψηφία."

Είναι να μην καμαρώνεις με τέτοια ΟΟ που έχει η δημαρχάρα μας;

Πως κατάντησαν τα ανθρώπινα δικαιώματα

Το παραμορφωμένο από το ξύλο πρόσωπό του είναι το πρόσωπο των δικαιωμάτων όλων μας. Όσο δεν συνειδητοποιούμε το μέγεθος και το βάθος της επίθεσης που δεχόμαστε, τόσο παρόμοιες κι ακόμη πιο ντροπιαστικές εικόνες θα πολλαπλασιάζονται.

Το πιο επικίνδυνο δεν είναι το ξύλο. Όσο η συντονισμένη προσπάθεια να επιβληθεί μια άλλη, ψυχολογική μορφή βίας σε όσους "τολμάνε" να ξεμυτίσουν από τη βολή της καθημερινότητας.

«στην πορεία, αστυνομικές δυνάμεις υπέβαλαν εκατοντάδες νεαρούς σε σωματική έρευνα, όπου τους συναντούσαν, σε όλους τους κεντρικούς δρόμους. Τους απειλούσαν. "Πού πας;", ρώταγαν ψάχνοντας. Και ήταν 16χρονα που κατέβαιναν για πρώτη φορά σε διαδήλωση».

(...)

«Μετά την πρόταση σχεδίου νόμου για περιορισμό των διαδηλώσεων, ακολούθησε αρθρογραφία που δικαιολογούσε τη χρήση χημικών σε διαδηλώσεις και αποθάρρυνση συμμετοχής, διαστρεβλωμένες τηλεοπτικές μεταδόσεις διαδηλώσεων. Χτυπούν κάθε πορεία ανεξαρτήτως επεισοδίων, ανεξαρτήτως αν οι συμμετέχοντες είναι εκπαιδευτικοί ή συμβασιούχοι».

Ε, ναι, όταν οι υποκλοπές ακολουθούνται από απαγωγές Πακιστανών, όταν σιδηρογροθιές προτάσσονται απέναντι σε διαδηλωτές - καθηγητές, όταν όσοι καλούνται να μας προστατεύσουν βιαιοπραγούν ασύστολα, τότε η "πολιτεία", αυτό το μόρφωμα - έκτρωμα, οφείλει να κάνει χαρακίρι, αντί να ζητά απλά συγνώμη.

Ο Βύρωνας ξέρει καλά τον κώδικα των Σαμουράι. Ας τον εφαρμόσει αρχίζοντας από την πάρτη του. Οι υπόλοιποι κυβερνητικοί ας παραδειγματιστούν.

Αμέτε στο διάολο, το λοιπόν.

Ξημερώνοντας 17 Νοέμβρη

Το SMS στο κινητό μου τηλέφωνο έγραφε: «Flash Mob, Πλατεία Συντάγματος, ώρα 14.00. Θα φοράω μαύρο κασκόλ.».

Βρεθήκαμε περί τα 500 άτομα έξω από το κτίριο που ήταν το κοινοβούλιο της χώρας. Πριν λίγες ώρας παρανοϊκοί παρακρατικοί, νοσταλγοί ενός σκοτεινού παρελθόντος, είχαν καταλύσει το πολίτευμα. Ο νεαρός με το κασκόλ πέρασε στα χέρια μου ένα χαρτί με οδηγίες της τελευταίας στιγμής: «Φώναξε δυνατά ‘Κάτω η Χούντα’. Εξαφανίσου μετά».



Είχα μπει στο χορό και χόρευα. Μιλούσα μαζί της στο chat room ‘διεθνής ηλεκτρονικός ακτιβισμός’ 3 ώρες. Ήμουν ερωτευμένος με το δυναμικό της πνεύμα, τις γροθιές που πληκτρολογούσε στα e-mails της, κείμενα αλληλεγγύης και ερωτικής φλόγας.

Τα παιδιά στο τμήμα των Ηλεκτρολόγων είχανε στήσει ένα website. Δεν υπήρχε ομάδα συντακτών και μεταφραστών, φωτογράφοι και άλλοι «ειδικοί». Όλοι ανεβάζαμε κείμενα, φωτογραφίες και ηχητικά στις σελίδες και στο blog που είχαμε στήσει σε λίγα λεπτά. Είμαστε ένα μωσαϊκό από φοιτητές κυρίως από το χώρο των υπολογιστών, των δικτύων και εν γένει εραστές της τεχνολογίας.

Η Μαρία μετέδιδε τη ραδιοφωνική εκπομπή της μέσω Internet. Πιο πέρα, μια ομάδα έστελνε απευθείας εικόνες μέσα από τη σχολή. Μας άκουγαν και μας έβλεπαν σε όλο τον κόσμο. «Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο…». Δυο πρωτοετείς είχαν σηκώσει μια κεραία και είχαμε παρεμβάλλει το μήνυμά μας ασύρματα στο δελτίο ειδήσεων της κρατικής τηλεόρασης.

Μέσα σε λίγες ώρες και πριν η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών και ο ΟΤΕ λάβουν εντολή για διακοπή της σύνδεσης της χώρας με το Internet, είχαμε στείλει e-mails ενημέρωσης και διαμαρτυρίας σε πάνω από 4000 πολιτικούς και δημοσιογράφους σε όλο τον κόσμο. Η ανταπόκριση ήταν μαζική. Μη κυβερνητικές οργανώσεις είχαν προκαλέσει ηλεκτρονικό black-out στις τραπεζικές συναλλαγές της χώρας με το εξωτερικό, ομάδες ακτιβιστών είχαν αποτρέψει αεροπλάνα να απογειωθούν με προορισμό την Ελλάδα.

Ξύπνησα κάθιδρος. Άνοιξα τον υπολογιστή και πληκτρολόγησα www.parliament.gr. Ήταν εκεί. «Καλημέρα, είσαι ελεύθερος για καφέ κατά τις 14.00;», έγραφε η Ξένια στο SMS της. «Είμαι. Είμαι ελεύθερος, καλή μου!».

Some Velvet Morning και U-Turn(Lili)

Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη φωνές σαν αυτή του Νίκου Κομνηνού στα μικρόφωνα της πόλης. Έχω ξαναγράψει για τις εκπομπές του Νίκου και το ότι τον θεωρώ, και δεν είμαι ο μόνος φυσικά, μεγάλο δάσκαλο στην καλή μουσική. Τώρα μπορείς να τον ακούς μέσω Internet από όπου κι αν βρίσκεσαι.

Τελευταία έχω πάθει ζημιά με δυο τραγούδια που μεταδίδει. Με το Some Velvet morning when I'm straight των Nancy Sinatra και Lee Hazlewood και το U-turn(Lili) από τους AaRON.

Ο Νίκος και οι μουσικές του επιλογές τέντωσαν τις χορδές μου τη Δευτέρα το βράδυ. Με γύρισαν 20 περίπου χρόνια πίσω τότε που όλα ήταν μουσική. Τότε που όλα τα ζούσα μέσα από τη μουσική. Κι αισθάνθηκα λεύτερος, ζωντανός. Ξανά μετά από πολύ καιρό.

Νίκο, να' σαι καλά.

Lee:
Some velvet morning when I'm straight
I'm gonna open up your gate
And maybe tell you 'bout Phaedra
and how she gave me life
and how she made it in
Some velvet morning when I'm straight

Nancy:
Flowers growing on the hill
Dragonflies and daffodils
Learn from us very much
Look at us but do not touch
Phaedra is my name

Lee:
Some velvet morning when I'm straight
I'm gonna open up your gate
And maybe tell you 'bout Phaedra
and how she gave me life
and how she made it in
Some velvet morning when I'm straight

Nancy:
Flowers are the things we knew
Secrets are the things we grew
Learn from us very much
Look at us but do not touch
Phaedra is my name

Lee:
Some velvet morning when I'm straight
Nancy:
Flowers growing on the hill
Lee:
I'm gonna open up your gate
Nancy:
Dragonflies and daffodils
Lee:
And maybe tell you 'bout Phaedra
Nancy:
Learn from us very much
Lee:
And how she gave me life
Nancy:
Look at us but do not touch
Lee:
and how she made it in

Συνάντηση της Fair Treade Hellas στη Θεσσαλονίκη

"Την Παρασκευή 17/11 οι εθελοντές Θεσσαλονίκης της Fair Trade Hellas συναντιούνται στο Εργατικό Κέντρο (Αριστοτέλους 32) στις 18:30. Αν θέλετε και εσείς να βοηθήσετε το 'δίκαιο εμπόριο' να εδραιωθεί στην πόλη της Θεσσαλονίκης, ελάτε στη συνάντηση!

Θα γνωριστούμε και θα σας ενημερώσουμε για τα επόμενα ΄βήματα της δράσης μας. Η παρουσία και η συνμβολή σας στις προσπάθειες μας είναι σημαντική. Ελπίζω να μπορέσετε να έρθετε για να ...μετρηθούμε και να υπολογίσουμε τις δυνάμεις μας για την παρουσία της Fair Trade Hellas και του κινήματος του 'δίκαιου εμπορίου' στην Θεσσαλονίκη.

Μαρίνα Σάρλι
Πρόεδρος Fair Trade Hellas


FAIR TRADE ΕΛΛΑΣ
Νίκης 30
10557 Αθήνα
τηλ-φαξ 210 3614070
info@fairtrade.gr
www.fairtrade.gr


Όπως (περίπου) το έλαβα στο mailbox.

Φαινόμενο θερμοκηπίου: ρίξτε άγκυρα στα αεροπλάνα

"Η χρήση του αεροπλάνου είναι η κύρια υπεύθυνη για τη δημιουργία του φαινομένου του θερμοκηπίου. Υπολογίζεται ότι εκπέμπονται 8 εκατομμύρια τόννοι διοξειδίου του άνθρακα ετησίως εξαιτίας της αεροπλοΐας. Θα μπορούσαμε να κλείσουμε κάθε εργοστάσιο, να πάψουμε τη χρήση κάθε αυτοκινήτου και να σβήσουμε κάθε φως στη χώρα, αλλά τίποτα από αυτά δεν θα σταματούσε το φαινόμενο της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη."



Η Plane Stupid είναι μια οργάνωση ακτιβιστών στη Βρετανία η οποία στις 6 Νοεμβρίου επιχείρησε να εμποδίσει τις πτήσεις αεροπλάνων.

Δεν είναι μόνο η αναφορά του Sir Nicholas Stern. Διαβάζω όλο και περισσότερα και από διαφορετικές πηγές για το πολύ πιθανό έως βέβαιο ενδεχόμενο να πάψει να υπάρχει σύντομα ανθρώπινος πολιτισμός στη Γη. Και τόσο περισσότερο σκέφτομαι ότι αν κάτι μπορεί να μας ενώσει είναι αυτή η επιτακτική ανάγκη για δράση προστασίας της ίδιας μας της ζωής.

Η.Π.Α.: Φράκτης 1125 χιλιομέτρων στα σύνορα με το Μεξικό

Δεν είναι ιδέα και πρακτική μόνο του Ισραήλ. Πρόσφατα διάβασα και μου έπεσε το σαγόνι ότι στις Η.Π.Α. εγκρίθηκε από το Κογκρέσσο η κατασκευή ενός φράκτη 1125 χιλιομέτρων στα σύνορα της χώρας με το Μεξικό, το κόστος του οποίου εκτιμάται στα 6 δις δολλάρια.

Σκοπός είναι ο τερματισμός της παράνομης μετανάστευσης. Τουλάχιστον αυτή ήταν και παραμένει η αιτιολογία στις Η.Π.Α. πριν τις πρόσφατες εκλογές προκειμένου να ξυπνήσουν τα ξενοφοβικά ανακλαστικά των αμερικανών πολιτών. Το πρόσφατο χαστούκι των ψηφοφόρων στην πολιτική του Μπους και των συνεργατών του δίνει μια ελπίδα. Αν και φοβάμαι ότι οι τύποι θα σαρώσουν τα πάντα στον πανικό του φευγιού τους.

Όπως σε κάθε περίπτωση ξενοφοβίας, οι "ξένοι" είναι αυτοί που παίρνουν τις δουλειές των "ιθαγενών". Άσχετα αν οι τελευταίοι αρνούνται πεισματικά να μαζέψουν τα πορτοκάλια, να καθαρίσουν τα σπίτια, να κουρέψουν το γκαζόν.

Κι άσχετα αν το ΑΕΠ της χώρας υποδοχής των μεταναστών αυξάνεται και εξαιτίας αυτών. Οι αριθμοί είναι παντού διαθέσιμοι, μεγάλο παιδί είσαι, μυαλό έχεις, θα τους βρεις.

Αυτό που ίσως δεν θα βρεις μπροστά σου είναι η αντικατάσταση της πολιτικής από την ηθικολογία. Κι εκεί χρειάζεται να δεις πέρα και πίσω από το φράκτη. Και σημαντικότερο να μην επιτρέψεις να υψωθεί. Είτε στις Η.Π.Α., είτε στο Ισραήλ, είτε στη γειτονιά και την καρδιά σου.

Επιστροφή

Διόρθωση 180 γραπτών. Προετοιμασία για τη βραδιά ενημέρωσης γονέων και κηδεμόνων. Πώς συμπεριφέρεται το κάθε παιδί στην τάξη και έξω από αυτή και γιατί; Αντιλαμβάνεται όσα ακούει; Δεν καταλαβαίνει εξαιτίας μου; Πρέπει κάτι να αλλάξω στον τρόπο επικοινωνίας μας; Τι προβλήματα αντιμετωπίζω μαζί του; Τι μπορεί να βιώνει στο περιβάλλον του; Τι ερεθίσματα έχει καθημερινά;

Θέλω, αλλά μπορώ να βοηθήσω; Θα το θελήσει ο γονιός του; Πώς θα σταθώ απέναντι στον πατέρα της μαθήτριάς μου; Πώς θα μιλήσω στην μητέρα που δεν καταλαβαίνει καλά τα ελληνικά; Πώς θα πείσω τον τάδε κηδεμόνα ότι το παιδί του μόνο κερδισμένο βγαίνει αν μας εμπιστευτεί;

Δύσκολα πράγματα που απαιτούν σκέψη, ξεκαθάρισμα στο μυαλό. Μέρες τώρα δούλευα σιωπηλά για όλες τις φατσούλες. Έτσι η Μαρία, αλλιώς ο Μανώλης. Που εμείς τον ξέραμε ως Σπετίμ και που έλειψε για δυο βδομάδες στην Αλβανία.

Όλα πήγαν καλά. Ήταν από τις βραδιές που ευχαριστήθηκα. Μιλούσα με γονείς για 2 1/2 ώρες. Ασταμάτητα. Μαθαίνεις από τους γονείς. Όχι μόνο για το παιδί τους, αλλά και για την ίδια τη ζωή. Παιδιά πρόσφατα χωρισμένων γονιών τα οποία βιώνουν ένα σοκ, παιδιά που άργησαν να μιλήσουν και τώρα δυσκολεύονται να μάθουν, παιδια φιλόδοξα με απαιτητικούς γονείς, παιδιά γονιών με υπερφίαλες στάσεις και συμπεριφορές. Γονείς του μόχθου και της βιοπάλης που στέκονται με το μέτωπο ψηλά. Που σε κοιτάνε και σε ακούνε γιατί "είσαι δάσκαλος". Γονείς που σου σφίγγουν το χέρι και σου λένε "ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου". Γονείς που ξινίζονται γενικώς.

Γυρίζω σπίτι με πονοκέφαλο από την ένταση. Κουβαλάω μέσα μου τις χαρές και τις λύπες όλων των παιδιών. Των παιδιών μου.

Αγκαλιάζω και φιλώ την κόρη μου. Το blog μπορεί να περιμένει...

«Σε σας μιλάω, γονείς...»

Αναμφισβήτητα σε ό,τι αφορά την πιο συγκλονιστική είδηση από τον Τύπο και την τηλεόραση μέσα στο 2006 πρέπει να είναι η εξαφάνιση του συνομήλικού μου και συνονόματού μου Αλέξανδρου από τη Βέροια και η ιστορία με τον βιασμό μιας μαθήτριας της Αμαρύνθου.

Τα μαντάτα δυσάρεστα. Οι εμπλεκόμενοι, παιδιά της δικής μου ηλικίας, και τα σενάρια εφιαλτικά.

Οι συναισθηματικές διαταραχές μέσα στην ελληνική οικογένεια μεγάλες, και μια μανία να ανακαλύψουν συμπτώματα παραβατικά στα παιδιά τους.

Η νέα λέξη που πιπιλίζουν σαν καραμέλα οι μεγάλοι είναι η παραβατικότητα.

Η νέα μόδα που κατασκευάζουν οι επιστήμονες για να φωτογραφίσουν ένα παιδί άτακτο, κακό, είναι η λεξοπαραβατική.

Ξαφνικά, κρίνονται - απορρίπτονται παιδιά που μέχρι σήμερα ήταν λίγο πιο ζωηρά ή παιδιά από ξένες χώρες με άλλη κουλτούρα.

Ολα αυτά συμπληρώνονται με εκφράσεις υποτιμητικές και με πολύ πολύ μυστήριο. Σε ερώτηση που θα θέσουμε εμείς οι μικρότεροι: Γιατί τόση υστερία έτσι ξαφνικά; Τόση ευαισθησία; Σπεύδουν να μας απαντήσουν ότι το κάνουν από ενδιαφέρον ουσιαστικό και αγάπη.

Ας μην τρελαθούμε, αγαπητοί μου γονείς, ανεκπαίδευτοι κατά τα άλλα. Από εσάς ξεκινά το πρόβλημα.

Ναι, σε σας μιλάω. Δεν γεννιέται κανείς έτσι ξαφνικά παραβάτης, ούτε μας χτύπησε ίωση παραβατικότητας από τη μια στιγμή στην άλλη.

Εσείς μας την εισάγετε μαζί με τα επώνυμα ρούχα - τα ακριβά αυτοκίνητα - τα σπίτια με τις πισίνες. Μέσα από την τηλεόραση - τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που μας επιβραβεύουν με μπόνους, με έναν όρο, να σκοτώσουμε όλο και πιο πολλούς. Τέλος, μέσα από την αλλοδαπή ανεκπαίδευτη προβληματική baby sitter.

Θα σας θέσω κάποιες ερωτήσεις και αν έχετε θάρρος απαντήστε μας.

Πείτε μου, αν έχετε Θεό, πότε καθήσαμε στον καναπέ με παρατεταμένη αγκαλιά και χωρίς την πίεση του χρόνου του στρες σαν οικογένεια να μιλήσουμε για τους προβληματισμούς μας;

Να μιλήσουμε για ανθρώπους του πνεύματος και για την πρόοδο της επιστήμης;

Να τρέξουμε στη φύση;

Αφήστε, εγώ θα σας πω, γιατί από τρελό και από παιδί μόνο ακούς την αλήθεια.

Ποτέ. Με ακούτε. Ποτέ. Κάποτε όμως γινότανε. Τότε που υπήρχε το απόλυτο μέτρο σύγκρισης. Κάποτε, που συμβιβαζόσαστε με τη φτώχεια, αλλά ήσαστε ευτυχισμένοι γιατί ήσαστε τίμιοι. Αξιοπρεπείς. Δεν απορρίπτατε αξίες καθημερινές και η ζωή σας είχε χρώμα, γράφατε ποιήματα, διηγήματα την ώρα της δουλειάς.

Χωρίς να έχετε τίποτα, τα είχατε όλα.

Σήμερα παραβιάσατε τη συνείδηση, παύσατε μέσα σας να υποκαθιστάτε το θαυμαστικό με το ερωτηματικό.

Σήμερα εγκλωβιστήκατε στην καταλυτική αποχαύνωση.

Οι ανάγκες σας είναι άλλες. Τα θέλετε όλα χωρίς να μετράτε την τσέπη σας, αλλά τον εγωισμό σας.

Και να τα ακριβά αυτοκίνητα, τα ακριβά ρούχα. Και να τα δάνεια και οι λογαριασμοί.

Ψέματα λέω; Αν λέω, να με κάψει ο Θεός.

Αλήθεια δεν είναι πως όπου βρεθείτε μιλάτε για μια Λάμπρου, μια Μπεζαντάκου και ένα νινί που σέρνει καράβια; Αλήθεια δεν είναι πως μιλάτε για παρανομίες και για εύκολο χρήμα; - ναρκωτικά - σεξ - αδικία - όπλα - θάνατο - fame story; Αυθάδεια και όλα αυτά μπροστά μας; Αυτό για σας λέγεται παιδεία, κουλτούρα;

Αχ άρρωστε κόσμε, που κατοικείς στο ελληνόφωνο κρατίδιο με χαμένη μνήμη. Αχ! γονείς εσείς, ανεκπαίδευτοι και σαλταρισμένοι, ξύλο που σας χρειάζεται. Πέστε μου, για να μην τα πάρω, πότε είχαμε γονική παρουσία εμείς τα παιδιά του 21ου αιώνα; Πότε καθήσαμε ήρεμα στα γόνατά σας, έτσι, για να γνωριστούμε καλύτερα, να ανοίξουμε ένα βιβλίο του Καβάφη, του Ρίτσου, έναν Καζαντζάκη; Σαν εκείνο να δεις που διάβαζε η γιαγιά μας σε σας, «Ενα παιδί μετράει τα άστρα». Ποτέ. Ναι, ποτέ. Μας ακούτε νεοέλληνες και τσιφτετέλληνες γονείς; Ποτέ. Μας εκπαιδεύσατε να ζούμε σε έναν κόσμο χωρίς αισθητική. Σε έναν κόσμο που κερδίζετε με τη δύναμη της υποταγής, του φόβου, του όπλου, τη μαγκιά και την πνευματική μιζέρια.

Αλλά όταν έρθει η ώρα να δείτε κατάμουτρα το δημιουργικό σας χάλι, την κατάντια σας, αντί να προσπαθήσετε να επανορθώσετε, λέτε πως δεν μας αναγνωρίζετε.

Προς Θεού τόσο εγωισμός, μα τόσο...

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ

13 ετών

Μαθητής Α'τάξη Γυμνασίου

Βουλιαγμένης

"Αποκαθιστώντας" τον Ιωάννη Μεταξά

Οι συντάκτες του ΙΟΥ της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας προεκτείνουν τεκμηριωμένα όσα έγραψα σχετικά με το "αντιστασιακό" παρελθόν του δικτάτορα Μεταξά.

Η φετινή επέτειος του ελληνοϊταλικού πολέμου αποδείχθηκε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την (ανεπίσημη, αλλά πανηγυρική) αποκατάσταση του «αδικημένου» Ιωάννη Μεταξά από τα περισσότερα ΜΜΕ.

Γιατί τέτοια πρεμούρα φέτος; Γιατί τα εμπορικά ΜΜΕ βάλθηκαν να μας γαργαλήσουν τον ουρανίσκο; Και τι θα δούμε και ακούσουμε εν όψει της 17ης Νοέμβρη;

Καταλήψεις σχολείων: Σεξιστικά σκίτσα στο FREE του ΔΟΛ

Το FREE είναι ένα περιοδικό του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, το οποίο απευθύνεται σε νεαρόκοσμο και άρα και μαθητές και μαθήτριες. Στο τεύχος Νοεμβρίου παρουσιάζεται μια αφίσα με μια κοπέλα (ξε)ντυμένη με ποδιά γιαπωνέζας μαθήτριας, με φουσκωμένα και ξεκούμπωτα στήθη, κρατώντας ένα γλειφιτζούρι με υπονοούμενο. Το βάψιμο, η πόζα και το όλο στήσιμο του μοντέλου είναι επιλεγμένα προκλητικό. Στην κορυφή της αφίσας γράφει "Η μασκότ των καταλήψεων".

Στο εσωτερικό των σελίδων του ίδιου περιοδικού υπάρχει ιστορία με σκίτσα η οποία δείχνει συμμετέχοντες (αγόρια και κορίτσι) σε κατάληψη σχολείου να συνουσιάζονται.

Άραγε ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη και οι συνεργάτες του περιοδικού δεν αποτελούν, χωρίς να είναι οι μόνοι, ηθικούς αυτουργούς στο βιασμό των μαθητριών και μαθητών μας; Δεν είναι ανάγκη να ψάξουμε πολύ και να ρίξουμε ευθύνες μόνο σε 16χρονους. Έτσι απλά θα τελειώναμε εύκολα.

Οι ευθύνες βαρύνουν όλους που έχουν στα χέρια τους την πληροφορία και άρα την εξουσία να διαμορφώνουν συμπεριφορές και στάσεις.

Αλήθεια πως αισθάνονται οι "κύριοι και οι κυρίες" του τρέντικου-μη-χέσω περιοδικού τώρα που παιδιά σέρνονται σαν κομμάτια κρέας από τις τουαλέτες σχολείων στα τηλεπαράθυρα των μικροαστικών μας σαλονιών; Δίκαιος ο μισθός τους.

Κύριε Λαμπράκη, θα φτιάξετε καμιά σχετική κατάσταση στο Μέγαρο;

Κοινωνία της Πληροφορίας: Βρε πάρτε, βρε δεν θέλουμε!

Η ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ δεν αντέχει πλέον την ελληνική καθυστέρηση - «Σας δίνουμε κονδύλια και δεν τα παίρνετε»

«Δεν θα καθίσω να βλέπω να μη γίνεται τίποτα», τόνισε, χωρίς να παραλείψει να σημειώσει ότι «η Ε.Ε. δίνει πολλά στην ελληνική οικονομία· τα χρήματα υπάρχουν, αλλά δεν μπορώ και να υποχρεώσω την κυβέρνηση να τα πάρει».

Η επίτροπος έκανε ιδιαίτερη αναφορά στα προβλήματα της εκπαίδευσης. Μόνο το 36% των Ελλήνων δασκάλων χρησιμοποιεί ηλεκτρονικούς υπολογιστές στην τάξη, σημείωσε, προσθέτοντας ότι, αν δεν αντιμετωπιστούν αυτές οι προκλήσεις, δύσκολα η χώρα μας θα δείξει σημάδια προόδου. «Τα θεμέλια είναι η εκπαίδευση», είπε χαρακτηριστικά.

Βρε με το ζόρι να μας μορφώσουν αυτοί οι κουτόφραγκοι...

Μια απορία σχετικά με τις αποβολές στο σχολείο της Εύβοιας

Σίγουρα δεν έχουμε στοιχεία στα χέρια μας για τα όποια συμπεράσματα σχετικά με την υπόθεση βιασμού της 16χρονςη μαθήτριας. Διαβάζω όμως ότι

πενθήμερη αποβολή στους τέσσερις μαθητές που κατηγορούνται για το βιασμό της 16χρονης μαθήτριας από τη Βουλγαρία, αλλά και στην ίδια τη μαθήτρια, επέβαλε ο Σύλλογος Διδασκόντων του Λυκείου της Αμαρύνθου -απόφαση που αναμένεται να συζητηθεί.

O σύλλογος επέβαλε την ποινή της πενθήμερης αποβολής στη μαθήτρια με το αιτιολογικό ότι ακολούθησε το φίλο της στην τουαλέτα του σχολείου. Οι καθηγητές δεν απεφάνθησαν για τη μαθήτρια που φέρεται να βιντεοσκόπησε το συμβάν, καθώς πρόκειται για μαθήτρια του γυμνασίου και όχι του λυκείου.

Μα καλά, δεν ήταν σε κατάληψη το σχολείο; Τι αρμοδιότητα έχει ο σύλλογος διδασκόντων να επιβάλλει ποινές σε μαθητές όταν το σχολείο δεν λειτουργούσε; Γιατί αυτό το επιχείρημα πρόβαλε η υπουργός, και νομίζω σωστά έπραξε, όταν ζητήθηκε να αποδοθούν ευθύνες από τον κύριο Έβερτ στους εκπαιδευτικούς για όσες καταστροφές είχαν σημειωθεί σε υπό κατάληψη σχολεία.

Σύμπτυξη της ύλης για τα κενά της απεργίας

Το έστειλε φίλος με email και δεν γνωρίζω το δημιουργό του. Μόνον ότι είναι πολύ πετυχημένο.

Δώσε μου το κινητό σου παιδί μου!

Πλησιάζω το προαύλιο του σχολείου και βλέπω μια μητέρα μαθήτριάς μου να κρατάει το κινητό του παιδιού της. Η μάνα είναι εκενευρισμένη. Είναι βέβαιη ότι στο τηλέφωνο της κόρης της υπάρχει κάποιο "πονηρό" μήνυμα και προσπαθεί να το εντοπίει. Η μαθήτρια της Α' Γυμνασίου κλαίει.

Προσπερνώ σκεφτόμενος δυο πράγματα: α) πόσο κακό έχει κάνει η εκμετάλλευση από τους τηλε-κανίβαλους η υπόθεση βιασμού της 16χρονης μαθήτριας και β) πόση ανασφάλεια μπορεί να προκάλεσε σε ένα παιδί 14 χρονών η συμπεριφορά μιας υστερικής μητέρας μπροστά σε όλους τους συμμαθητές της.

Είμαστε γονείς και δάσκαλοι, άρα διπλά και τριπλά γονείς κάθε παιδιού που έρχεται στις τάξεις μας. Οι καιροί έχουν αλλάξει, τα μέσα διακίνησης πληροφοριών το ίδιο. Αυτό που οφείλει να παραμένει σταθερό είναι η αγάπη μας για τα παιδιά.

Κι αγάπη στις μέρες μας σημαίνει και ότι τα μαθαίνω να διαχειρίζονται την πληροφορία, να την αξιολογούν. Όχι να τη φοβούνται. Όχι να την εχθρεύονται.

Ε, όχι ο Μεταξάς και ο "πρώτος αντιστασιακός"!

Διάβασα post του Nick the Creek για τo άρθρο του Γιάννη Μαρίνου στο Κυριακάτικο Βήμα. Ο Μαρίνος, πολλές φορές με έχει εξοργίσει με την αντιδραστική σκέψη και γραφή και το δασκαλίστικο ύφος του. Ελάχιστες παραδέχθηκα ότι είχε όμως και δίκιο.

Όσα γράφει για την αρχική Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ είναι αληθινά, αφού:

από τον Αύγουστο του 1939 μέχρι τον Ιούνη του 1941 ο Χίτλερ και ο Στάλιν ήταν στην ουσία σύμμαχοι. Το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ του Αυγούστου 1939, δεν ήταν ένα απλό «Σύμφωνο μη-επίθεσης». Ηταν, επίσης, μια συμφωνία μοιρασιάς της Πολωνίας και των χωρών της Βαλτικής ανάμεσα στα δυο κράτη. Για δυο χρόνια τρένα με ρώσικο στάρι και μεταλλεύματα διέσχιζαν τα σύνορα και τροφοδοτούσαν τη γερμανική οικονομία. Σε μερικά απ’ αυτά υπήρχαν και γερμανοί κομμουνιστές εβραίοι που είχαν βρεθεί στη Ρωσία για να γλιτώσουν από τη ναζιστική θηριωδία. Και όμως, παραδίδονταν από τον Στάλιν στον Χίτλερ. (60 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ - Ηταν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος αντιφασιστικός;)

Τα περισσότερα μέλη του ΚΚΕ, το οποίο ήταν μέλος της Κομμουνιστικής Διεθνούς, υπάκουγαν τυφλά στις γραμμές της ηγεσίας της ΕΣΣΔ.

Και όντως, στην αρχή πολλοί έλληνες κομμουνιστές, και όχι τροτσκιστές, ανέμεναν τους γερμανούς κατακτητές ως φίλους και δικούς τους ανθρώπους.

Χωρίς ο Μαρίνος να είναι ιστορικός και χωρίς να είμαι ούτε εγώ, μπορώ να εξοργιστώ ωστόσο όταν αποκαλεί το Μεταξά "πρώτο αντιστασιακό" του πολέμου του 1940.

...οι Ιταλοί θα έκαναν αναίμακτη παρέλαση ως την Αθήνα αν ο δικτάτορας δεν αντέκρουε με το υπερήφανο ΟΧΙ του τον ομοϊδεάτη του, Μουσολίνι, και - το ακόμη σημαντικότερο - αν δεν είχε μεριμνήσει κατά την περίοδο 1936-1940 για την προετοιμασία και τον εξοπλισμό των ενόπλων δυνάμεων, για την αποτελεσματική άμυνα και την εξευτελιστική ήττα των Ιταλών.

Τότε γιατί κύριε Μαρίνο ο αρχιστράτηγος των ελληνικών δυνάμεων, Αλέξανδρος Παπάγος και ο Μεταξάς αλληλοκατηγορούνταν κατά τη διάρκεια της ιταλικής εισβολής; Ο Παπάγος καταλόγιζε αδράνεια στον Μεταξά:

"Την απροκλητον Ιταλικήν επίθεσιν της 28ης Οκτωβρίου υπέστη η Ελλάς ούσα σχεδόν ανεπιτράτευτος".

Αλλά και ο υποστράτηγος Πετρουτσόπουλος, διευθυντής του γραφείου επιχειρήσεων της 8ης Μεραρχίας Ηπείρου, βεβαίωνε πως

"η ηγεσία δεν επίστευεν εις την νίκην, αλά ήθελε να ρίψωμεν μερικούς πυροβολισμούς δια την τιμήν των όπλων".

Είναι γνωστό ότι το πρώτο βάρος της ιταλικής επίθεσης σήκωσε το μικρό Απόσπασμα Πίνδου, υπό τον συνταγματάρχη Δαβάκη, και την πλάστιγγα έγειρε υπέρ του ελληνικού στρατού η 8η Μεραρχία υπό τον στρατηγό Κατσιμήτρο, ο οποίος ενήργησε παρά τις εντολές του Γενικού Επιτελείου της Αθήνας και έδωσε την κρίσιμη μάχη στο Καλπάκι.

Πηγές:
α) 60 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ - Ηταν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος αντιφασιστικός;

β) Άρης, Ο Αρχηγός των Ατάκτων, Διονύσης Χαριτόπουλος

Ελληνική ξεφτίλα: Χωρίς Internet στο συνέδριο για το... Internet!

Ξέμειναν από... Internet στο Internet Governance Forum 2006! Στο 5 αστέρων ξενοδοχείο DIVANI APOLLON PALACE, όπου διεξάγεται το συνέδριο αρχικά είχαν προβλήματα με τις ασύρματες συνδέσεις. Αυτά τη Δευτέρα.

Την Τρίτη χωρίς να πολυζαλίσουν το θέμα, οι υπεύθυνοι αποφάσισαν να διακόψουν τη σύνδεση παντελώς.

Σωστοί οι γίγαντες της κενο-τομίας, όπως την αποκαλεί για άλλο περιστατικό και ο Argos;

Αφού ρε παιδιά μας χαλάει τι την θέλουμε τη ρημάδα την τεχνολογία;

No Internet at United Nations 'Internet' summit

Υποθαλάσσια η κοροϊδία των Θεσσαλονικέων

Την ώρα που στου κουφού υπουργού την πόρτα βροντάμε όσο θέλει, ο Ατσαλάκωτος έκανε φύλλο και φτερό τις προεκλογικές υποσχέσεις του περί δημοψηφίσματος για την υποθαλάσσια αρτηρία στη Θεσσαλονίκη.



Έχουν γράψει σχετικά καλώντας σε αντίδραση το λαό της πόλης ο Argos στο thess.gr και στο We are not alone, όπως και ο Oneiros.

"Σχεδόν πολύ αργά" για να προλάβουμε μια παγκόσμια καταστροφή

Αυτός είναι ο τίτλος στο χθεσινό φύλλο του βρετανικού Independent σχετικά με τις αλλαγές στο κλίμα του πλανήτη. Οι κραυγές της επιστημονικής κοινότητας αρχίζουν να αγγίζουν και τους πολιτικούς.

Άραγε, μπορούν οι προβλέψεις για κατάρρεσυη των οικονομιών των χωρών να αποτελέσουν την αφορμή για μια συστηματική και δραστική παρέμβαση για την προστασία του ανθρώπινου πολιτισμού;



Είναι τραγικό ότι στη χώρα μας αυτά τα θέματα αντιμετωπίζονται μόνο από τους λίγους "γραφικούς" πράσινους και όχι από τους πολιτικούς στο σύνολό τους.

Στις Πρέσπες, τρία χρόνια μετά, τρεις αυτή τη φορά

Φεύγουμε για τις λίμνες των Πρεσπών. Τρία χρόνια μετά την τελευταία μας επίσκεψη. Αυτή τη φορά θα έχουμε μαζί μας και τη μικρή Κατερίνα.



Είναι όμορφο να επισκέπτεσαι αγαπημένα μέρη. Ανταπόκριση, εντυπώσεις και καινούργιες φωτογραφίες όταν επιστρέψουμε.

Εδώ είναι Βαλκάνια (;), δεν είναι παίξε - γέλασε

Τελικά ίσως δεν είμαστε ούτε καν αυτό, Βαλκάνια δηλαδή.

Κάτω από τη βάση το ελληνικό σχολείο

Όταν ο πρωθυπουργός Κώστας με κοιτάξει στα μάτια, να του δείξω εγώ αυτήν την έρευνα; Και πώς μετά να κοιτάξω εγώ στα μάτια τους μαθητές μου;

Επιτέλους πότε θα ακούσουμε τα παιδιά;

Μαθητές, πολιτικοί και συνδικαλιστές, δάσκαλοι και καθηγητές, γονείς, σοφοί και "σοφοί", ας κλειστούνε σε ένα δωμάτιο να σχεδιάσουν με σοβαρότητα. Κι ας βγούνε μόνον όταν καταλήξουν στο που θέλουμε να πάμε.

ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ανθρωποφαγία

1) Aλλάζει το πολιτικό σκηνικό,
2) οι εκλογές στέλνουν σοβαρό μήνυμα στην κυβέρνηση και
3) αποτελούν μια νέα αφετηρία για το ΠΑΣΟΚ ενόψει των εθνικών εκλογών

Και η Μαριλένα Κοππά πρόσθεσε ότι η ... ανθρωποφαγία αποτελεί μεγάλο πρόβλημα...



Αυτά προέκυψαν μετά από ένα εξαντλητικό 8ωρο στο πολιτικό συμβούλιο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Κι ύστερα κάποιοι μιλάνε για έλλειψη θέσεων της αντιπολίτευσης. Αχάριστοι...

Για κοίτα με στα μάτια λοιπόν και 'ξηγήσου...

Σύμφωνα με τον κ. Ρουσόπουλο, "οι θέσεις της κυβέρνησης είναι δεδομένες. [...] Ο πρωθυπουργός κοιτώντας στα μάτια τους εκπαιδευτικούς, θα τους ζητήσει να επιστρέψουν στα σχολεία..."

Εγώ τι ακριβώς να κάνω όταν με κοιτάξει στα μάτια ο πρωθυπουργός Κώστας;



Να τον κοιτάξω κι εγώ στα μάτια; Αν ναι, πόση ώρα θα κοιταζόμαστε έτσι;

Να σκύψω τα δικά μου μάτια στο ακριβό χαλί του Μαξίμου και να ξύσω αμήχανα το σβέρκο μου;

Μήπως να τον κοιτάξω εγώ στα δόντια;

Ή να του πω να πάει να κοιταχτεί σε κανά γιατρό;

Δεν μπορώ ρε παιδιά να με κοιτάει στα μάτια ο πρωθυπουργός Κώστας και να μην κάνω κάτι, να μη πω ένα "ευχαριστώ που με κοιτάς στα μάτια" μετά από 6 βδομάδες.

Λίγο φιλότιμο ρε...

Άλλα τέσσερα χρόνια στη μάπα το βλαχομπαρόκ

Και τώρα, ας γυρίσουμε πλευρό. Τέλος καλό, όλα καλά... Κι εγώ που νόμιζα ότι κάτι θα άλλαζε όταν τον είδα χωρίς γραβάτα και σακάκι σταυρωτό με χρυσά κουμπιά να χαριεντίζεται γλυκανάλατα και με το στανιό με ψηφοφόρους σε disco (έτσι δεν την αποκαλεί;)

Ευτυχώς σήμερα πήγε η καρδιά μου στη θέση της. Νάτος πετιέται από ξαρχής, και καμακώνει το θεριό την τούρτα με εκείνο το "55" . Τόσο θα μας κάτσει στο λαιμό; Τόσο μας έκατσε; Τόσο είναι; Ας είναι, το λοιπόν με το σακάκι του με τα χρυσαφιά κουμπάκια και το καφετί βαμένο μαλλί.

Άλλα τέσσερα χρόνια στη μάπα το βλαχομπαρόκ, τα αγγελάκια και η TV100 και με τα δικά μου τέλη.

Τώρα μπορώ να κοιμηθώ ήσυχος. Τίποτα δεν άλλαξε, ούτε καν η γραβάτα...

Το σχολείο των δυσαρεστημένων!

Δυσαρεστημένη από το σχολείο είναι η συντριπτική πλειονότητα μαθητών, γονέων και εκπαιδευτικών. Η ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης, η ακριβοπληρωμένη αμάθεια, ο τρόπος μετάβασης στο Πανεπιστήμιο με τα «ράβε - ξήλωνε» του αρμόδιου υπουργείου αποτελούν τα ανοικτά «ρήγματα» στο ταλαιπωρημένο σώμα του ελληνικού σχολείου, που απ' ό,τι φαίνεται είναι «αδιάβροχα» από τον χρόνο, τις εκπαιδευτικές πολιτικές και τις επίσημες εξαγγελίες.

"Το σχολείο των δυσαρεστημένων!" από το Χρήστο Κάτσικα, στα σημερινά ΝΕΑ

Αγαπητή Μαριέτ, είμαι υποκινούμενος, το ομολογώ

Αγαπητή Μαριέτ, αντιλάμβάνομαι τι εννοείς. Όλοι από κάπου υποκινούμαστε κουκλίτσα μου. Κι εσύ, κι εγώ και ο Χατζηπετρής απέναντι. Από την ΚΝΕ, από την ΟΝΕ, από τη ΔΕΗ, την ΕΡΤ, τη CIA, τον ΕΟΤ, την EUROBANK, την πλάσμα ΤV, το 4Χ4 στο γκαράζ, τα BodyLine κ.λ.π. Δεν είναι αυτό το θέμα. Αυτά ας τα σερβίρεις σε όσους χάφτουν μύγες.

Μαριέτ, η κοινωνία δεν είναι αδιαπέραστο στεγανό, ούτε το σχολείο με τους ανθρώπους που το ζούμε είναι δυνατό να είμαστε μακρυά από τους φορείς της κοινωνίας. Αλοίμονο. Σε τι αποστειρωμένα περιβάλλοντα θεωρείς ότι ζούμε ή θέλεις εσύ και το συνάφι σου να μας επιβάλλετε να ζούμε;

Άλλο είναι το θέμα, Μαριέτ. Ότι πολλές φορές έχει ιστορικά αποδειχτεί ότι οι αδύναμοι εξυπηρετούμε με τη στάση μας τα συμφέροντά σας, των ισχυρών δηλαδή.

Πολλές φορές, δυστυχώς και με τη συνδρομή των δικών μας "πατερούληδων"οι οποίοι μας πουλάνε φούμαρα περί επαναστάσεων για να κάνετε πιο άνετα οι ίδιοι σας τις δουλίτσες σας.

Γρήγορα στα ιδιωτικά σχολεία, γρήγορα!

Νομίζω ότι άθελά τους οι μαθητές με τις καταλήψεις παίζουν το παιχνίδι άλλων. Πρέπει να κάνουμε μια προσπάθεια να απεγκλωβιστούμε από το φαντασιακό κομμάτι που μας επιβάλλει να στηρίζουμε τις καταλήψεις, όσοι τις στηρίζουμε. Να απαγκιστρωθούμε δηλαδή από το τι θα θέλαμε να εκφράζουν, από το πως θα επιθυμούσαμε εμείς, με τα μυαλά που κουβαλάμε σήμερα, να οργανώναμε τα σχολεία.

Δεν πρόκειται για κανέναν "ελληνικό Μάη του '68". Το πανό γράφει "Όχι άλλες αλλαγές στην Παιδεία", όταν αυτό που χρειαζόμαστε είναι το ξεπάτωμα της από τη ρίζα και το κτίσιμό της από την αρχή.

Ηθελημένα και η κυβέρνηση παραμένει άπραγη, δίχως πρωτοβουλίες. Αντί μια κρίση αυτού του μεγέθους στο νευραλγικό τομέα της Παιδείας να έχει φέρει τα πάνω κάτω σε όσους διαχειρίζονται την καθημερινότητά μας, βιώνουμε την πλήρη απαξίωση του δημόσιου σχολείου. Είμαι πλέον πεισμένος ότι ο στόχος τους έχει επιτευχθεί.

Σήμερα γονείς ζητούσαν τα χαρτιά των παιδιών τους για να τα εγγράψουν σε ιδιωτικό σχολείο. Έστω και μετά από 2 μήνες λειτουργίας των σχολείων. Σήμερα που "αυτό που απελπιστικά τους καίει είναι η ανεξέλεγκτη περιφορά των μαθητών στους δρόμους και τις καφετέριες, πράγμα που τους υποχρεώνει αλαλιασμένους από την κοσμομέριμνα να ασχοληθούν οι ίδιοι με τα παιδιά τους και όχι ο παιδικός σταθμός που λέγεται "δημόσιο σχολείο", όπου χωρίς πολύ νοιάξιμο για τα "περαιτέρω" τα παρκάρουν για μισή μέρα κάθε μέρα όλο τον χρόνο! "

Στο τέλος, δεν πιστώνεται από τους επιχειρηματίες των ιδιωτικών σχολείων με εύσημα η κυβέρνησή μας; Δεν οφείλουμε να αναλάβουμε μια πρωτοβουλία εξόδου από την κρίση;

Ζητείται αποτελεσματικότερη πίεση των εκπαιδευτικών

Στο σημείωμα "Διδασκαλία περί διδασκάλων" στο Ιστολόγιο γίνεται αναφορά σε μια ευφάνταστη εναλλακτική μορφή πίεσης την οποία προτείνει ο Γιάννης Πατίλης στην εφημερίδα Αυγή. Αλλά και τα υπόλοιπα που γράφει ο συνάδελφος με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο.



Το κείμενο είναι ένα ράπισμα στις κυβερνήσεις που εμπαίζουν εδώ και πολλά χρόνια τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τους γονείς τους. Απέμεινε κανείς μας; Γιατί σήμερα είσαι εργαζόμενος, αύριο και εργαζόμενος γονιός. Αλλά πάντα ήσουν γονιός, πάντα είχες παιδιά. Ναι, και τα κρεμασμένα παιδιά στα κάγκελα του σχολείου.

Διορίστηκα στα Τρόπαια της Αρκαδίας το φθινόπωρο του 1980. Εκεί γνώρισα, διορισμένο τη ίδια χρονιά, τον Ανδρέα Τ., Κύπριο, έκτοτε αγαπητό μου φίλο. Δεκαεννέα χρόνια μετά ο Ανδρέας εγκαταστάθηκε οριστικά με την γυναίκα του στην Κύπρο και εντάχθηκε στο εκεί εκπαιδευτικό σύστημα. Έχουμε τα ίδια ακριβώς χρόνια στην εκπαίδευση και οι δυο μας εργαζόμαστε ως απλοί καθηγητές χωρίς κάποιο διευθυντικό αξίωμα.

Μερικές συγκρίσεις λοιπόν τέτοιες μέρες είναι χρήσιμες και αποκαλυπτικές για πολλούς και πολλά. Ο Ανδρέας παίρνει (όπως και όλοι οι Κύπριοι συνάδελφοί του αντίστοιχων προσόντων) καθαρά 3.000 ευρώ!!! Εγώ (με επίδομα δύο παιδιών) παίρνω καθαρά 1.380!! (=120% παραπάνω στο μισθό ο Κύπριος!). Ο Ανδρέας έχει υποχρεωτικό διδακτικό ωράριο 18 ωρών εβδομαδιαίως και 6 ωρών σχολικό ωράριο ημερησίως. Εγώ έχω υποχρεωτικό διδακτικό ωράριο 16 ωρών εβδομαδιαίως και (σιωπηλό) 4 ωρών σχολικό ωράριο ημερησίως (=50% παραπάνω εργασία στο σχολικό ωράριο ο Κύπριος). Ο Ανδρέας αξιολογείται από σχολικό επιθεωρητή δις τουλάχιστον το έτος κάθε δύο έτη. Εμένα 26 χρόνια δεν μου έχει χτυπήσει άνθρωπος την πόρτα για να δει αν είμαι μέσα (=100% αδιαφορία για την ύπαρξή μου ως εργαζόμενου και εκπαιδευτικού).

Και ακόμα: εισαγωγικός μισθός του εκπαιδευτικού στην Κύπρο 1.300 ευρώ!!! Εισαγωγικός μισθός του εκπαιδευτικού στην Ελλάδα 960 ευρώ! (=35% περισσότερο στην Κύπρο). Η διατελούσα υπό ημικατοχή χώρα Κύπρος, μέλος από το 2004 της Ε.Ε., έχει κατά κεφαλήν εισόδημα (στοιχεία Brittanica 2004) 12.370 δολλάρια. Η ανεξάρτητη χώρα Ελλάδα μέλος από το 1981 της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της ζώνης του ευρώ από το 2002, έχει κατά κεφαλήν εισόδημα 11.960 δολλάρια (=3,5% μόνον πλουσιότερη η Κύπρος!). Οι τιμές των προϊόντων στο ίδιο επίπεδο (μόνο το χαλλούμι φτηνότερο).

Ποιον αλήθεια κοροϊδεύει η θλιβερή παρέα (Κωστάκης - Μαριέττα -Εκπρόσωπος);

"Σύμπραξη" κυβέρνησης, εκπαιδευτικών & μαθητών στο ξεχαρβάλωμα;

Θέλανε πρώτα να μετρήσουνε τα μετεκλογικά κουκιά και μετά να τα πούνε με τους δασκάλους. Κι έτσι έγινε. Αφού βγήκανε σχεδόν ατσαλάκωτοι από τις εκλογές σκεφτήκανε ότι εδώ μπορεί να συνεχιστεί μια παρωδία διαλόγου, ένα αδιέξοδο.

Η κυβέρνηση δεν αδυνατεί να ικανοποιήσει αιτήματα πάγια. Απλά δεν το επιθυμεί. Δεν την ενδιαφέρει η επίλυση ενός καυτού θέματος για την κοινωνία. Ίσως γιατί δεν την ενδιαφέρουν τα συμφέροντα αυτού του τμήματος της κοινωνίας.

Από την άλλη οι συνδικαλιστές έχουν μουλαρώσει και οδηγούν την εκπαίδευση σε ένα ξεχάρβαλωμα. Κι όλα αυτά σε αγαστή σύμπραξη με την κυβέρνηση.

Πιο κάτω δεν πάει, πιο πίσω δεν έχει. Στη μέση βρίσκεται όλη η κοινωνία η οποία βλέπει έναν Οκτώβρη χαμένο από άποψη γνώσης. Όταν όλοι γνωρίζουμε ότι πρόκειται για έναν από τους πιο παραγωγικούς μήνες στα σχολεία.

Οι καταλήψεις των σχολείων από μαθητές είναι ακόμη ένα ακόμη σύμπτωμα του αδιεξόδου. Μια επιπλέον σύμπραξη αυτή τη φορά των μαθητών, των άμεσα ενδιαφερομένων δηλαδή, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λίγων που επιθυμούν και σχεδιάζουν την πλήρη απαξίωση των σχολείων. Και τελικά το ποδοπάτημα των ίδιων στο μέλλον...

Είναι η ιδέα μου; Γίνομαι "συντηρητικός"; Ήμουν πάντα; Βλέπω καθαρότερα γκρεμίζοντας ταμπέλες;

Reboot-άρησε η Θεσσαλονίκη

Ναι, υπάρχει ελπίδα για την πόλη της Θεσσαλονίκης. Αυτό το εκπληκτικό reboot φέρνει ο Γιάννης Μπουτάρης.

Και σε επίπεδο ονόματος και αντίδρασης per se, αλλά και ως προς τη διάθεση για μια άλλη πόλη. Αξίζουν πολλά μπράβο σε όλους και όλες που τόσο καιρό ανέδειξαν την κενότητα και τη ματαιοδοξία του σημερινού δημάρχου. Που ξετρύπωσαν όσα όλοι υποπτευόμασταν, αλλά δεν ομολογούσαμε.

Σήμερα το πρωί έμαθα για την υποψηφιότητα του φίλου και blogger Αστέρη Μασούρα με τον συνδυασμό του Στρατή Πλωμαρίτη. Ευτυχώς εκγαίρως... Ας είναι καλά ο Argos που δεν τον άφησε στη μαυρίλα του "σεμνά και ταπεινά".

Ο Αστέρης έχει τα κότσια όχι μόνο να blog-άρει εύστοχα, επίκαιρα και με δημοσιογραφική μαεστρία που θα ζήλευαν πολλοί μουράτοι εγκάθετοι που βλέπω να γυαλίζουν στα κανάλια, αλλά να διαθέτει και άποψη και λόγο που τσακίζει κόκκαλα. Ένας, αν όχι ο βασικότερος που ανέδειξε το θέμα της ανάπλασης - τερατουργήματος της Αριστοτέλους! Να τον διαβάζεις.

Α, και τώρα που είδα τις δηλώσεις του πρώην Ατσαλάκωτου, εσύ ο δημοσιογραφούλης που έτρεχες ξοπίσω από την κομματική οργάνωση της ΝΔούλας τόσα χρόνια, ναι εσύ με το μουσάκι, επιτέλους μπράβο. Σου ετοιμάσανε δουλειά στο κρατικό κανάλι, βρήκανε και ένα πόστο στη γυναίκα σου και μας στέλνεις τις ανταποκρίσεις σου από το Λευκό Πύργο κάθε βράδυ. Άξιος ο μισθός σου. Αλλά και λίγο τσίπα. Να βγαίνεις έτσι απροκάλυπτα και δίπλα στον δήμαρχο και να του δίνεις εύσημα; Με το μικρόφωνο της κρατικής τηλεόρασης στο χέρι; Έλεος ρε παιδιά...

Είναι τρελοί αυτοί οι Ευρωπαίοι;

Θα γιορτάσουν, γράφει το ΒΒC, τη νίκη του Ναπολέοντα επί γερμανικού εδάφους, με πάνω από 50.000 νεκρούς, ως σύμβολο της μετέπειτα ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης - ένωσης των κρατών της Ευρώπης.



1000 Ευρωπαίοι με κοστούμια εποχής, άλογα και... Ναπολέοντα made in U.S.A.

Ρε, πάμε καλά; Τι αμερικανιές είναι τούτες; Όχι τίποτα άλλο, αλλά θα το ακούσουν και οι δικοί μας Ψωμιάδηδες και Παπαγεωργόπουλοι και θα έχουμε αναπαράσταση της μάχη του Γρανικού του Μέγα Αλέκου στην παραλία...

Φτάνει πια με τα προεκλογικά SMS

Ρε παιδιά, έλεος. Κάναμε το λάθος μια φορά να δώσουμε τον αριθμό του κινητού μας τηλεφώνου σε κάποιους κομματικούς. Το ομολογούμε, ήταν σφάλμα, μέγιστο. Αλλά δεν φτάνει τώρα με τα τόσα SMS που στέλνετε;

Το κακό είναι ότι δεν μπορούμε να απαντήσουμε. Αν είστε μάγκες, βάλτε το νουμεράκι σας να εμφανίζεται...

Θεσσαλονίκη: εθνικό ανέκδοτο

Από το άρθρο του Γιάννη Μυλόπουλου με τίτλο "Αξιοι της τύχης μας;" στην Ελευθεροτυπία του Σαββάτου, λίγες ώρες πριν το άνοιγμα της κάλπης:

Η τύχη της Θεσσαλονίκης βρίσκεται κυριολεκτικά στα χέρα των κατοίκων της. Αν εμείς οι Θεσσαλονικείς δεν αντιδράσουμε στη σημερινή σήψη, ας μην αναζητούμε μετά τους ηθικούς αυτουργούς εκτός των ορίων της πόλης και του νομού μας. Αν δεν απεγκλωβιστούμε από τη σκληρή ομηρεία, στη οποία μας έχουν καταδικάσει, και δεν αξιοποιήσουμε την ευκαιρία της επόμενης Κυριακής, κανένα «αθηνοκεντρικό» κράτος δεν θα φταίει για τη δική μας παρακμή.

Πράγματι, η τύχη της πόλης είναι στα χέρια μας. Και αυτή τη φορά ας δείξουμε ότι δεν αξίζουμε να μας φτύνουν στη μούρη. Δεν αρκούν τα έργα και τα λόγια τους; Η αισθητική του στριγκάτου δεν σε έχει κάνει να ντρέπεσαι ως πολίτης αυτής της πόλης και αυτού του νομού;





Βρίσκω πολύ ελκυστικές και εναλλακτικές τις πρότασεις των Γιάννη Μπουτάρη και Τάσου Κουράκη. Κρίμα που είναι σε διαφορετικά ψηφοδέλτια. Νομίζω ότι θα ήταν καλύτερα αν μπορούσαν να συνυπάρξουν σε μια κοινή πρόταση για την πόλη. Ωστόσο διαβλέπω, ή θέλω να διαβλέπω, μια προοπτική και για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές.

Ο κόσμος έχει κουραστεί από τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας και αναζητά φρεσκάδα ιδεών και προσωπικοτήτων με κοινωνική καταξίωση και προφίλ προσγειωμένο στα μικρά και καθημερινά.

Ο Republic στο συνεργείο αυτοκινήτων

Έχω ξαναγράψει ότι είναι μια απόλαυση η αναμονή στο συνεργείο της TOYOTA Θέρμης. Γράφω στο blog από τα PC στην αίθουσα αναμονής, πίνω καφέ σε φλυτζάνι και... ακούω από τα ηχεία της εταιρίας Republic 100.3 και Στέφανο Τσιτσόπουλο.

Καλόοοοοο...

Ανανέωση από το σπίτι:
Η διάγνωση του συνεργείου της εταιρίας δείχνει πρόβλημα στον "αισθητήρα λάμδα" (υπάρχει και "κάπα";) της εξάτμισης. Σε απλά καθημερινά ελληνικά 165 ευρώπουλα με την έκπτωση...
Γαμώτο, μήπως να πάω και μια βόλτα από το Μήτσο της γειτονιάς;

Μαυρίστε τους

Τώρα είναι η ευκαιρία. Τώρα που η οργή έχει πλημμυρίσει σπίτια και μαγαζιά. Τώρα που ο Πανίκας ξερνάει κατά Σαρακατσάνου και το ανάποδο. Τώρα που τον εφιάλτη του κενού των κρατικών μηχανσμών στις πυρκαγιές του Αυγούστου, διαδέχεται η αντίστοιχη τιμωρία του νερού.

Τώρα είναι η ευκαιρία, μαυρίστε τους.

Πώς μπορώ να δράσω δημιουργικά ως γονιός ενός μαθητή;

"Πώς μπορώ να δράσω δημιουργικά;" Είναι το θέμα ενός e-mail που έλαβα από έναν άγνωστο σε εμένα γονιό ενός μαθητή της α΄ δημοτικού. Το κείμενο φανερώνει έναν άνθρωπο με ευγένεια και ανησυχία, όχι μόνο για το παιδί του, αλλά και όλα τα υπόλοιπα.

"(...) τι μπορώ να κάνω εγώ σαν γονιός που θεωρώ τον εαυτό μου ζωντανό μέλος της σχολικής κοινότητας, χωρίς να υποδείξω βέβαια στο δάσκαλο πώς να κάνει τη δουλειά του; Πως μπορώ να κρατήσω γέφυρες επικοινωνίας μαζί του;"

Να ένα ερώτημα που με έχει απασχολήσει και προσωπικά από την άλλη πλευρά, ως εκπαιδευτικό δηλαδή, αλλά που είμαι βέβαιος ότι έχει αφήσει άγρυπνους αρκετούς από εσάς, τους γονείς.

Πώς δηλαδή μπορεί ένας γονιός να "παρέμβει" στον διαπιστωμένα στρεβλό τρόπο λειτουργίας είτε του σχολείου , είτε ενός από τους καθηγητές του παιδιού του; Και το θέμα μπορεί να αφορά τόσο ένα ιδιωτικό, όσο και ένα δημόσιο σχολείο.

Θα αφήσω για λίγο το θέμα προς συζήτηση ζητώντας τις γνώμες σας, αφού διαβάσετε το e-mail του γονιού.

(...)

Ο μεγάλος μου γιος, ξεκίνησε φέτος την πρώτη δημοτικού. Από τη μέρα της γέννησής του (σε επιμονή δική μου και της συντρόφου μου και πάντα κατά την κρίση μας, θεωρούμε ότι) μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον, αρκετά πλούσιο σε ερεθίσματα, δημιουργικότητα, που καλλιεργεί τη συναισθηματική νοημοσύνη και
προάγει τον πειραματισμό και τη λήψη πρωτοβουλιών.

Είχε την τύχη να πάει για δύο χρόνια σε ένα (δημόσιο) νηπιαγωγείο, όπου αν πω ότι η διευθύντρια και οι αναπληρώτριες το είχαν μετατρέψει στο σχολείο που ονειρεύομαι, φοβάμαι πως θα τις αδικήσω. Το ότι όλα τα παιδιά ήταν τρισευτυχισμένα που ήταν εκεί (μπορούσε ο καθένας να το δει στα πρόσωπά τους), το ότι ήταν όλα μια ομάδα (ελληνάκια, αλβανάκια, ινδάκια, μουσουλμανάκια), το ότι όλοι οι γονείς νιώθαμε σαν στο σπίτι μας και συνεργαζόμασταν άψογα, το ότι ο γιος μου μας ζήτησε να κάθεται στο ολοήμερο, το ότι αγαπούσε το σχολείο και δεν καταλάβαινε γιατί τα ξαδέλφια του (που πήγαιναν δημοτικό) δεν ήθελαν να έρθει η Δευτέρα, και το ότι η δίψα του για γνώση και παρατήρηση συνεχώς αυξάνονταν, είναι νομίζω στοιχεία χαρακτηριστικά ενός «επιτυχημένου» σχολείου. (Αν αυτό δεν είναι αξιολόγηση σχολείου και εκπαιδευτικών, πως αλλιώς μπορεί να γίνει αξιολόγηση;)

Έχει περάσει σχεδόν ένα μήνα στην Α' δημοτικού (η δασκάλα του δεν απεργεί), και το παιδί μου λέει πως το καλύτερο πράγμα του σχολείου είναι το διάλειμμα, δεν ενδιαφέρεται για βιβλία όπως πριν, και δεν καταλαβαίνει τίποτα από τα κατεβατά που έχει να γράψει και να μάθει στο σπίτι (για σήμερα είχε να μάθει «απ'έξω» για ορθογραφία τη φράση «τιτίνα, τιτίνα έλα πίτα»).

Στην προσπάθειά μου να επικοινωνήσω (με την ετυμολογική έννοια του όρου) με τη δασκάλα, διαπίστωσα πως δεν έχει καν διαβάσει το βιβλίο του δασκάλου, και συνεχώς μου τόνιζε πως στο σεμινάριο για τα νέα βιβλία, τους είπαν πως είναι ένα σύστημα υπό δοκιμή και να χρησιμοποιήσουν την εμπειρία τους.

Τα νέα βιβλία μπορεί να έχουν προβλήματα (ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι μπορεί ποτέ να γραφτεί ένα τέλειο βιβλίο;) και ο καθένας μπορεί να έχει τις απόψεις του για τη φιλοσοφία στην οποία βασίστηκαν και να ισχυριστεί ότι οι δάσκαλοι αντιμετωπίζονται αποκλειστικά σαν όργανα που εκτελούν αποφάσεις που παίρνονται χωρίς να λαμβάνεται υπ'όψη η εμπειρία τους (και ποιος μπορεί να γνωρίζει την εκπαιδευτική διαδικασία καλύτερα από το δάσκαλο και το μαθητή;), αλλά σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι ένας δάσκαλος μπορεί να μην ενδιαφέρεται να μάθει τι στα κομμάτια είχε στο μυαλό του αυτός που
έγραψε τα βιβλία. (Στο site του παιδαγωγικού ινστιτούτου υπάρχει link για υποβολή ερωτήσεων στους συγγραφείς).

Ο καθένας μπορεί να έχει τη «θεωρία του», και την εμπειρική του γνώση, που σίγουρα είναι υπερ-πολύτιμη (και το εννοώ). Η εμπειρική γνώση όμως, στέκεται εμπόδιο στην κατανόηση, του πως είναι δυνατόν η γη να μην είναι επίπεδη. Πώς ένας τέτοιος εκπαιδευτικός μπορεί να αναπτύξει την κριτική σκέψη στα παιδιά (ή μήπως ευθύνονται τα νέα βιβλία γι'αυτό;), πως μπορεί να παροτρύνει τα παιδιά στο να συνεχίσουν να ανακαλύπτουν τη γνώση, πως μπορεί να τους διδάξει να αμφισβητούν δημιουργικά; Και πως μπορούν αυτά τα παιδιά να αγαπήσουν το χώρο στον οποίο περνούν τη μισή τους μέρα, όταν εκτός από την τεράστια απογοήτευσή τους το μόνο πράγμα που αιωρείται (κι αυτό στραβά) στο απέραντο κενό της αίθουσας, είναι ο χάρτης της Ελλάδας που κρέμεται στον τοίχο.

Δεν θέλω απαντήσεις σ'αυτά τα ερωτήματα (κάντο αν θες), απλά αυτό που ρωτάω, είναι τι μπορώ να κάνω εγώ σαν γονιός που θεωρώ τον εαυτό μου ζωντανό μέλος της σχολικής κοινότητας, χωρίς να υποδείξω βέβαια στο δάσκαλο πώς να κάνει τη δουλειά του; Πως μπορώ να κρατήσω γέφυρες επικοινωνίας μαζί του;

Προφανώς και τα θεσμικά πλαίσια είναι απαραίτητα, προφανώς και πρέπει να λυθούν μια σειρά από ζητήματα (αναλυτικά προγράμματα, οικονομική-διοικητική αυτονομία των σχολείων, αξιολόγηση των σχολείων και των δασκάλων, ελευθερία στην επιλογή της διδακτικής προσέγγισης από τον εκπαιδευτικό, ελευθερία στην επιλογή σχολείου από το γονιό ή/και το παιδί, κλπ), αλλά μέχρι τότε πόσες γενιές ακόμα θα εκπαιδευτούν να μισούν το σχολείο, τα βιβλία και τη γνώση (επιστημονική και φιλοσοφική εννοώ, γιατί από εμπειρική άλλο τίποτα.); Πως μπορώ να δράσω δημιουργικά;

Mαθητές μαθαίνουν με LEGO

Τα «LEGO Mindstorms», ένα εκπαιδευτικό πακέτο ρομποτικών κατασκευών, πρωτοσυνάντησα το 1998, όταν τα μετέφερα μαζί μου από το Λονδίνο για έναν εμπνευσμένο καθηγητή της Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Ήθελε να εφαρμόσει τις αρχές του προγραμματισμού πάνω στα LEGO στο εργαστήρι που είχε στήσει.

Σήμερα διαβάζω ότι μαθητές διδάχτηκαν έννοιες σχετικές με θερμότητα, θερμοκρασία, πήξη και τήξη χρησιμοποιώντας τα LEGO, στα πλαίσια ενός πιλοτικού προγράμματος για το 5ο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ελληνικής Επιστημονικής Ενωσης Τεχνολογιών, Πληροφορίας και Επικοινωνιών στην Εκπαίδευση (ΕΤΠΕ).

Να ωραία, σύγρχονα πράγματα που μπορούν να μυήσουν τα παιδιά μας στο χώρο της γνώσης με σύμμαχο το παιχνίδι. Και να μια καλή αφορμή για να ξεμιζεριάσουμε επιτέλους εμείς οι μεγάλοι. Να δράσουμε με τέτοιο τρόπο ώστε η διδασκαλία να γίνει ξανά έμπνευση, πνοή δημιουργίας και χαράς. Για μαθητές και δασκάλους.

Βέβαια, απαιτούνται χρήματα κυρά Μαριέττα και κύριοι συνδικαλιστές μας... Όχι για μας. Για την επιμόρφωσή μας, τα σχολεία μας και άρα τα παιδιά μας.

http://e-slate.cti.gr
http://etl.ppp.uoa.gr/

Μετάδοση HIV από μετάγγιση

Πότε θα σοβαρευτούμε σε αυτή τη χώρα; Πότε θα τους πάρουμε παραμάζωμα για τις ζωές που θερίζουν; Πότε θα κατέβουμε στους δρόμους για αυτά;

Ακόμα μια περίπτωση μετάδοσης του HIV από μετάγγιση

Νέες στρατιές συμβασιούχων;

Παλιά μου τέχνη κόσκινο. Αντί επενδύσεων σε νευραλγικούς τομείς της οικονομίας που θα φέρουν νέες θέσεις εργασίας, οι συμβασιούχοι αποδεικνύονται η "βαριά βιομηχανία" της έρμης αυτής χώρας. Δεν μπορώ να πω, υπάρχει μια συνέχεια μεταξύ της προηγούμενης και αυτής, της νέας διακυβέρνησης.

«Βιομηχανία» προσλήψεων από την κυβέρνηση

Εξαφάνιση Γαλλικής Επανάστασης και "κρυφού σχολειού"

Ενδιαφέρουσα η κριτική ματιά του Βασίλη Κρεμμυδά, ενός από τους αγαπημένους μου ιστορικούς και συγγραφείς, για τα νέα βιβλία Ιστορίας της Β' Γυμνασίου και της Στ' Δημοτικού.

"(...) Το γεγονός Γαλλική Επανάσταση δεν εξετάζεται πουθενά, ούτε με λόγο, ούτε με εικόνα, με τίποτα. Τι συνέβη άραγε; Αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός το ξέχασαν οι συγγραφείς; Και αν ναι, την έλλειψη δεν την πρόσεξε η επιτροπή κρίσεως ή κάποιος άλλος;"

και...

"(...) ο κ. Χριστόδουλος πρέπει να ευχαριστήσει όλους τους συγγραφείς σχολικών βιβλίων που δεν γράφουν ότι η επίσημη Εκκλησία ήταν αντίθετη στην Επανάσταση· και όσοι, ελάχιστοι, ανώτεροι κληρικοί έλαβαν μέρος και έπαιξαν σημαντικό ρόλο ανήκουν στην κατηγορία αυτών που ο Πατριάρχης απειλούσε ότι θα αφορίσει."

Από το βιβλιοδρόμιο του Σαββάτου, " Ακτινογραφία στα πιο πολυσυζητημένα νέα βιβλία Ιστορίας του Δημοτικού και του Γυμνασίου"

Ψόφιο και ναφθαλίνη στην εκπαίδευση

Η Παιδεία, ως άλλη Ιφιγένεια, στο βωμό των επικοινωνιακών εντυπώσεων, το λοιπόν. Και από τους συνδικαλιστές, φοβάμαι, και από την κυβέρνηση, σίγουρα. Στον μπαλτά τα σώματα και τα μυαλά των λειτουργών και των μαθητών. Είμαι πλέον πεισμένος ότι ουδείς δίνει δεκάρα τσακιστή για το τι πραγματικά συμβαίνει μέσα στα σχολεία μας. Όλες οι παθογένειες οι οποίες σαφώς και δεν προέκυψαν χθες, αλλά ζυμώθηκαν και φούσκωσαν από δεκαετίες, τώρα αποτελούν το κερασάκι στην τούρτα.

"Στελέχη του επικοινωνιακού επιτελείου χαρακτηρίζουν την Παιδεία προνομιακό πεδίο για να κάνει μεταρρυθμίσεις μια κεντροδεξιά κυβέρνηση, αφού αυτές έχουν μεγάλη απήχηση στους ψηφοφόρους της. Επικαλούνται μάλιστα και μελέτες που δείχνουν πως μια κυβέρνηση κερδίζει πιο εύκολα εκλογές με ανοικτό μέτωπο στην Παιδεία από ό,τι σε άλλα θέματα που θίγουν την οικονομική κατάσταση του πολίτη, όπως π.χ. το Ασφαλιστικό. Θεωρούν επίσης πως η άτακτη υποχώρηση απέναντι στις καταλήψεις το καλοκαίρι, αν και ήταν επιβεβλημένη, ζημίωσε το μεταρρυθμιστικό προφίλ του Πρωθυπουργού."

Αλλά και...

Ευρύτερο μέτωπο σχεδιάζουν οι εκπαιδευτικοί μετά τις δημοτικές εκλογές, ώστε μαζί με τους μαθητές και τους φοιτητές, με απεργίες και καταλήψεις, να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής στην Εκπαίδευση.

Στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση έχουν αρχίσει καταλήψεις σε ορισμένα σχολεία, ενώ οι μαθητές συντονίζονται και δεν είναι απίθανο να ξεσπάσουν περισσότερες, καθώς το κλίμα είναι τεταμένο. Συγκεκριμένα, υπό κατάληψη βρίσκονται 4 Λύκεια και 2 ΤΕΕ στην Πάτρα, 1 ΤΕΕ και ένα Λύκειο στην Αθήνα και κάποια σχολεία στη Θεσσαλονίκη. Οι μαθητές διαμαρτύρονται για τη βαθμολογική βάση του δέκα, την εγκατάλειψη και το κλείσιμο πολλών ΤΕΕ κ.ά.

Όταν η Παιδεία νοσεί, νοσούμε όλοι. Ως κοινωνία. Για τους πολιτικούς χειρισμούς δεν διστάζω να γράψω ότι βρωμάνε ψόφιο. Για τους αντίστοιχους συνδικαλιστικούς οι οποίοι εμπλέκουν και μαθητές, φοβάμαι ότι οι ναφθαλίνες με έχουνε πνίξει.

Έρευνα του Πάντειου: Εκπαιδευτικοί στα πρόθυρα νευρικής κρίσης

"Εννιά στους δέκα εκπαιδευτικούς με παράπονο κάνουν λόγο για «έλλειψη» συνεργασίας, υλικοτεχνικής υποδομής, ουσιαστικών κέντρων επιμόρφωσης, αναγνώρισης και αποδοχής από τους αρμόδιους φορείς. Εξι στους δέκα αποδίδουν το καθημερινό στρες στην κακή οργάνωση και λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος. Εξι στους δέκα αισθάνονται εξάντληση στη διάρκεια της εργασίας, ενώ το 62% θα ήθελε να αλλάξει εάν μπορούσε επάγγελμα.

Σύμφωνα με στοιχεία έρευνας του Παντείου, οι εκπαιδευτικοί κατέχουν την πρώτη θέση στον κατάλογο επικινδυνότητας για επιρρέπεια στο σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης με χαρακτηριστικά το έντονο στρες, που σταδιακά τους οδηγεί σε ψυχοσωματική φθορά."

Εκπαιδευτικοί στα πρόθυρα νευρικής κρίσης

Υπόθεση Τσαλικίδη: τσιμέντο να γίνει!

Είναι γνωστή η τακτική. Τα κουκουλώνεις όπως όπως, τα τσιμεντάρεις. Αφού τα δημοσιεύματα με τις αποκαλύψεις περί υποκλοπών πέρασαν και δεν ακούμπησαν, τώρα η υπόθεση Τσαλικίδη μπαίνει στο αρχείο. Τι βολικό...

Στο «διά ταύτα» του πορίσματός του, ο εισαγγελικός λειτουργός επισημαίνει χαρακτηριστικά: «Η αυτοκτονία του Κ. Τσαλικίδη συνδέεται με την ήδη αποκαλυφθείσα υπόθεση της παραβίασης απορρήτου τηλεφωνημάτων στην εταιρεία Vodafone. Τούτο συνάγεται από το γεγονός ότι πολύ νωρίτερα από την αποκάλυψη της υπόθεσης, ο Κ. Τσαλικίδης μίλησε για κίνδυνο να κλείσει η εταιρεία, χαρακτηρίζοντας την αποχώρησή του ζήτημα ζωής και θανάτου».

«Οι υποκλοπές οδήγησαν τον Τσαλικίδη σε αυτοκτονία»

Έλεος! Κι άλλος λαγός Αλογοσκούφη

Ξεκίνησαν μόλις την τρίτη ημέρα της Νέας Διακυβέρνησης ανακαλύπτοντας ελλείματα και ατασθαλίες. Προκομένα παιδιά καθώς ήταν, είχε αγριέψει και το μάτι τους τόσον καιρό έξω από τα κόλπα, σκέφτηκαν λοιπόν και κάναν την απογραφή. Πήραν παραμάζωμα και το βασικό μέτοχο και άρχισαν τα μαγειρεύματα. Στην Ε.Ε. άρχισαν να μας ξαναβλέπουν με το βλέμμα που κοιτάζουν έναν σαλτιμπάγκο και μας βάλανε σε επιτήρηση.

Μετά ήρθαν οι φοροεπιδρομές: στα καύσιμα, στο Φ.Π.Α., στην καθημερινότητά μας. Κι εμείς ούτε φωνή.

Αφού ο νυν τσάρος Αλογοσκούφης είδε πως το πόπολο μιλιά δεν βγάζει, μόνον το κεφάλι σκύβει και λέει "ναι" στις "μεταρρυθμίσεις", τότε σκέφτηκε να αναθεωρήσει το Α.Ε.Π. κατά 25%-26%. Έτσι γινήκαμε "πλουσιότεροι". ¶σχετα αν εμείς δεν το καταλάβαμε. Ίσως γιατί είμαστε από το πόπολο εκείνο που διορίζεται αμέσως και έχει μισθό 1000 ευρώ το μήνα.

Τέσπα, το θέμα είναι ότι για να βγούμε από την επιτήρηση, έπρεπε να σκεφτούν κάτι οι εγκέφαλοι. Εκλογές έρχονται σου λέει, πρέπει να βρούμε τα πακέτα να τα σπρώξουμε. Μόνο που προκαλεί πραγματικά έκπληξη το πόσο ανέτοιμοι, αδιάβαστοι και ερασιτέχνες αποδεικνύονται καθημερινά.

Στην Ε.Ε. λένε πως αφού γινήκαμε ως δια μαγείας πλούσιοι, καλό είναι τώρα να πληρώσουμε περισσότερα. Fair enough. Αναδρομικά και εντόκως θα κληθούμε να πληρώσουμε τις αλχημείες του Αλογοσκούφη που μπορούν να φτάσουν μέχρι και τα 6 δις. Κι ύστερα εσύ άκου τον Αντώναρο να σου μιλά για την "αδυναμία" της κυβέρνησης να εξασφαλίσει την αξιοπρέπεια στους δασκάλους των παιδιών μας.

Να τους έχουμε και να τους χαιρόμαστε. Κι αυτούς και τους λαγούς τους.

Παιδεία: επιτελους ξεβράστε την αλήθεια!

"53,3 δισ. ευρώ με αδικημένους Παιδεία, Υγεία, Πολιτισμό από τον νέο προϋπολογισμό. Παρά τις εξαγγελίες για δαπάνες 5% του ΑΕΠ, αλλά και μετρημένη αύξηση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων.

"Η ΠΑΡΑΤΕΙΝΟΜΕΝΗ λιτότητα πλήττει και την Παιδεία, αφού οι δαπάνες γι' αυτήν, από το 3,1% επί του ΑΕΠ που ήταν φέτος, μειώνονται στο 3,09%, που σημαίνει ότι παραμένει όνειρο το 5%, το οποίο είχε υποσχεθεί προεκλογικά η Νέα Δημοκρατία και με προσωπική δέσμευση του Κώστα Καραμανλή (15% της δεκαετίας του '60, πού είσαι;)"

Αυτά δεν αρκούν για να βγάλουμε εμείς τους χρόνια περασμένους στο λαιμό μας κρίκους και να αρχίσουμε εκεί να κρεμάμε τις δικές τους υποσχέσεις; Δεν εξοργίζεσαι όταν μια κυβέρνηση εκλεγμένη με τόση ευρεία πλειοψηφία σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα έχει στρέψει τη μια κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης; Όταν αντί επιχειρημάτων, εμπλέκουν στο παιχνίδι των εντυπώσεων αγανακτισμένους γονείς;

Παίζουν σε ένα επικοινωνιακό επίπεδο προκαλώντας με δηλώσεις είτε κυβερνητικών στελεχών, είτε δικών τους ανθρώπων στους μηχανισμούς του κράτους. Επιτέλους, ας ανοίξουμε τα μάτια μας να δούμε την πραγματικότητα.

ΜΑΡΙΑ ΜΑΧΑ,
Φιλόλογος, αναπληρώτρια καθηγήτρια
«Επτά - εννέα ευρώ την ώρα στους ωρομίσθιους»

«Εργάζομαι ως αναπληρώτρια φιλόλογος τα πέντε τελευταία χρόνια. Έχω τελειώσει το Πανεπιστήμιο από το 1989 και από τότε περιμένω. Με τόσες ελλείψεις στα σχολεία και με μισθούς πείνας. Ο μισθός μου σαν αναπληρώτρια είναι 1.000 ευρώ. Συνάδελφοι που είναι ωρομίσθιοι πληρώνονται με επτά ή εννιά ευρώ την ώρα για 11 ώρες την εβδομάδα».

ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΙΑΜΑΛΑΚΗΣ,
δάσκαλος
«Να έλθει να δει τις συνθήκες στα σχολεία»
Η Παιδεία με ψίχουλα δεν μπορεί να προχωρήσει. Η υπουργός ας έρθει στο σχολείο που εργάζομαι στους Αγίους Αναργύρους. Να δει από κοντά τις συνθήκες. Και για μας και για τα παιδιά. Όταν βρέχει, μαζεύουμε τα νερά από τις τάξεις για να μην πλημμυρίσουν».

ΑΝΤΑ ΒΑΘΗ,
δασκάλα
«Δουλεύουμε με 27 και 30 παιδιά στις τάξεις»
«Τα προβλήματα δεν είναι μόνο τα οικονομικά. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν οι γονείς. Δουλεύουμε με 27 και 30 παιδιά σε κάθε τάξη. Εργάζομαι 17 χρόνια στην εκπαίδευση. Έχω τελειώσει το Πάντειο και έχω πτυχίο και από ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Προσπαθούμε εμείς οι δάσκαλοι να μορφωθούμε για να προσφέρουμε. Δεν υπάρχει, όμως, καμία ανταπόκριση από την Πολιτεία».

"Ελα, βρε Μαριέττα, να σε παντρέψουμε...

κουμπάροι να γενούμε να τη βολέψουμε"

... σύνθημα που ακούστηκε στην πορεία των εκπαιδευτικών στην Κρήτη...

Τα αλλιώτικα e-mails του εθνικού διαλόγου

Απεργός εκπαιδευτικός νοιάζεται για το παιδί σου

Αν είχαμε στρωμένη στα πόδια μας μια κοινωνία συν-Ανθρώπων, αντί αυτής της παναθρώπινης ζούγκλας, τότε θα βλέπαμε κρεμασμένα πολλά πανό σε μπαλκόνια πολυκατοικιών. Θα έσπαγαν τα τηλέφωνα σε γνωστούς και φίλους, θα κρεμούσαμε κουδούνες στο λαιμό και θα κράζαμε με μεγάφωνα:

"Είμαι απεργός εκπαιδευτικός. Νοιάζομαι για το παιδί σου, δεν πολεμώ εσένα. Απεργώ. Μένω σπίτι, ενώ εσύ δεν ξέρεις που να αφήσεις το παιδί σου για να βγάλεις το μεροκάματο. Ε, λοιπόν, φέρτο σπίτι μου. Θα στο ταΐσω, θα στο προσέξω, θα κοιμηθεί δίπλα με το δικό μου. Κι όταν με το καλό τελειώσεις τη δουλειά, έλα να μιλήσουμε βρε αδερφέ, να μάθεις γιατί πολεμάω, να με νιώσεις και να σε νιώσω. Σήμερα εγώ, αύριο εσύ."

Τόσο απλά θα ήταν τα πράγματα, αν δεν είχαμε ξεχάσει ότι το πρόβλημα το δικό σου σήμερα είναι και δικό μου αύριο. Ότι το δικό σου παιδί είναι και δικό μου παιδί. Αν δεν είχαμε ξεχάσει να λέμε μια ζεστή καλημέρα μέσα από την καρδιά μας...

Το σχολείο πέθανε. Ζήτω το νέο σχολείο!

"Το σημερινό σχολείο έχασε μοιραία την παιδαγωγική λειτουργία του: αν την είχε διατηρήσει, η υποβάθμιση που εισβάλλει σε πόλεις και ύπαιθρο θα είχε αναχαιτιστεί. Αντίθετα προχωρεί. Κι όμως, όλοι συμφωνούν πως είναι ανάγκη να αρχίσουμε ακριβώς από εκεί, από το σχολείο, για να δημιουργήσουμε νέους ανθρώπους".

Ολιβιέρο Τοσκάνι, "Δεν είμαι αντικειμενικός"

Δάσκαλοι οι πραγματικοί σταρ του μέλλοντος

Ναι, δεν γίνεται να μη απεργήσουμε. Παραφράζω, ελαφρώς, τον Ολιβιέρο Τοσκάνι από το βιβλίο του "Δεν είμαι αντικειμενικός":

Ποιοι είναι οι πραγματικοί δάσκαλοι του σήμερα;Υπάρχει μια κατηγορία που υπαγορεύει νόμους, που την ακούνε, τη βλέπουν και τη ζηλεύουν όλοι όσοι έχουν ανάγκη προτύπων στα οποία θέλουν να μοιάσουν: οι τηλεπαρουσιαστές.Καλώς: οι μισθοί των δασκάλων πρέπει να εξισωθούν με αυτούς της Όλγας Τρέμη, του Νίκου Χατζηνικολάου, της Έλλης Στάη.

Δασκάλες και καθηγήτριες περιζήτητες από εκπαιδευτικούς οργανισμούς, εξομοιωμένους με το Mega και τον Alpha, να αναλάβουν να αυξήσουν την ακροαματικότητα των παιδιών που διδάσκουν. Μετρήσεις των ποσοστών συμμετοχής στις τάξεις και αυστηρές προειδοποιήσεις στους καθηγητές που ευθύνονται για την πτώση του δείκτη προσοχής, με βαρετά προγράμματα και ανιαρή διδασκαλία. (...)

Να γίνουν επιτέλους οι δάσκαλοι οι πραγματικοί σταρ του μέλλοντος. Να γίνει επιτέλους κάποια περικοπή στους σκανδαλώδεις μισθούς των τηλεπαρουσιαστών. Να αναγνωριστεί επιτέλους η αξία των πραγματικών δασκάλων (αλλά επαναλαμβάνω: πόσοι από αυτούς είναι πραγματικά καλοί;)

Σε απεργία και οι καθηγητές δευτεροβάθμιας

Σαρανταοκτάωρη απεργία αποφάσισαν οι καθηγητές για τις 2 και 3 Οκτωβρίου. Και ξαφνικά διαβάζω παράπονα γιατί, λέει, δεν έχουν γραφεί αρκετά για το θέμα. Χμ...

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΙΣΩ ΔΕ ΓΥΡΝΑ
ΠΡΩΤΟΒΡΟΧΙΑ ΣTHN ΠΑΙΔΕΙΑ
Το Post του Thas και η Δασκάλα του μικρού μου
Οι ακριβές κιμωλίες της παιδείας

Όλα είναι μεταξύ τους συνδεδεμένα. Δεν είναι δυνατόν να δίνουμε ως κράτος τα λιγότερα χρήματα στην Παιδεία. Δεν είναι δυνατόν να μαντρώνουμε σαν τα σκυλιά 26 μαθητές σε τάξεις από τσίγκο, να τραβολογάμε καθηγητές σε δυο και τρία σχολεία για κάλυψη ωραρίου, να στερούμε την επιμόρφωση, να αλλάζουμε βιβλία κάθε εικοσαετία και κατόπιν ευλογιών Χριστόδουλου, να συνδέουμε το δίκτυο των υπολογιστών με γραμμές στα 128 KBs στην καλύτερη των περιπτώσεων, να κρεμόμαστε από τις ορέξεις και τον "επεξεργαστή" του κάθε διευθυντή. Να κτυπάμε τους απεργούς δασκάλους, να τους φτύνουμε στα μούτρα επικαλούμενοι διάλογο μαϊμού.

Αλλά δεν είναι δυνατόν και να ωχαδερφίζουμε, να σφυρίζουμε κλέφτικα στις σύγχρονες ανάγκες των μαθητών, να παραβλέπουμε και να ξεχνάμε ότι είμαστε και παιδαγωγοί. Ότι περισσότερο αξίζει μια κουβέντα για το πως περνάμε με ασφάλεια το δρόμο απέναντι, από την ύψωση στο τετράγωνο. Δεν είναι δυνατό να σαρωνόμαστε από συνδικαλιστικές ξύλινες παρλαπίπες της δεκαετίας του '70 χωρίς να βάζουμε προτεραιότητες για τον 21ο αιώνα. Δεν είναι δυνατό να αφήνουμε τα παιδιά να σπουδάζουν για ένα μέλλον δίχως φως.

Δεν είναι δυνατόν να πλακωνόμαστε στις φάπες κάθε Σεπτέμβρη για το ποιος θα έχει τρίωρο τη Δευτέρα που έχει λαϊκή. Έτσι γιατί χρειάζεται να ξεμιζεριάσουμε από κάτι βολεμένους και βολεμένες που δίνουν αφορμή για σχόλια που αφορούν τους πολλούς συνεσταλμένους συναδέλφους που κοιτάνε στα μάτια τα παιδιά και βλεπουν το παιδί τους.

Αλλά δεν θα συγκριθούμε και με κανέναν άλλο εργαζόμενο, γιατί ο καθένας έχει τα δίκια του. Κι όλοι μαζί οι εργαζόμενοι έχουμε δίκιο. Δεν είναι δυνατό οι κυβερνήσεις να πριμοδοτούν τις τράπεζες και τα υπερκέρδη τους και να αφήνουν τα παιδιά μας στη μαθησιακή απαξίωση. Δεν είναι δυνατό να ζητάμε να πάμε όλοι προς τα κάτω επειδή υπάρχουν πολλοί κάτω. Αυτή είναι η νοοτροπία του ραγιά. Όλοι πρέπει να σηκωθούμε προς τα πάνω. Απαιτείται μια ριζικά δίκαιη αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου που παράγουμε.

Sony Reader για ηλεκτρονικά βιβλία

Ο Sony Reader σκάει μύτη στις Η.Π.Α. την 1η Οκτώβρη. Η Sony φιλοδοξεί να προκαλέσει με τη συσκευή στο χώρο των βιβλιόφιλων ό,τι προκάλεσε στα μουσικά πράγματα το i-Pod.



Έρχεται στην τιμή των 350 δολαρίων και με τα 64ΜΒ μνήμης του o Sony Reader θα μπορεί να αποθηκεύσει μέχρι τα 80 βιβλία. Εννοείται ότι θα συνδέεται στο Internet και θα μπορεί ο χρήστης να διαβάσει το περιεχόμενο ιστοσελίδων.

Για πρώτη φορά η ευκρίνεια της οθόνης θα είναι πολύ κοντά σε αυτή του μαύρου μελανιού πάνω σε λευκό χαρτί. Οι απαιτήσεις σε ενέργεια είναι ελάχιστες και ήδη έχει στηθεί ένα σχετικό βιβλιοπωλείο με 10.000 τίτλους.

Προβλέπω οι πιτσιρικάδες να πετάνε τις τσάντες και να έρχονται στο σχολείο με μια τέτοια συσκευή.

Η αύξηση του ΑΕΠ κατά 25% και το παρδαλό κατσίκι

«Οι πόρνες και οι λαθρέμποροι θα δώσουν στην ελληνική οικονομία μια αναπάντεχη ώθηση, καθώς οι παράνομες δραστηριότητές τους θα υπολογίζονται τώρα στο επίσημο οικονομικό προϊόν».
Πρακτορείο Ρώυτερ

Νέος γύρος διασυρμού άρχισε για τη χώρα, μετά την απόφαση της κυβέρνησης να εμφανίσει την οικονομία ως ευημερούσα, με τη βοήθεια... των εσόδων της πορνείας, των ναρκωτικών και του λαθρεμπορίου.

Και "ξαφνικά γίναμε πλούσιοι"...



Ρε, τι φωστήρες βγάζει αυτός ο τόπος; Τι, τζάμπα τα χώνουμε στις Σβετλάνες;

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ '06 : ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΦΡΑΠΕ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ '06 : ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΦΡΑΠΕ

Αν-εντιμότατοι φίλοι μου εκπαιδευτικοί

"Tι άλλο μπορεί να κάνει ένας έντιμος άνθρωπος σε μια τόσο ανέντιμη κατάσταση;"

«Οι δάσκαλοι είναι οι μόνοι εργαζόμενοι που παίρνουν αυξήσεις πέραν της εισοδηματικής πολιτικής. Δίνουμε αυτά που είχαμε δεσμευτεί. Αυτά που αντέχει η οικονομία. Εγώ δεν κάνω προσωπική πολιτική. Ποτέ δεν έχω πει ψέματα και ασάφειες και ποτέ δεν έχω κάνει κάτι χωρίς να το προαναγγείλω»

Παροξυσμός αδιαλαξίας; Αλαζονεία ύψιστου βαθμού; Ατυχείς εκφράσεις λόγω πανικού; Σχεδιασμένος τσαμπουκάς; Κουβαρνταλίκια και νταηλίκια...

¶βυσσος η ψυχή της αφεντικίνας...

Υποκλοπές: Αθήνα - Ουάσιγκτον σε απευθείας μετάδοση

Όχι ότι υπήρχε αμφιβολία. Κάποιοι τα είχαν γράψει και νωρίτερα. Αλλά να σκάσει τόσο γρήγορα και από επίσημα χείλη made in USA;

Στη δημοσιότητα μυστική συμφωνία Αθήνας-Ουάσινγκτον για τις υποκλοπές.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη μυστική αλληλογραφία των ελληνικών και αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών η συμφωνία «έκλεισε» 15 μέρες μετά τη νίκη της ΝΔ στις εκλογές του 2004 και ανανεώθηκε μετά τη λήξη των Oλυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, ύστερα από αίτημα της αμερικανικής πλευράς.

Όχι μάλλον ότι κάποια άλλη κυβέρνηση θα έπραττε διαφορετικά, παρά τα όσα διατείνονται οι εκτός του χορού. Το αφεντικό ήθελε να ακούει, να βλέπει, να μυρίζει και να πιάνει. Κι έτσι έγινε. Yes, sir!

Αλλά οι κλάψες στυλ "εμείς είμαστε θύματα" του Καραμανλή και των υπουργών αυτής της χώρας ακούγονταν και πριν και τώρα αν μη τι άλλο γελοίες. Θα έχουν τώρα το θάρρος οι ανευθυνο-υπεύθυνοι να ομολογήσουν το ψέμα τους, αν όχι τη βλακεία τους; Θυμάστε εκείνη την επίδειξη Βουλγαράκη και λοιπών με τον υαλοπίνακα και τα ακατανόητα σχήματα; Θέε μου, τι ανοήτοι!

Τα περί διερεύνησης της υπόθεσης είναι για εμάς, το πόπολο. Οι δημοκρατικές ελευθερίες έχουν πάει περίπατο και δεν λένε να επιστρέψουν.

Μαριέττα, στον πίνακα!

Είναι άραγε απορίας άξιο να μην γίνεται αντιληπτή από όλους η κοροϊδία των δασκάλων από την ηγεσία του ΥΠΕΠΘ; Δεν πρόκειται για μια δια-χρονική και σχεδιασμένη πολιτική που κρατά δέσμιους δασκάλους, καθηγητές, μαθητές και γονείς σε μια εκπαιδευτική διαδικασία που τρεκλίζει;

Μόνον αφελείς δεν καταλαβαίνουν ότι το σκηνικό είναι διαμορφωμένο με όρους που δεν αφορούν την ουσία του ζητήματος.

Τα υπόλοιπα μου ακούγονται εκ του πονηρού.

Το ξύλο βγήκε από την... ΕΛ.ΑΣ.

...κι όχι από τον παράδεισο.

"ΒΡΟΧΗ από δακρυγόνα στην πορεία των εκπαιδευτικών. Την παραίτηση των υπ. Δημόσιας Τάξης και Παιδείας ζητούν οι δάσκαλοι".

"Χτύπησαν δασκάλους χωρίς αιτία - Η Αστυνομία έπνιξε τη διαδήλωση στα δακρυγόνα και μετέτρεψε σε πεδίο μάχης το κέντρo"



Την αντιμετώπιση των δασκάλων απεργών και διαδηλωτών καταγγέλει η ΟΛΜΕ.

Με δελτίο τύπου απαντάν στις δηλώσεις της υπουργού οι δάσκαλοι.

Όταν οι εκπαιδευτικοί κατεβαίνουν στους δρόμους κι όταν αντιμετωπίζονται με τον παραπάνω τρόπο οι άνθρωποι που κρατάνε τις ψυχές, τα μυαλά και τα κορμιά των παιδιών μας, τότε το μέλλον προδιαγράφεται ζοφερό.

Ζοφερότατο!

Για τα καινούργια βιβλία στα σχολεία

Αν έχεις παιδιά στο δημοτικό και το γυμνάσιο ή αν ασχολείσαι με τα της εκπαίδευσης, τότε θα έχεις αντιληφθεί ότι τα πιτσιρίκια και οι εκπαιδευτικοί συναντάμε καινούργια βιβλία. Αν δεν ισχύει τίποτα απότα δύο, νομίζω ότι ως πολίτης είναι χρήσιμο να ξέρεις τι διαβάζουνε τα παιδιά και τι διδάσκουμε εμείς. Για να έχεις μια ιδέα τι παίζεται γενικώς.

Η αλλαγή των βιβλίων από μόνο του αποτελεί ένα πολύ θετικό βήμα. Τα εικοσαετίας και πλέον προηγούμενα βιβλία αντικαθίστανται από ελκυστικότερα και με διαφορετικού πνεύματος συγγραφής εγχειρίδια.

Πρόκειται για μια "μίνι επανάσταση" για την οποία, ω του θάυματος, συναίνεσαν οι δυο μεγάλοι πολιτικοί φορείς της χώρας. Το πρόγραμμα αντικατάστασης των βιβλίων ξεκίνησε από την εποχή του Αρσένη παραμένοντας καθηλωμένο, προχώρησε με σχετικά γοργά βήματα επί Ευθυμίου και κατά κάποιο τρόπο έγινε αναγκαστικά αποδεκτό από τη σημερινή υπουργό, τη Μαριέττα Γιαννάκου.

Εννοείται ότι το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο συνέβαλε καθοριστικά και συμβάλλει στην όλη διαδικασία.

Στο Βιβλιοδρόμιο των ΝΕΩΝ του Σαββάτου, ο Μανώλης Πιμπλής παραθέτει ένα άρθρο για την αλλαγή αυτή. Σημειώνω τα παρακάτω:

• τις μάχες των συγγραφέων και των ειδικών να σπάσουν στερεότυπες καταστάσεις που ήθελαν (θέλουν;) τα παιδιά μας δέσμια της αποστήθισης και του ενός και μοναδικού βιβλίου
• τα αγκάθια της ελληνικής γραφειοκρατίας τα οποία στερούν ακόμη και σήμερα που τα περισσότερα βιβλία είναι στα χέρια των μαθητών τις αμοιβές των εκδοτών και των συγγραφέων
• τις ευχάριστες εκπλήξεις στα βιβλία γλώσσας όπου παρελαύνουν από ήρωες των παραμυθιών του Ευγένιου Τριβιζά και του Χάρι Πότερ
• τις προσπάθειες για εξονυχιστικό έλεγχο του περιεχομένου των βιβλίων για να μην δυσαρεστηθεί η Εκκλησία

Σημειώστε επίσης ότι οι καθηγητές κληθήκαμε σε επιμορφωτικά σεμινάρια για τα νέα βιβλία στα τέλη της προηγούμενης και στην έναρξη της φετινής σχολικής χρονιάς. Ωστόσο κανείς από εμάς δεν τα έπιασε στα χέρια του. Δεν είχαν κυκλοφορήσει ακόμη.

Όμως ούτε και τα επιμορφωτικά σεμινάρια κατάφεραν να ξεκουνήσουν πολλούς από εμάς που έχουμε μάθει να βλέπουμε τα πράγματα στατικά και με τη ματιά της αγελάδας (τι μου φταίει τώρα το ζώο;).

Για την παραπάνω ματιά στο μέλλον...